کد خبر: 4245703
تاریخ انتشار : ۱۲ آبان ۱۴۰۳ - ۱۲:۳۳
در پستی منتشر شد

اخلاق طلبگی در فضای مجازی

یک کارشناس فلسفه اخلاق در پستی نوشت: فضای مجازی فرصت بی‌نظیری را برای طلاب و روحانیون فراهم کرده است تا بتوانند بخشی از وظایف تبلیغی خود را از این طریق انجام دهند، اما حضور در این عرصه نوپدید، اخلاق و آداب خاص خود را دارد که بی‌توجهی طلبه‌ها به آنها می‌تواند موجب نقض غرض شده و حتی تأثیر منفی داشته باشد. 

اخلاق طلبگی در فضای مجازیبه گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام حسینعلی رحمتی، عضو هیئت علمی گروه اخلاق کاربردی پژوهشگاه قرآن و حدیث در صفحه خود با عنوان «اندکی اندیشه» به «اخلاق طلبگی در فضای مجازی» پرداخته و قصد دارد سلسله یادداشت‌هایی را به این مسئله اختصاص دهد. 

در پست اخیر با عنوان «طلبه‌ها، فضای مجازی، احترام لباس و جذب فالوئر» به احترام لباس و جذب فالوئر پرداخته و نوشته است: فضای مجازی فرصت بی‌نظیری را برای طلاب و روحانیون فراهم کرده است تا بتوانند بخشی از وظایف تبلیغی خود را از این طریق انجام دهند، اما حضور در این عرصه نوپدید، اخلاق و آداب خاص خود را دارد که بی‌توجهی طلبه‌ها به آنها می‌تواند موجب نقض غرض شده و حتی تأثیر منفی داشته باشد. یکی از موارد، دقت به حضور جلوی دوربین با لباس روحانیت است. انتشار ویدیو‌های تبلیغ شغل‌های غیرمرتبط مانند فوتبال بازی کردن، اجرای استندآپ کمدی و ... با لباس طلبگی در شبکه‌های اجتماعی، به کاهش احترام این لباس ضریب مضاعف می‌دهد و جدای از اینکه گاه موجبات تمسخر طلاب و روحانیون را فراهم می‌کند، تأثیر سخنانشان را هم کاهش می‌دهد. 

اینکه طلبه با مخاطبان خود به ویژه نوجوانان و جوانان به حدی صمیمی باشد که مثلاً با آنها فوتبال بازی کند، کار خوبی است، ولی چه ضرورتی دارد این کار‌ها با پوشیدن عبا و عمامه انجام شود؟  یکی از شرایط موفقیت طلاب در استفاده از فضای مجازی شناخت نوع تأثیر حضورشان بر مخاطب در فضای مجازی و فیزیکی است.

در بخش دیگری آمده است؛ طلبه‌ها برای افزایش مخاطبان خود در فضای مجازی چه کار‌هایی باید بکنند و چه کار‌هایی نباید بکنند؟ طبیعی است که هرگونه فعالیت بلاگری در فضای مجازی، برای «دیده شدن» است. اما در مورد طلبه‌ها به خاطر اینکه خودشان و صنف‌شان و لباس‌شان منتسب به دین، باور‌های دینی و نهاد تبلیغ دین هستند، داستان قدری حساس‌تر است.

از این رو کارهایی، چون شعله‌ور کردن آتش، پوشیدن لباس‌های انگشت‌نما و شوخی‌های نامناسب و به طور کلی هر گفتار و رفتاری که عرف آن را خلاف شئونات طلبگی می‌داند و وجهه دین و روحانیت را نزد مخاطب مخدوش می‌کند یا اسباب تمسخر و توهین می‌شود که برای طلبه‌ها اخلاقاً درست نیست. هرچند تعیین دقیق مرز درست و نادرست در این زمینه آسان نیست، ولی با ملاحظه بازخورد این رفتار‌ها در فضای مجازی و فیزیکی تااندازه‌ای می‌توان مصادیق آنها را مشخص کرد. 

خوب است، طلاب بلاگر در این زمینه با متخصصان رسانه و تبلیغ مشورت کنند. اگر حوزه‌های علمیه هم در این باره برای طلاب بلاگر کلاس‌های آموزشی بگذارد که چه بهتر.

انتهای پیام
captcha