غدیر؛ رسانه قدرتمند ولایت اهل‌ بیت(ع)

به گزارش ایکنا، زهره اخوان مقدم، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم یادداشتی به مناسبت عید سعید غدیر خم در اختیار ایکنا گذاشته است که در ادامه آن را می‌خوانیم.

 

یکی از آموزه‌های پرتکرار در دین اسلام خصوصاً مکتب شیعه، لزوم انجام اعمال دینی و عبادات به صورت پنهان است. البته این موضوع، عمومیت ندارد ولی در غالب موارد برای جلوگیری از ورود وسوسه‌های شیطان، سفارش شده که اعمال عبادی خود را در خفا انجام دهید. این مهم باعث می‌شود که ویروس خطرناک ریا به اعمال انسان وارد نشده و آنها را حبط و نابود نسازد. لذا امام باقر(ع) کتمان صدقه را یکی از چهار گنج نیکوکاری برشمرده‌اند. در آیه 271 بقره هم آمده: «إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَإِنْ تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ  وَيُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئَاتِكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ» یعنی اگر صدقه‌ها را آشكار بدهيد، كار خوبى است و اگر آنها را پنهان کنید و به فقيران بدهيد، اين كار براى شما بهتر است و به همين خاطر برخى از گناهانتان را مى‌زدايد و خدا به آنچه عمل مى‌كنيد، آگاه است اما شکی نیست که برخی موارد ایجاب می‌کند کار خیر و نیکو به سبب فواید و آثار قابل ملاحظه‌ای در ملأ عام انجام شود و بدیهی است که نیت قربت و رضای خدا حتماً باید لحاظ شود.

 

هیچ‌گاه فکر کرده‌اید چرا در روز غدیر که «عیدالله اکبر» یعنی بزرگترین عید خدا و بهترین زمان برای عبادت و تقرب به درگاه الهی است، این همه سفارش به «اعمال آشکار» و علنی شده ‌است؟ چرا نفرمودند فقط در خانه بمانید و نماز و دعا بخوانید؟ (که البته اینها هم مورد سفارش هستند) چرا در هیچ یک از اعیاد دیگر این همه سفارش اطعام و شادی کردن و شاد کردن دیگران وجود ندارد و غالباً اعمال عبادی پنهان، مورد تأکید قرار گرفته است؟ چرا هدیه دادن به دیگران در عید غدیر پاداش دارد؟ چرا شاد کردن دیگران این همه ثواب دارد؟ چرا بزرگداشت عید غدیر و علنی کردن آن با هر وسیله ممکن از قبیل جشن و چراغانی و پذیرایی در کوچه و خیابان و امثال اینها، مورد تأکید روایات است؟ 

 

چرا امام رضا(ع) فرمودند هرکس در روز غدیر خود را زینت کند و لباس نو بپوشد، خدا گناهانش را می‌آمرزد؟ چرا طعام دادن در روز غدیر، طبق روایات، مانند طعام دادن یک‌ میلیون نبی در حرم الهی است؟ قطعاً این همه پاداش، برای صِرف شاد کردن دیگران یا صِرف سیر کردن شکم گرسنگان نیست چون اولاً این دو عمل برای همه زمان‌ها جزء اعمال نیک است و ثانیاً در غدیر، قیدی برای گرسنه و نیازمند ندارد و مطلق و کلی دستور داده‌اند. پس سرّ دیگری در آشکارکردن این اعمال عبادی وجود دارد.

غدیر؛ رسانه قدرتمند ولایت اهل‌ بیت(ع) است و اطعام، یکی از ابزارهای مهم این رسانه است. هدف رسانه غدیر، تبلیغ و ابلاغ ولایت معصومان(ع) است؛ لذا پاداش این تبلیغ هم بسیار بالاست. هدف این ابزار قوی، کاشتن بذر ولایت و محبت اهل‌ بیت(ع) در دل همگان است و از همین رو قید فقیر و غنی و کوچک و بزرگ ندارد. وظیفه این تبلیغ هم به عهده همگان است به هر شکل ممکن. با قلم یا قدم یا مال و حتی جان.

 

نکته مهم دیگر اینکه مطلب را باید صحیح و کامل بفهمیم. درست است که غدیر، آغاز اعلام رسمی ولایت امیرالمؤمنین(ع) است ولی تنها آغاز نیست بلکه غدیر ابتدا و انتهای ولایت را مشخص کرده است. 1400 سال قبل، پیامبر اکرم(ص) در خطبه غدیر علاوه بر بیان فضائل متعدد امیرالمؤمنین(ع)، 25 جمله درباره امام زمان حجت بن الحسن(عج) فرموده‌اند؛ یعنی ای شیعیان! به هوش باشید و تا آخرینِ این 12 نفر از آنها جدا نشوید. مبادا در چهارمی یا هفتمی یا و... توقف کنید تا آخر مسیر، همراه آنها باشید تا سعادتمند شوید. اول این سلسله علی بن ابیطالب(ع) و آخرش مهدی آل محمد(عج) است.

 

حال با این ابزارهای متعدد، اعم از عیدی دادن و شادی کردن و چراغانی و اطعام و لباس نو پوشیدن و زینت کردن، همانطور که مبلّغ اولین امام(ع) هستیم، باید مبلغ آخرین امام(عج) هم باشیم. اگر پیامبر(ص) در آن زمان، 25 بار نام امام زمان(عج) را برده‌اند، ما باید در ایام غدیر، امام حاضرمان، منجی جهان، مهدی منتظَر(عج) را چند بار یاد کنیم؟ مبادا غدیرمان خالی از مهدی «روحی فداه» باشد.