پذیرش راه مستقیم یا بیراهه‌ای که حجتی بر آن نیست
خداوند در قرآن کریم با تاکید بر اینکه قرآن سخن شیطان نیست، بلکه یادآوری (ذکر) برای جهانیان است، از انسان پرسش می‌کند که چه انتخابی خواهد داشت؟ راه مستقیم یا بیراهه‌ای که حجتی بر آن نیست.
حجت‌الاسلام علیرضا قبادی، جامعه‌شناس و کارشناس در ادامه یادداشت‌هایی که با محور پرسشگری در قرآن کریم برای ایکنا ارسال کرده است، طی یادداشتی به تحلیل پرسش‌های مطرح شده در سوره تکویر پرداخته است. پرسش نخست این سوره با توجه به مبنایی که در بررسی پرسش‌های قرآنی انتخاب شده، ذیل عنوان فرعی دیگری بررسی خواهد شد. در بخش دوم این یادداشت نیز پرسش دوم این آیه تحلیل شده است که با هم می‌خوانیم.
نیمه ماه رجب سالروز وفات عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری (س) است. به این مناسبت گفتار دیگری از پرسشگری در قرآن کریم را تقدیم حضور مخاطبان عرضه می‌داریم. هشتاد و یکمین سوره قرآن کریم با دو پرسش مهم همراه است، پرسش نخست این سوره با توجه به مبنایی که در بررسی پرسش‌های قرآنی انتخاب کرده‌ایم، باید ذیل عنوان فرعی دیگری بررسی شود.
پرسش دوم این سوره یکی از مهمترین و اساسی‌ترین پرسش‌های قرآن کریم است که در سیاق سوگند طرح شده است. یادآور می‌شود که سوره تکویر به دو بخش قابل تفکیک است: بخش نخست که با «اذا/ هنگام» صورت‌بندی شده است و حوادث قیامت را تشریح کرده است. پرسش نخست در این بخش قرار گرفته است.
بخش دوم، ذیل سوگند ترتیب یافته است. پرسش دوم در این بخش آمده است. همانگونه که استحضار دارید، مفسران بزرگوار قرآن کریم یکی از مهمترین دلائلی که برای سوگند‌های قرآنی یاد آور شدند؛ تاکید و توجه بیشتر به موضوع یا به اصطلاح متعلق قسم است؛ یعنی مواردی که برای آن سوگند یاد شده است.
متعلق سوگند در این سوره به چهار معرفت بنیادین در گفتمان قرآن اشاره دارد که سه معرفت آن قبل از پرسش دوم و دیگری بعد از پرسش دوم ذکر شده است. این معارف ارزشمند و اساسی عبارتند از:
۱. «بی تردید، قرآن، سخنی از فرستاده‌ای کریم (جبرائیل است»
۲. «پیامبر (همراه) شما (محمد ص) صاحب خرد است»
۳. «قرآن سخن شیطان رانده شده نیست»
سپس، پرسش دوم مطرح شده است: پس کجا می‌روید؟! (چه انتخابی خواهید داشت)
۴. «این قرآن یادآوری برای جهانیان است»
افزون بر چهار معرفت مهم برشمرده شده، ذیل هر یک از معارف چهارگانه، دانش‌های اسلامی بسیار مهم و ارزشمند نیز طرح شده است. برای روشن شدن ارتباط آیات این سوره با پرسش دوم توضیح زیر ارائه می‌شود.
حال که از یک سو قرآن، از جانب رسولی کریم و امین و ... (جبرائیل) آمده است و کسی که این پیام را در یافت و ابلاغ کرده (حضرت محمد) هم صاحب خرد و حکمت است و هم بخلی در ابلاغ پیام ندارد و از سوی دیگر قرآن سخن شیطان نیست؛ بلکه یادآوری (ذکر) برای جهانیان است، چه انتخابی خواهید داشت؟ پذیرش راه مستقیم که ادله آن در آیات ذکر شده است یا بیراهه‌ای که حجتی بر آن نیست.
شب نیمه رجب که یکی از شب‌های پر فضلیت سال است، با تدبر و تامل بیشتر در این سوره از هدایت و رستگاری قرآن بیشتر بهره‌مند شویم و ثوابی از قرائت این سوره به روح متعالی و ملکوتی بانویی تقدیم داریم که دیانت ما مدیون ایستادگی اوست.
انتهای پیام
