جشن قرآن مقطع ابتدایی؛ بهانه‌ای برای اصلاح رویکرد آموزشی
برگزاری هر ساله جشن قرآن در مدارس مقطع ابتدایی به مناسبت 16 مهر؛ روز جهانی کودک، بهانه‌ای است تا اولیای مدرسه و دانش‌آموزان به حساسیت و اهمیت آموزش قرآن همچون سایر دروس پی برده و از سوی دیگر دانش‌آموزان نیز تشویق بیشتری به منظور فراگیری شوند.
به گزارش ایکنا، هر ساله 16 مهرماه؛ همزمان با روز جهانی کودک، جشن قرآن دانش‌آموزان ابتدایی در سطح مدارس برگزار می‌شود. جشنی که چند سالی است به همت سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با هدف «ایجاد خاطره خوش از یادگیری قرآن کریم در ذهن دانش‌آموزان» به ویژه در پایه اول ابتدایی در داخل مدارس، کلاس‌های درس یا نمازخانه مدرسه و با حضور و حمایت مادی و معنوی اولیای دانش‌آموزان اجرا می‌شود و در سال تحصیلی جاری دانش‌آموزان فردا چهارشنبه 16 مهرماه نیز می‌توانند شاهد برگزاری آن در سطح مدارس سراسر کشور باشند.
در این جشن ضمن اجرای برنامه‌های شاد و جذاب و نیز توزیع شیرینی و شکلات بین دانش‌آموزان، برخی از بخش‌های کتاب درسی مانند رمزینه‌های سریع پاسخ، پخش و داستان‌های قرآنی به صورت نمایشی اجرا می‌شود. همچنین دانش‌آموزان در قالب این جشن سوره‌ها و اشعاری را که از بَر هستند، برای دوستان خود می‌خوانند.
ضمناً سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی به این منظور طی سال‌های قبل فیلم‌هایی را تولید کرده که می‌توان در این مراسم پخش کرد. اما با وجود اینکه تمرکز برگزاری این جشن برای پایه اول ابتدایی است اما سایر پایه‌های تحصیلی هم می‌توانند آن را برگزار کرده و از فیلم پایه خود استفاده کنند.
فیلم جشن قرآن اول ابتدایی
https://www.aparat.com/v/OndYJ
فیلم جشن قرآن دوم ابتدایی
https://aparat.com/v/rBqFI
فیلم جشن قرآن سوم ابتدایی
https://aparat.com/v/isTMF
فیلم جشن قرآن چهارم ابتدایی
https://aparat.com/v/c1OtT
فیلم جشن قرآن پنجم ابتدایی
https://aparat.com/v/FUkCV
فیلم جشن قرآن ششم ابتدایی
https://aparat.com/v/4q19s
اما اساساً چرا باید چنین جشنی برگزار شود و شروع آموزش قرآن از سال‌های ابتدایی مدرسه چه الزامی دارد؟
انس با کلام وحی از آنجا که قرآن درسی برای همه اعصار و ابنای بشر است و همواره می‌تواند راهنمایی برای داشتن زندگی سعادت‌بخش برای هر فردی باشد ضرورتی است که باید بذر آن از همان ابتدای روند رسمی آموزش کاشته شود.
شاید بسیاری از اولیای و کارشناسان امر تعلیم و تربیت در رویکرد نوین آموزشی، این امر و پرداختن به آن را چندان در مسیر آموزشی فرد به مثابه محصل، لازم ندانسته و آن را در اولویت‌های خود قرار ندهند که باید گفت بنا به دلایلی این روند یک اصل و شاخص در پرورش فکر و روحیه معنوی هر فردی محسوب می‌شود.
آشنایی با گویش‌ها و زبان‌های غیر از گویش و زبان به اصطلاح مادری لازمه هر یک از افراد جامعه در مناسبات امروزی و در ارتباطی است که با هم‌نوعان خود در تعاملات گوناگون و مختلف برقرار می‌کند که اتفاقاً این مقوله برای بسیاری از ما از درجه اهمیت ویژه‌ای نیز برخوردار است.
گواه این مدعا اینکه از همان ابتدای سنین رشد آموزشی فرزندان، این تفکر در اذهان اغلب مردم به وجود می‌آید که باید در کنار روال معمول آموزشی مبتنی بر محتویات رسمی کتب درسی، در اندیشه درگیر کردن و پرداختن دانش‌آموزان با مقولاتی با عنوان فوق‌برنامه‌های آموزشی باشند که قطعاً یکی از این موارد آشنایی آنها با دیگر زبان‌ها و یادگیری با لحاظ کردن جنبه‌های کاربردی هر یک است.
وقتی چنین رویکرد و انگیزه‌ای برای افراد برای یادگیری زبان‌ها به جهت ارتباط فراگیر با دنیای پیرامونشان وجود دارد چرا نباید این انگیزه و رغبت در آنها به جهت فراگیری قرآن صورت گیرد، حال آنکه معانی، اشارات و آموزه‌های این کتاب آسمانی آنچنان ژرف و عمیق است که می‌توان هر یک از افراد، هر آن نو به نو به نکات جدیدی در آن پی برده که قطعاً با به کارگیری این آموزه‌ها در زندگی روزمره، توفیق بیشتری برای ایشان حاصل خواهد آمد.
ناگفته نماند که دستیابی به این معانی و تعمق و تفکر که می‌تواند آنها را در انبوهی از علوم غوطه‌ور سازد، ابتدا به ساکن نیازمند ارتباطی لفظی با قرآن است؛ اینکه فرد ابتدا قدرت خوانش و قرائت کلام وحی را داشته باشد و در گام‌های بعدی بنا به اقتضائات زمان، قابلیت‌های فردی و سطح دریافت‌های ادراکی و تعقلی خود قادر باشد از این معانی و آموزه‌های بی‌پایان تلقیاتی داشته و آن را در زندگی خود به کار گیرد.
آشنایی و علاقه‌مندی فرد به پدیده‌ای تازه سرشار از معنا و مفاهیم روح‌بخش(قرآن) در بستری که همچنان ذهن و تفکر فرد(محصل) با آماجی از اطلاعات غالباً ناکارآمد مملو نشده است، موقعیت و شرایط مساعد و مناسبی را به وجود می‌آورد که با قرارگیری او در چنین جریانی، انس و همزیستی دائمی را موجب شده و زندگی فرد همواره قرین و مأنوس با آن خواهد شد.
برگزاری جشن قرآن مقارن با روز جهانی کودک و اشاعه و تعمیم آن در مدارس و مراکز آموزشی که سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی چند سالی است متولی برگزاری آن است، تنها بهانه‌ای برای توجه و مداقه بیشتر والدین، اولیای مدرسه و دانش‌آموزان به اهمیت جایگاه قرآن در زندگی کنونی و آینده است.
به واسطه برگزاری این جشن شاید ابتدا برای اولیای مدارس و متولیان امر آموزش این الزام به وجود آید که باید به فکر تربیت نیروهای کارشناس و خبره به عنوان مربی و مدرس زنگ قرآن در مدارس باشند تا با جایگزین کردن آنها به جای آموزگاران دروس عمومی که غالباً وظیفه آموزش قرآن در مدارس نیز به آنها محول می‌شود، زنگ قرآن مدارس وجهه‌ای رسمی به خود گرفته و دانش‌آموزان نیز آن را همچون حساسیتی که نسبت به سایر دروس جدی دارند، بگیرند.
از سوی دیگر برگزاری این جشن یک حرکتی فرهنگی و فرهنگ‌ساز برای اولیای دانش‌آموزان است تا ایشان را مجاب سازد به همان میزان که به فکر مهارت‌آموزی فرزندان خود در حوزه‌هایی غیر از آموزش معمول مدارس هستند، به این امر نیز اهتمام داشته باشند و البته از رهگذر این جشن یا برگزاری موارد مشابه شاید انس دانش‌آموز با قرآن قوت بیشتری پیدا کند که این امر ضامن موفقیت در زندگی و سعادت آینده آنها خواهد شد.
انتهای پیام
