درس‌گفتار «فریاد قرآن»/ 2
زبان قرآن؛ قابل فهم عوام و مورد پسند خواص + فیلم
حجت‌الاسلام قرائتی در دومین بخش از درس‌گفتار «فریاد قرآن» با تأکید بر این نکته که قرآن عمیق و مملو از تفکر و اندیشه است، گفت: با این حال کلام آن قابل فهم برای عوام و مورد پسند خواص است.
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی؛ مفسر قرآن در سلسله‌درس‌گفتارهایی با نام «فریاد قرآن» هر نوبت به برخی نکات تدبری در آیات قرآن پرداخته است که در ادامه متن و فیلم بخش دوم آن از نظر می‌گذرد:بیشتر بخوانید؛
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
بحث ما درباره سیمای قرآن است. حرف در این زمینه زیاد است، ولی تلاش می‌کنم که فشرده عرض کنم. به کسی گفتند که پدرت چطور فوت کرد؟ البته وقت برای شنیدن هم نداریم و آن را در دو سه ثانیه بگو. آن فرد هم گفت: تب کرد و رد کرد و مُرد. فریاد هم حرف دارد؛ در اصل یک کتاب در چندین صفحه است.
قرآن تجلی‌گاه خداست به این معنی که جلوه خداوند در قرآن است و معلم نیز خود خداست. «الرَّحْمَنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ»(الرحمن/ 1و 2) واسطه آن هم جبرییل است و محل نزول آن نیز قلب پیغمبر است. «أنزل علی قلبک» این نزول برای همه بشر است. «للعالمین» تنها برای عجم یا عرب نیست «نذیراً للبشر»(مدثر/36) تنها کتابی که دست نخورده است و هیچ تصرفی در آن نشده است. خود خدا آن را تضمین کرد. «وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ»(حجر/ 15). یک نقطه در قرآن کم و زیاد نشده است و به هیچ وجه اختلافی در قرآن نیست که مثلاً بگوییم یک جای قرآن با جای دیگر آن همخوانی ندارد و اصطلاحاً نمی‌سازد.
کتاب تحدی است و بارها گفته اگر می‌توانید مثل قرآن بیاورید و بعد یک مرتبه 104 سوره را می‌بخشد و می‌گوید 10 تا سوره و بعد هم می‌گوید یک سوره همانند قرآن بیاورید. بعد حتی به یک جمله و یک کلمه نیز بسنده کرده و تأکید می‌کند که همانند آن را بیاورید. شاید برای من و شما که فارسی‌زبان هستیم، این مسئله چندان تعجب‌آور نباشد، اما بسیار در دنیای عرب مسیحی، یهودی یا مشرک مسلط به زبان عربی، هستند، اما عاجز از آوردند مثلی همانند قرآن بودند.
قرآن، کتاب موعظه است. کتاب شفاست. کتاب یافتنی‌هاست و نه بافتنی‌ها و سه بار قول پیروزی داده است و می‌گوید که اسلام کل زمین را فرا خواهد گرفت. «لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ»(توبه/33) همچنان که در آیاتی نیز خرافه را نیز برطرف می‌کند. در سه سوره خرافه را برطرف می‌کند «وَيَضَعُ عَنهُم إِصرَهُم وَالأَغلالَ الَّتی كانَت عَلَيهِم»(اعراف/157).
قرآن عبرت‌آموز و امیدبخش است و آینده جهان را برای مستضعفان می‌داند. هیچ حرف باطلی از هیچ جهت به سراغ قرآن نیامده است. خبر غیبی دارد. هم طرح می‌دهد و هم شیوه اجرا را ارائه می‌کند. هم الگوست و هم تشویق و هم هشدار برای عوام و خواص دارد. امام راحل وقتی در حسینیه جماران سخنرانی می‌کرد، سیاسی‌ترین افراد بر روی حرف‌هایش تفکر داشتند و عوام هم حرف‌هایش را می‌فهمیدند، یعنی عوام می‌فهمید و خواص می‌پسندید.
برای قرآن القاب ذکر شده است؛ قرآن عظیم، قرآن کریم و قرآن مجید. وقتی عظیم گفته می‌شود باید به آن تعظیم کرد، وقتی کریمش می‌خوانند، باید نسبت به آن کرامت داشت و در صورتی که آن را مجید خواندند، باید آن را مورد تمجید قرار داد.
در روایات می‌خوانیم که امام رضا(ع) فرمود: از آن جهت سوره‌های حمد و توحید را در نماز می‌خوانیم تا قرآن از مهجوریت خارج شود و امام هشتم(ع) در جای دیگری فرمود: هرکس عیش سعید و مرگ شهید را می‌خواهد، باید زندگیش توأم با قرآن باشد، اما اینکه چگونه زندگی‌مان قرآنی شود، باید ببینیم که فضلاً و علماً چه کردند؟
باید از چیزهایی که در آنها نوری وجود ندارد، دوری کنیم، چرا که آنها معمولاً سرگرمی است که البته گاه به اسم پژوهش و تحقیقات عالمانه نیز وجهی مشروع هم پیدا می‌کنند. باید دید که پایان‌نامه‌های دکترای علوم قرآنی ما کدامشان مشکل جامعه را برطرف می‌کنند، اگر پایان‌نامه نوشته شود و مشکلی را رفع نکند، این خود مثل شیطان است. «اعوذ بالله من علم لاینفع». در یک کلام مسئله قرآن باید جدی گرفته شود و در مورد آن باید بازنگری صورت گیرد.
مطالب مرتبط
