کد خبر: 4275529
تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱۴۰۴ - ۱۴:۴۲
سیدمحسن موسوی‌بلده:

استاد عبایی در اوج بیماری حضور در مجامع قرآنی را رها نکرد

پیشکسوت قرآنی کشورمان با اشاره به توانمندی‌های علمی استاد عبدالرسول عبایی در حوزه قرآن گفت: یکی از نکات قابل توجه درباره ایشان این است که در اوج بیماری هم حضور در مجامع و جلسات قرآنی را رها نکرد.

استاد عبایی در اوج بیماری حضور در مجامع قرآنی را رها نکردسیدمحسن موسوی‌بلده، پیشکسوت قرآنی کشورمان در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا، در پی درگذشت استاد عبدالرسول عبایی گفت: درگذشت این شخصیت قرآنی را در وهله اول به خانواده محترم ایشان و به جامعه قرآنی تسلیت می‌گویم. درگذشت ایشان ضایعه و سلمه‌ بود. شخصیت ایشان هیچگاه برای اهالی قرآن فراموش نخواهد شد.

وی به سال‌های آشنایی با این استاد فقید پرداخت و افزود: اوایل پیروزی انقلاب اسلامی که جلسات آموزش قرآن را در مؤسسه دارتحفیظ القرآن الکریم واقع در خیابان ایرانِ تهران آغاز کرده بودیم، یک روز چهره‌ فردی زیبا، نورانی و رشیدی را برای اولین بار در جلسه دیدم. در آغاز سخن متوجه اینکه زبان ایشان عربی است، شدم و در ادامه متوجه شدم ایشان استاد قرآن کریم هم بوده و از اساتید برجسته ایران و عراق هستند و در ادامه دوستی و همکاری‌ها آغاز شد.

این مدرس قرآن به حضور استاد عبایی در مسابقات قرآن داخلی و خارجی اشاره و اظهار کرد: در بسیاری از مسابقات همراه با ایشان در گروه داوری حضور داشتم. در تمام این سال‌هایی که در محضر ایشان بودم، هم از نظر اخلاق، فصاحت کلام و علم در بالاترین سطح بود. هر زمانی که با ایشان بیشتر صحبت می‌کردم، بیشتر به ویژگی‌های خاص ایشان واقف می‌شدم.

این پیشکسوت قرآنی کشورمان همچنین به حضور استاد عبایی در مسابقات قرآن کشور مالزی به عنوان داور مسابقات اشاره و اظهار کرد: سطح علمی استاد عبایی به حدی بالا بود که در بسیاری از شورا‌های علمی، تخصصی و تصمیم‌گیری حول موضوعات قرآنی حضور داشت و اکثر دستگاه‌های قرآنی از علم و تخصص ایشان بهره کافی را می‌بردند.

موسوی‌بلده اظهار کرد: بخشی از همکاری‌های ما مربوط به ایامی بود که در دانشکده قرآن و حدیث شهرری حضور داشتیم. ایشان در این دانشکده استاد زبان عربی و قرآن بود.

استاد عبایی در اوج بیماری حضور در مجامع قرآنی را رها نکرد

این مدرس قرآنی کشورمان تصریح کرد: در همین سال‌ها متوجه بیماری سخت استاد شدیم، بیماری به حدی بود که روز به روز ایشان را ضعیف‌تر می‌کرد، اما نکته جالب این بود که در اوج روز‌های بیماری هم حضور خود را در مجامع قرآنی کم نکرد. با وضعیتی که داشتند در جلسات حضور می‌یافت و این برای من جالب بود. انگار استاد با این حضور می‌خواست در جمع نورانی قرآن باشد و تسکینی بر آلامش بود.

معصومه امام‌وردی

انتهای پیام
مطالب مرتبط
captcha