دفاع مقدس برای همسران شهدا همیشگی است

محمدمهدی خاتمی، کارگردان تئاتر در گفت‌وگو با ایکنا گفت: قصه «شراره» درباره همسر شهیدی است که سالن 59 شوهرش در جنگ بر علیه رژیم بعثی به شهادت می‌رسد. وی بعد از شهادت همسرش تلاش می‌کند به واسطه فعالیت‌های اجتماعی، آرمان‌های شهدا را در جامعه اشاعه دهد. در این کار با پرداختن به زندگی این همسر شهید به موضوع مقاومت اشاره دارد. فرهنگ مقاومت را می‌توان با گویش‌های مختلف در تئاتر ترسیم کرد.

این کارگردان تئاتر ادامه داد: «شراره» در اجرای مشهد خود با بازیگران بومی این شهر روی صحنه رفت و در اجرای تهران از بازیگران تهرانی سود برد. برای دیگر اجراهای این نمایش در شهرهای دیگر نیز، احتمالا با بازیگران مشهدی کار را ادامه خواهیم داد.

وی در پاسخ به این سوال که «شراره» چه حرف‌های جدیدی برای گفتن دارد؟ اظهار کرد: من اجرای آثار زیادی در حوزه تئاتر مقاومت و دفاع مقدس را در کارنامه ام دارم، اما بعد از نمایش «گلایه» که سال ۱۳۸۳ روی صحنه بردم، هیچ حرف تازه‌ای برای گفتن نداشتم تا اینکه سال ۱۳۹۶، بعد از ۱۳ سال تصمیم گرفتم «شراره» را که به نظرم نگاه تازه‌ای به جنگ داشت، اجرا کنم. نمایشی است درباره آدم‌هایی که تبعات جنگ را با تمام وجودشان احساس می‌کنند، درحالی که نقش مستقیمی در جنگ ندارند و آدم‌های پشت جبهه هستند. «شراره» از نگاه یک زن روایت می‌شود؛ زن‌هایی که همسرشان را در جنگ از دست می‌دهند و تا سال‌های سال مجبور هستند به  خاطر دل خودشان با خاطرات آن‌ها زندگی کنند. درواقع جنگ برای آن‌ها هیچ وقت تمام نمی‌شود.

خاتمی اضافه کرد: من دوست داشتم این نمایش را بار دیگر اجرا کنم؛ چون روابط انسانی را در جنگ بررسی می‌کند و این روابط آن قدر عمیق می‌شود که می‌تواند بر روی تماشاگر خودش تأثیر بگذارد. من اگر بتوانم این تأثیر را بگذارم، احساس می‌کنم کار خودم را انجام داده ام.

وی درباره وضعیت تئاتر دفاع مقدس چنین توضیح داد: این روز‌ها گروه‌های مختلف به صورت موازی به تئاتر مقاومت می‌پردازند؛ مثلا چندین جشنواره مانند جشنواره بسیج، مقاومت و... با محوریت این موضوع برگزار می‌شود که باعث پراکنده کاری‌هایی شده است، از همــیـــن رو آن اتفاقات تأثیرگذاری را که سال‌های گذشته در جشنواره دفاع مقدس رخ می‌داد، دیگر نمی‌بینیم. متاسفانه این روز‌ها نمایش‌های ما حرف تکراری می‌زنند و خیلی با اقبال تماشاگر روبه رو نمی‌شوند.

این کارگردان درباره جایگاه زنان در جنگ چنین توضیح داد: من هیچ‌وقت جهان را خالی از زنان ندیده و نمی‌بینم. زن محور هستی است و بدون او زندگی معنا ندارد. به همین دلیل هم به جرات می‌گویم زنان قهرمان تمام آثار من چه در درام‌های اجتماعی و چه در آثار دفاع مقدس هستند. به همین دلیل هم در این نمایش خیلی مستقیم و اختصاصی به زن پرداخته‌ام و تبعاتی که از جنگ نصیب او می‌شود.

وی اعلام کرد: قرار است در آینده‌ای نزدیک نمایش «سنگ‌بست» را در تهران روی صحنه برم. داستان این نمایش در سال 48 می‌گذرد. در این کار نیز خود نویسندگی و کارگردانی را بر عهده خواهم داشت.

اجرای نمایش «شراره» به تازگی در مشهد به پایان رسید و دو سال قبل نیز در سالن سایه تئاتر شهر تهران اجرا داشت.