قاری قرآن پیشرو جامعه باشد + فیلم

دوره آموزش عالی تیم ملی قاریان جوان که هدف از آن ارتقای تلاوت حرفه‌ای قرآن در ایران، کادرسازی و پرورش قاریان ممتاز و دارای سبک‌های اصیل و بدیع و تثبیت جایگاه ایران به عنوان پیشتاز عرصه قرائت در جهان اسلام، تقویت تعامل با قاریان ممتاز و تولید تلاوت‌های اثرگذار برای پخش از شبکه‌های صدا و سیما و ... است، همچنان از سوی شورای عالی قرآن در حال برگزاری است.

خلیل سواری از اعضای این گروه در کنار علیرضا بیژنی از خراسان رضوی، مسعود موحدی‌راد از خراسان رضوی، امیرحسین رحمتی از گلستان، علیرضا عتیق‌زاده از زنجان، سیدمحمدحسینی‌پور از سمنان، سیدصادق مسلمی از مازندران، علی کبیری از مازندران، یونس شاهمرادی از تهران، امیرحسین انواری از یزد، سیدپارسا انگشتان از مازندران، سیدمحمدمهدی شیخ‌الاسلامی از همدان، محمدحسین قصری‌زاده از تهران، برای شرکت در این دوره انتخاب شده است، به این واسطه گفت‌و‌گویی با وی ترتیب داده‌ایم تا درباره فعالیت او در زندگی و حوزه تلاوت قرآن بیشتر بدانیم؛

 

 

متولد سال 1372 در شهرستان اهواز هستم. از 9سالگی به صورت تخصصی وارد عرصه قرائت شدم و نخستین استاد من، برادرم عبدالله سواری بود و بعدها نزد حاج ناصر دغاغله یادگیری را ادامه دادم. در منطقه‌ «عین‌دو» ساکن بودم و با وجود محرومیت این محدوده، اما در زمینه قرآنی همچنان بسیار پُربار است. اعضای گروه‌های همخوانی «سبطین»، «آل یاسین» و «انوار» که تاکنون رتبه‌های برتر کشوری را از آن خود کردند از همین منطقه برخاستند.

 

اساتیدی مثل مهدی دغاغله و سیدکریم موسوی نیز در همین منطقه ساکن بودند و من از تدریس آنها بهره زیادی بردم، اما در ابتدا حضور در محافل قرآنی برادرم، که خودش صاحب‌جلسه بود، توانست در من تأثیر زیادی برای حضور در این عرصه بگذارد. همچنین مدرک کارشناسی رایانه دارم و هم‌اکنون در سپاه پاسداران خدمت می‌کنم.

 

تلاوت را با تقلید شروع کردم و تصور می‌کنم یکی از رموز موفقیت من نیز تقلید صفر تا صد از اساتیدی چون شحات محمد انور و مصطفی اسماعیل باشد. تقلید از این دو استاد به من کمک کرد تا با ارشاد و رهنمودهای استاد دغاغله مراتب را یک به یک پشت سر بگذارم تا جایی‌که قبل از شانزده‌سالگی رتبه اول کشوری مسابقات شکوفه‌های سازمان اوقاف را به دست آورم و توفیق در این مسابقه به من شور و شوق بیشتری داد تا قابلیت‌های خود را بهتر شناخته و بیشتر کار کنم.

 

 

در محله عین‌دو تنها امکان حضور در مسجد امام حسین(ع) بود و جلساتی که آنجا با استاد دغاغله داشتم و از هجده‌سالگی با آمدن به مرکز استان، برای تکمیل روند تلاوت از جلسات بیشتری بهره بردم. آنچه سبب پیشرفت من شد، به غیر از تلاوت‌های تقلیدی، دو جلسه قرآنی بود که از همان سیزده‌سالگی برای آموزش به نوجوانان برگزار می‌کردم و همین امر سبب تلاش و مطالعه بیشتر من شد و قاریانی از جمله منصور داوودی را به جامعه معرفی کردم که توانست در مسابقات قرآن فرهنگیان کشور، مقام دوم را به دست آورد. از سال 94 صاحب‌ جلسه‌ای به نام «ریاض‌الفرقان» هستم.

 

 

شاخص‌ترین آنها حاج‌ حامد شاکرنژاد است. مسیری که ایشان در زمینه تلاوت طی کرد منحصر به فرد است و توانست خیلی زود پله‌های ترقی را پشت سر بگذارد. در این روند از محضر اساتیدی همچون حاج احمد ابوالقاسمی و حاج‌ حمید شاکرنژاد به شکل مجازی بهره گرفتم و در جلسات اساتید دیگری همچون حاج قاسم مقدمی، محمد یوسف و محسن یاراحمدی و ... حضور پیدا کردم. این مسیر در پیشرفت من بسیار مؤثر بود تا جایی که از 27 تا 30 سالگی سه سال متوالی به طور مستقیم جواز حضور در مسابقات قرآن کشوری را به دست آوردم. در سن هجده‌سالگی تقلید را پشت سر گذاشته و وارد مرحله تبلیغ و تلفیق شدم؛ اساتیدی که از آنان نام بردم من را در طی این روند بسیار یاری کردند.

 

 

امسال در مسابقات استانی دانشجویان شرکت کرده و اول شدم هر چند که به دلیل مشغله کاری نتوانستم در مرحله کشوری آن شرکت کنم. در مسابقات قرآن وزارت ورزش و جوانان مقام اول را از آن خود کردم، اما از جمله مهمترین رویدادهایی که در آن مقام اول را به دست آوردم، مسابقات قرآن کشور بحرین بود که به دلیل شیوع کرونا، مجازی برگزار شد و سال 93 نیز در مسابقات بین‌المللی قرآن مشکات در بین 72 کشور رتبه اول را دریافت کردم. در مسابقات قرآن سپاه در سال گذشته رتبه اول و رتبه ششم تلاوت قرآن نیروهای مسلح را دریافت کردم.

 

 

بهمن‌ سال گذشته آزمونی از 110 نفر قاری جوان به عمل آمد که 13 نفر از این میان از جمله من برای این سفر انتخاب شدیم که پیش از اعزام به سفر حج در قالب یک گروه 25 نفره به دیدار مقام معظم رهبری مشرف شدیم. به دو آرزوی بزرگ خود رسیده‌ام؛ یکی دیدار با رهبر معظم انقلاب و دیگری اعزام به سفر حج تمتع و به جای آوردن مناسک آن. سفر حج نیز خاطره‌ای فراموش‌ناشدنی بود و از گروهی که با آنها همراه شدم، بهره‌ فراوانی بردم.

 

 

این پرسش را یک‌بار یکی از شاگردان جلسات قرآنی از من کرد و پاسخ به آن را به مادرم واگذار کردم. مادرم اینگونه پاسخ داد که ما تنها برای بچه‌هایمان دعا می‌کنیم تا در هر عرصه‌ای که فعالیت می‌کنند، عاقبت‌بخیر شوند. پدر و مادرم از سواد چندانی برخوردار نیستند، اما توانسته‌اند از نظر تحصیلی و شخصیتی فرزندان شایسته‌ای تربیت کنند؛ به غیر از عبدالله سواری که پیشتر به آن اشاره کردم، برادران دیگر من هم قرآنی هستند. حاج علی سواری؛ برادر بزرگترم، سال قبل با کاروان قرآنی نور به سفر حج مشرف شد و تاکنون به عنوان قاری به روسیه و افغانستان و... اعزام شده است یا مصطفی سواری، دیگر برادرم که البته به شکلی کاملاً گمنام، چهار گروه تواشیح را مدیریت و راهبری می‌کند.

 

 

به دلیل اعزام به سفر حج تاکنون موفق نشده‌ام در این جلسات حاضر شوم هر چند که از جمله آرزوهای من حضور در این دوره بود و با توجه به توفیقی که در سه دوره مسابقات کشوری داشتم خوشبختانه این توفیق را پیدا کردم تا در این دوره حضور داشته باشم. گزارش‌ها و فیلم‌هایی از ادوار گذشته این دوره را دیده‌ام و از آنجا که روند آن بسیاری تخصصی و اصولی است، مطمئنم که گذراندن این دوره و طرح مباحثی فنی و تخصصی آن بسیار مفید خواهد بود. 

 

 

اینکه به عنوان قاری بین‌المللی در رویدادهای جهانی حضور داشته باشم و نظر اغلب اساتیدی که با آنها کار کردم این است که زمینه لازم را دارم. با وجود این اینگونه مسائل چندان برای من ارزشمند نیست و فکر می‌کنم که مهم‌تر از تربیت قاری قرآن این است که انسان شخصیت قرآنی داشته باشد. سال 94 ازدواج کردم و اکنون سه فرزند دارم و تلاش کرده‌ام که در پرورش شخصیت قرآنی خود کوشا و برای جامعه بیش از پیش مفید باشم.