قرآن برای هر عصر و زمانی جدید است + فیلم

استاد محمدتقی فیاض‌بخش در قالب سلسله‌ درس‌گفتارهایی به مناسبت ایام میلاد پیامبر اکرم(ص) به اهمیت قرآن کریم و سیره و شخصیت نبی اعظم(ص) از منظر قرآن پرداخته است که مشروح بخش نخست این درس‌گفتار را با هم می‌خوانیم و می‌بینیم:

 

براساس روایتی از امام صادق(ع) جاودانگی قرآن سبب شده است تا قرآن برای هر عصر و زمانی و برای هر مردمی در هر دوره‌ای تازگی و طراوت داشته باشد و کهنه و قدیمی نشود. 

 

در سلسله برنامه‌هایی که در ارتباط با قرآن خدمت شما هستیم محور اصلی بحث ما ارزش و اهتمام به قرآن خواهد بود و چون ایام، ایام مبارک میلاد نبوی است اشاراتی هم به سیره و اخلاق نبوی از منظر قرآن خواهیم داشت.

 

مطلب اول که در روزگار فعلی ما باید بسیار مورد توجه قرار بگیرد بیان شریف و نورانی پیامبر(ص) در ارتباط با قرآن است. پیامبر(ص) در زمانی که گرفتار جنگ و مبارزه با کفار و مشرکین داخلی بودند روزی در خطبه‌ای بیان فرمودند امروز هدنه و روز آرامش شماست. در روایت آمده است که مقداد بلند شد و گفت یا رسول الله(ص) پس روزگار بعدی چیست و حضرت فرمودند: روزگاری بر شما خواهد آمد که فتنه‌ها مانند پاره‌های شب سیاه از هر طرف به شما حمله خواهد کرد. بعد جناب مقداد عرضه کرد نجات در آن زمان چیست و ایشان فرمودند: اِذَا التَبَسَت عَلَیکُمُ الفِتَنُ، کَقِطَعِ الَّیلِ المُظلِمِ فَعَلَیکُم بِالقُرآنِ(اصول کافی ج2ص459)؛ وقتی پاره‌های فتنه مانند پاره‌های شب سیاه بر شما حمله کردند بر شما باد که با قرآن مأنوس شوید و از سرچشمه وحی الهی بهره برده و سرلوحه امور خود قرار دهید.

 

در ادامه حضرت فرمودند بدانید قرآن در دنیا و آخرت هم می‌تواند شفیع شما و هم می‌تواند شکایت‌کننده از شما باشد؛ فانه شافع مشفع و ...؛ هم در دنیا و هم در قیامت ابزار خوشبختی شماست و هم می‌تواند باعث اضلال و گمراهی شما باشد و سپس فرمودند: فمن جعله أمامه قاده الی الجنة و من جعله خلفه ساقه إلی النار. هر کسی در زندگی قرآن را پیش روی خود و خود را پیرو قرآن قرار دهد قطعا بداند او را به سوی بهشت هدایت می‌کند. و من جعله خلفه ساقه إلی النار و کسی که قرآن را پشت سر خود قرار دهد و خود را صاحب‌نظر در زندگی بداند و از قرآن روی بگرداند قطعا بداند عاقبت او به واسطه همین که فکر می‌کند پیرو قرآن است و در عین حال نظر خود را بر قرآن ارجح می‌داند به سوی جهنم خواهد رفت. 

 

این نکته نکته اصلی در روزگار فعلی ماست؛ در کلام امیرمؤمنان(ع) هم می‌بینیم در آخرین لحظات زندگی نورانی خود در حد فاصل ضربت خوردن تا شهادت، در وصیتنامه کوتاه خود فرمودند: الله الله فی القرآن. بر شما باشد بر شما باد بر قرآن که مبادا دیگران در بهره‌مندی از قرآن بر شما پیشی بگیرند. 

 

نکته دومی که می‌تواند طلیعه سخنان آینده ما باشد این است که در قرآن و بیانات متعدد ائمه(ع) آمده است که قرآن کتاب جاودانه است؛ کتابی است که کسی نباید فکر کند متعلق به زمان گذشته و قدیمی است بلکه قرآن، تبیان حقیقت انسانیت و فطرت انسان است و چون فطرت انسان و اصول فطری انسان در طول زمان ثابت است قرآن برای همه بشر تا انتهای عالم مایه هدایت و جاودانه است؛ آنچه در طول زمان تفاوت می‌کند خروجی و مصادیق و آثار و امور روشی جوامع است.  

 

 

از حضرت امام صادق(ع) سؤال شد که: ما بالُ القرآنِ لا يَزدادُ علَى النَّشرِ و الدَّرسِ إلاّ غَضاضَةً؟ لأنَّ اللّه تباركَ و تعالى لم يَجعَلْهُ لِزمانٍ دونَ زَمانٍ، و لا لِناسٍ دونَ ناسٍ، فهُو في كلِّ زَمانٍ جَديدٌ، و عِند كُلِّ قَومٍ غَضٌّ إلى يَومِ القِيامَةِ؛ این چه راز و رمزی در مورد قرآن است که هرقدر انسان تدبر بیشتری در قرآن داشته باشد به روشنگری و تازه بودن و شکوفایی بیشتر قرآن بیشتر پی می‌برد و حضرت فرمودند: خداوند هرگز قرآن را برای زمان خاصی نازل نکرده است و قرآن برای ابدیت است که خداوند در خود قرآن فرموده است: تبیان لکل شیء. وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ. نه آنکه: كَافَّةً للعرب و یا كَافَّةً برای کسانی که در دوره پیامبر(ص) بودند و كَافَّةً یعنی چیزی که انسان را کفایت می‌کند و روح انسان را سیراب می‌کند لذا حضرت فرمود: لم يَجعَلْهُ لِزمانٍ دونَ زَمانٍ. خدا قرآن را برای گروه خاصی و زمان خاصی نازل نفرموده است؛ فهُو في كلِّ زَمانٍ جَديدٌ؛ در هر زمانی جدید است.