هلاکت هتاک به ساحت قرآن تجلی «إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَام» است

حجت‌الاسلام و‌المسلمین محمدجواد ابراهیمی؛ مدرس حوزه و دانشگاه در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا به قتل مرد عراقی‌تباری (سلوان مومیکا) که چندی پیش در سوئد دست به هتک حرمت قرآن کریم زده بود، واکنش نشان داد و گفت: حادثه هتک حرمت به قرآن از جمله نقشه‌های استکبار و لشکر ابلیس بود و اتفاقی که بعد از آن به وقوع پیوست، تجلی برخی از صفات خداوند تبارک و تعالی بود. 

وی ادامه داد: از منظری دیگر اینگونه حوادث و فتنه‌ها، ظرفی است برای تجلی برخی از اسماء و صفات الهی که همواره وجود دارند، اما شاید کمتر آن را در میدان دیده یا تجربه کرده باشیم و فتنه‌هایی از جنس توهین به قرآن زمینه‌ای برای بروز برخی از اسماء و صفات الهی می‌شود تا بتوانیم ایمان به این اسماء و صفات الهی را در دل و قلب خود بیش از پیش تقویت کنیم.

این مدرس حوزه و دانشگاه تصریح کرد: ما برخی از اسماء و صفات الهی را به اندازه وسعت وجودی و معرفت خود تجربه کرده‌ایم مانند رحمانیت، رازقیت خالقیت و ... ولی برخی از اسماء و صفات الهی است که شاید آنها را در قرآن قرائت کرده باشیم، ولی کمتر تجربه کرده باشیم و دیده باشیم. این حوادث در مقاطع و دوره‌های مختلف به وقوع پیوسته تا در بستر این حوادث اسماء و صفات الهی تجلی پیدا کند و آشکار شود. 

وی با اشاره به دو صفت الهی در قرآن در توصیف خداوند گفت: دو صفت الهی که مکرر در قرآن به آنها اشاره شده است صفات «عزیز» و «ذو انتقام» بودن خداوند است.

ابراهیمی مشخصاً با تکیه بر آیه ۴۷ سوره مبارکه «ابراهیم» که می‌فرماید: «فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ» گفت: عزیز و ذوانتقام بودن خداوند یعنی خداوند شکست‌ناپذیر و البته منتقم است.

این مدرس حوزه و دانشگاه تأکید کرد: عزیز، اشاره به شکست‌ناپذیری خداوند دارد و ذوانتقام نیز یعنی اینکه تنها خداوند دارای قدرت انتقام گرفتن است و صاحب اصلی انتقام خود اوست؛ مرگ این فرد هتاک موجب شد تا ما نه فقط در قرآن یا در میان مکتوبات اسلامی بلکه در عرصه عمل شاهد آن باشیم که هرکس به مقدسات و باورهای دینی اسلامی توهین کند به سزای عمل موهن خود می‌رسد و خداوند از او انتقام می‌گیرد و ما جلوه انتقام دنیایی‌اش را می‌بینیم.

ابراهیمی افزود: نکته جالبی در مورد این آیه وجود دارد و آن اینکه در یک آیه قبل‌تر یعنی در آیه ۴۶ سوره ابراهیم(ع) خداوند به پشت‌ صحنه‌های این هتاکی‌ها اشاره می‌کند و می‌فرماید: «وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ ...» (و آنان نهایت نیرنگشان را بر ضدِّ خدا و پیامبران به کار گرفتند و کیفر عقوبت دنیایی و آخرتی نیرنگشان نزد خداست ...) این آیه اشاره به این نکته دارد که حیله دشمنان در نزد خداوند پنهان نمی‌ماند و اگر آنها مکرشان را به میدان بیاورند؛ نظیر آنچه در هتاکی این فرد به قرآن شاهد آن بودیم، خداوند نیز اسماء و صفات خود را که به آن اشاره شد در میدان متجلی می‌کند.

وی اظهار کرد: باید به این نکته توجه داشت که دیگر این اسماء و صفات متجلی شده خداوند، ماهیتی از جنس رحمانیت و مهربانی خداوند که در آن حرفی از گذشت و عفو به میان آورد، نداشته که به این واسطه شاهد بخشش الهی باشیم، بلکه هر جا جسارت و بی‌ادبی به ساحت الهی شود، اتفاقاً آنجا باید شاهد تجلی یافتن دیگر اسماء و صفات الهی همچون عزیز و ذوانتقام بود، او باشیم.

ابراهیمی در پایان با اشاره به این نکته که هر یک از ما در مقام مسئول، مدیر، وکیل در نظام اسلامی باید مظهری از تجلی اسماء و صفات الهی در مواجهه با چنین پدیده‌هایی باشیم، گفت: شاید در مکرهای پیچیده‌ای که در برابر عزم و اراده الهی به وقوع می‌پیوندد، گاه سکوت و عدم واکنشی را از سوی خداوند شاهد باشیم که به این واسطه از سوی برخی سست‌اندیشان چنین به نظر برسد که خداوند در اعمال سنت‌های خود دچار تخلف شده و به وعده‌های خود در برابر چنین مظاهری عمل نمی‌کند، اما باید گفت خداوند هیچ‌گاه نسبت با امور بندگانش خلف وعده و قول نداشته و نخواهد داشت و این وقفه‌هایی که در پی می‌آید، منطبق با سنت‌های الهی است به این معنی که انتقام از دشمنان همواره وعده‌ای صادق است، اما براساس سنت الهی، به آنها مهلت و فرصتی داده می‌شود نه از این باب که قوم ضالین از کرده خود پشیمان شوند، بلکه به این واسطه کارنامه سیاه آنها بیش از پیش آلوده به انواع و اقسام ظلم و ستم‌ها شود که در این صورت عذابی بس دردناکتر انتظار آنها را خواهد کشید.

یادآور می‌شود، سلوان مومیکا، شهروند عراقی‌الاصل مقیم سوئد پیش‌تر با موضع اسلام‌ستیزانه خود تجمعاتی را برای سوزاندن قرآن در سوئد برگزار کرد و دست به این اقدام شنیع زد. او در شهر سودرتلیه در جنوب استکهلم، پایتخت سوئد به قتل رسیده است.