ضرورت همه زمانی جهاد در زندگی عزتمندانه در کلام امیر(ع)
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل با بیان اینکه، کسی که جهاد را برای زندگی انتخاب می‌کند و کسی که از جهاد فرار می‌کند و یا دیگران را از جهاد باز می دارد زندگی متفاوتی دارند، گفت: او که جهاد را انتخاب می‌کند زندگی می‌کند تا شهید بمیرد و دیگری که از جهاد فرار می‌کند هم خود را ذلیل می‌کند و هم دیگران را به ذلت فرا می‌خواند.
به گزارش خبرنگار ایکنا، دومین جلسه از سلسله مباحث «جهاد و مقاومت علوی» به همت باشگاه قرآنی دانشجویان نور سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور(جهاددانشگاهی) و با همکاری کانون قرآن و عترت دانشگاه علوم پزشکی بابل به انگیزه ایامی که در آن به موضوع جهاد و مقاومت در آیات و روایات بیش از پیش توجه می‌کنیم با سخنرانی محمدهادی یدالله‌پور، دانشیار علوم و معارف دانشگاه علوم پزشکی بابل و با موضوع «جهاد در نهج‌البلاغه» برگزار شد.
زندگی الهی بدون فهم مسئله جهاد ممکن نیست
در بحث گذشته به معنای جهاد و فضیلت آن در کلام امیرالمؤمنین(ع) پرداخته شده بود و در این مجال و در ادامه مباحث معرفتی در تبین مسئله جهاد به فرازهایی از نهج البلاغه اشاره می‌شود که به ضرورت همه زمانی جهاد در زندگی عزتمندانه و با رویکردی ناظر به مسائل اجتماعی اکنون در جامعه اشاره خواهد شد. گزیده‌ای از مباحث این نشست را در ادامه می‌خوانیم:
در حکمت 252 نهج البلاغه یکی از مسائلی که امیرالمؤمنین(ع) مطرح می‌کنند این است که خداوند جهاد را برای عزت اسلام واجب کرد، جهاد یک واجب شرعی است اما اثر و کارکردش عزت بخشی به انسان است؛ انسانی که اسلام را برگزید، انسان عزیز است که تن به ذلت نمی‌دهد و ظلم را نمی‌پذیرد.
حضرت علی(ع) در خطبه 27 نهج البلاغه از برخی یاران و سپاهیان خودشان گله و شکایت دارند و می فرمایند: کسانی که باطل هستند در امر خود منسجم‌اند اما یاران و سپاهیان من در امر حق، چند دستگی و تفرقه دارند.
یکی از مسائلی که در حمله ناجوانمردانه جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی به ملت ایران وجود داشت این بود، مردم به خوبی انسجام اجتماعی خود را حفظ کردند و دچار چند دستگی و تفرقه نشدند و این نشان از عقلانیت و آگاهی سیاسی مردم دارد. در جهاد باید انسجام اجتماعی وجود داشته باشد، باید در امر نظامی حرف فرمانده عمل شود وگرنه پیروزی محقق نخواهد شد.
سستی در جهاد
شما می‌بینید در تاریخ و گزارش‌هایی که از جنگ‌هایی که حضرت علی(ع) با آن مواجه بودند، امیرالمؤمنین(ع) دستور جنگ می دادند اما سپاهیان نمی‌جنگیدند، به آن‌ها حمله می‌شد اما حمله نمی‌کردند، حضرت می‌فرمودند که شما را به جهاد دعوت می‌کنم اما شما گرمای هوا را بهانه می‌کنید، در فصل سرما به جهاد دعوت می‌کنم می‌گویید بگذار هوا گرم شود، شما از گرما و سرما فرار نمی‌کنید از شمشیرهایتان می‌گریزید. تعبیر عجیبی در کلام امام وجود دارد که عمق مظلومیت ایشان را یادآور می‌شود که می‌فرمایند: ای مردنمایان نامرد، دشمن به شما هجوم برده بود و شما نشسته بودید سپس فرمودند عقل شما همانند کودکان است، زندگی را به بازیچه گرفتید و مثل نوعروسانی هستید که تمام اندیشه آن‌ها به رفاه و ناز و نعمت است، دور اندیشی ندارید و تن به سختی زندگی نمی‌دهید، ای کاش شما را ندیده بودم و نمی‌شناختم که این آشنایی جز پشیمانی و اندوه حاصلی ندارد.
حضرت در خطبه 12 نهج‌البلاغه نکته‌ای را در پاسخ به یکی از یارانشان بیان می‌کنند که در خصوص انگیزه جهاد است و امروزه پس از قرن‌ها که به حوادث و جنگ‌های امیرالمؤمنین(ع) نگاه می‌کنیم می‌توانیم آن را درک کنیم از اینرو اگر از عمق جان و خالصانه بگوییم ای کاش با شما بودیم و پا در رکابتان داشتیم نیز می‌توانیم در جهاد با حضرت شریک شویم.
یکی از یاران امام بعد از جنگ جمل خدمت ایشان رسید و گفت برادرم مشتاق بود که در جنگ در رکاب شما همراهتان باشد. امام فرمودند: دل برادرت با ما بود؟ گفت: آری. حضرت فرمودند: پس با ما بوده است. کسانی در این جنگ همراه ما بودند که در صلب پدرانشان و در رحم مادرشان هستند و در فضلیت جهاد با ما شریک هستند.
اگر امروزه نسل جوان که جنگ تحمیلی با عراق را ندیده می‌گوید ای کاش بودم و جهاد می‌کردم، در فضلیت جهاد با مدافعان و رزمندگان شریک است همچنین در همراهی سیدالشهدا(ع) در کربلا.
جهاد و اعتلای اسلام و مسلمان
امیرالمؤمنین(ع) جهاد را مایه اعتلای اسلام می‌دانند؛ به همین سبب باید در جامعه بحث جهاد را به درستی تببین کرد. کسی که جهاد را برای زندگی انتخاب می‌کند و کسی که از جهاد فرار می‌کند و یا دیگران را از جهاد باز می دارد زندگی متفاوتی دارند. او که جهاد را انتخاب می‌کند زندگی می‌کند تا شهید بمیرد و دیگری هم خود را ذلیل می‌کند و هم دیگران را به ذلت فرا می‌خواند.
گاهی کسانی را در جامعه می‌بینیم که برای دو روز بیشتر در مسند قدرت ماندن حاضرند هر جور حقارتی را بپذیرند.
سیدالشهدا(ع) می‌فرماید که ابن زیاد مرا به دو امر مخیر کرد بین جنگ و بیعت و هیهات از ذلت و بیعت با کسی که صلاحیت ندارد، به استقبال مرگ می‌رویم اما ذلت را نمی‌پذیریم. امروز برخی از کشورهای رفاه زده منطقه، در مقابل جنایت‌های وحشیانه رژیم اشغالگر نسبت به مردم مظلوم غزه هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند این در حالی است که راهپیمایی بزرگی در لندن و نیویورک و کشورهای مختلف دنیا بر علیه این رژیم صورت گرفته است، پس فارغ از مذهب می‌توان آزاده بود و مقابل ظلم ایستاد.
حضرت علی(ع) در نامه 62 نهج البلاغه تشویق به جهاد می‌کنند و می‌فرمایند: رحمت خدا بر شما باد، به پیکار با دشمن بيرون روید و سستی نکنید که با خواری و خفت بر جای خواهید ماند و فرومایگی و ذلت نصیبتان خواهد شد.
در جنگ 12 روزه، غیور مردان ما با ایستادگی در برابر دشمن طعم تلخ شکست را به متجاوزان چشاندند و در ادامه راه هم، از این عزت دفاع شد.
جهاد با حق ستیزان
در خطبه 24 نهج البلاغه حضرت علی(ع) جهاد با حق ستیزان را سفارش می کند و می‌فرماید: به جان خودم سوگند که در جنگ با حق ستیزان و فرومایگان در ورطه گمراهی، هرگز سازش کاری و سستی روا نمی‌دارم. در اینجا با اشاره به اینکه اگر در یک زمانی یک گروه باطل و گمراه جنگی را به ما تحمیل کند در دفاع از خود ترسی به دل راه نخواهیم داد، اسلام این گونه به انسان عزت می‌دهد.
در اندیشه‌های مارکسیستی و کمونیستی این باور وجود داشت که دین افیون توده‌هاست و می‌خواستند این‌گونه ترویج کنند که تاریخ مصرف دین گذشته است، در حالی که تاریخ شکوهمند انقلاب اسلامي نشان داد که این‌گونه نیست و در هر مقطعی از تاریخ مردم مومن نگذاشتند یک وجب از خاک کشور به دست بیگانه بیفتند.
جنگ با حق ستیزان سفارش مولای ماست و می‌فرمایند؛ ای بندگان خدا از سستی بپرهیزید و از عذاب خدا به خدا پناه ببرید و به آنچه شما را مکلف کرده قیام کنید که اگر در این دنیا پیروزی نصیب شما نشد در عقبی خواهد شد.
یادآور می‌شود، سلسله نشست‌های این کارگاه، سه‌شنبه‌های هر هفته تا ۲۱ مردادماه به صورت آنلاین برگزار خواهد شد و به موضوعاتی همچون؛ جهاد در نهج‌البلاغه، دشمن‌شناسی در نهج‌البلاغه، حفظ انسجام اجتماعی در نهج‌البلاغه، حق‌جویی و حقیقت‌طلبی نهج‌البلاغه می‌پردازد.
انتهای پیام
