پاسخ ایران به رژیم صهیونیستی منطبق با آموزه‌های قرآن است

حسن ارباش العامری، تحلیلگر عراقی در گفت‌وگو با ایکنا در خصوص حمله وحشیانه رژیم صهیونیستی به خاک ایران پاسخ داد. متن این گفت‌وگو به شرح زیر است:

 

 

همه افراد از دور و نزدیک و دوست و دشمن، شاهد بوده‌اند که رژیم صهیونیستی به جمهوری اسلامی ایران حمله کرده، مردم بی‌گناه را با خونسردی به شهادت رسانده، خانه‌ها را ویران کرده و آرامش مردم را به خطر انداخته است. در اینجا، خداوند به کسی که به او تجاوز شده اجازه داده است که با انتقام به آسیب وارده پاسخ دهد، خداوند می‌فرماید: «فَمَنِ اعْتَدى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى عَلَيْكُمْ»: هر کس به شما تجاوز کرد، همانند آن بر او تعدّی کنید! (بقره/ ۱۹۴) این همان اصل قصاص است. خداوند به مؤمنان دستور داده است که برای بازداشتن دشمنان خود، به آنها قدرت نشان دهند، همچنین می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً»: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، با كافرانى كه نزديك شمايند جنگ كنيد تا در شما شدت و درشتى يابند. (توبه/ ۱۲۳). یعنی، آنها باید قدرت و عزم ایرانیان را لمس کنند تا منصرف شوند و بفهمند که قدرت شما، عزم و ایمان به کاری است که شما انجام می‌دهید.

 

 

ماده ۵۱ منشور سازمان ملل، حق طبیعی کشورها را، چه به صورت فردی و چه جمعی، برای دفاع از خود در صورت حمله یک نیروی مسلح به یکی از اعضای سازمان ملل متحد، تضعیف یا سلب نمی‌کند. بنابراین، پاسخ نظامی ایران در مقابله با تجاوز رژیم صهیونیستی، پایبندی به مفاد حقوق بین‌المللی پایبند بوده و حمله نکرده است.

 

 کشورها و گروه‌های بشردوستانه حق دارند برای حفظ امنیت و سلامت مردم خود و تمامیت ارضی خود به این تجاوز پاسخ دهند. با این حال، در مورد اسرائیل، می‌بینیم که حقوق بین‌الملل از رژیم صهیونیستی حمایت می‌کند. به این دلیل که اسرائیل به  جنایت‌های خود علیه مردم فلسطین که در تاریخ بی‌سابقه است، ادامه داده و آنها را با گرسنگی و تشنگی و نسل‌کشی از بین برده است. با این حال، ما هرگز ندیده‌ایم که این قانون کورکورانه، این جنایات را ببیند یا بوی خون مردم فلسطین را استشمام کند.

 

 

در اینجا، وظیفه انسانی، قانونی و شرعی کشورهای اسلامی و همه آزادگان جهان این است که در کنار حق بایستند، از حق حمایت و با باطل مقابله کنند، اگرچه اسرائیل از سوی ایالات متحده آمریکا پشتیبانی می‌‌شود و اکثر کشورهای اسلامی از آمریکا می‌ترسند، اما این وظیفه باقی است. با این حال، خداوند سزاوارتر است که از او بترسند و او سرپرست مؤمنان است، همانطور که فرموده است: «الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ»: اینها کسانی بودند که (بعضی از) مردم، به آنان گفتند: «مردم [= لشکر دشمن] برای (حمله به) شما اجتماع کرده‌اند؛ از آنها بترسید!» اما این سخن، بر ایمانشان افزود؛ و گفتند: «خدا ما را کافی است؛ و او بهترین حامی ماست.» (آل عمران/ ۱۷۳)

 

 

رژیم صهیونیستی از تمام خطوط قرمز عبور می‌کند، و نه تنها سرزمین فلسطین را اشغال کرده، مردم را آواره کرده و بی‌گناهان را به قتل رسانده است، بلکه گستاخی و تجاوز آن به جایی رسیده است که تأسیسات هسته‌ای صلح‌آمیز یک کشور عضو سازمان ملل را هدف قرار داده و تمام هنجارها و قوانین بین‌المللی را زیر پا گذاشته است. این نه تنها یک جنایت جنگی، بلکه یک جنایت علیه بشریت و نقض مستقیم منشور سازمان ملل و توافقات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است.

 

 

اولاً، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA)، بالاترین نهاد فنی ناظر بر استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای است و وظیفه دارد فوراً تجاوز را بررسی، محکوم و یک تیم حقیقت‌یاب بین‌المللی را به محل حمله اعزام کند. سکوت آن به منزله همدستی با متجاوز و یک جنایت سیاسی و اخلاقی است.

 

ثانیاً، شورای امنیت سازمان ملل متحد در درجه اول مسئول حفظ صلح و امنیت بین‌المللی است. آیا این شورا به ابزاری در دست ابرقدرت‌ها تبدیل شده است که هر زمان بخواهند از آن استفاده می‌کنند، در حالی که در برابر اسرائیل متجاوز سکوت می‌کند؟ اگر شورای امنیت امروز اقدامی نکند، اعتبار آن رسماً از بین می‌رود و به یک تریبون لفاظی فرسوده تبدیل می‌شود.

 

سوم، سازمان ملل متحد، که به عنوان یک سازمان جهانی، باید خواستار تشکیل جلسه اضطراری مجمع عمومی شود و قطعنامه‌ای در محکومیت این اقدام جنایتکارانه صادر کند.

 

 

 سؤال مهمی است و مستقیماً به اصل مشکل قدیمی در عملکرد رسمی اسلامی و عربی این سازمان‌ها اشاره دارد. بنابراین، در اینجا یک تحلیل مستقیم و روشن از اثربخشی محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی توسط نهادهای اسلامی مانند سازمان همکاری اسلامی و اتحادیه عرب ارائه می‌شود.

 

 این صرفاً محکومیتی است که از محدوده کاغذ فراتر نمی‌رود، زیرا صرفاً بیانیه‌های محکومیتی است که هیچ اقدام سیاسی، اقتصادی یا حقوقی یا قطع روابط را به دنبال ندارد. این بیانیه‌ها فاقد سازوکار الزام‌آور است و هیچ مجازاتی برای کسانی که قوانین را نقض می‌کنند یا نادیده می‌گیرند، وجود ندارد، بنابراین صرفاً یک رسانه‌ بی‌صدا باقی می‌ماند.

 

گفت‌وگو از اشرف بصیری