
عباسعلی رهبر، عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، یادداشت کوتاهی برای ایکنا با عنوان «ظرفیت معنوی و توحیدی مردم نجیب ایران» ارسال کرده که در ادامه میخوانیم:
مردم ایران دارای ریشه های عمیق دینداری و معناگرایی هستند که همیشه این فرهنگ متعالی را حفظ کردهاند. در فراز و فرودهای تاریخی نیز برخلاف دنیای سکولار نیز سعی کردهاند از ظرفیتهای معناساز توحیدی و دعا کمک بگیرند(البته این امر به معنای نادیده گرفتن عوامل مخرب انسانی و ضعفهای مدیریتی و البته بهرهگیری از تجارب علمی بشری نیست). دوران جنگ و کرونا نمونهای از توجه ایرانیان به امر دعا و استغفار بوده است.
رهبر انقلاب اسلامی در پی شیوع کرونا توجه به دعا را در کنار دیگر سیاستهای عملی دولت و مردم، توصیه کردند و فرموده بودند «بنده به دعای برخاسته از دل پاک و صاف جوانان و افراد پرهیزگار برای دفع بلاهای بزرگ بسیار امیدوارم، چرا که توسل به درگاه خداوند و طلب شفاعت از نبی مکرم اسلام و ائمه بزرگوار میتواند بسیاری از مشکلات را برطرف کند».
الان نیز در شرایط بحران کمآبی، خوب است از طرف متولیان دینی و فرهنگی بر نقش دعا در رفع بلا و پررنگ نمودن ظرفیت معنویت جمعی تاکید گردد از برکات جامعه دینی و حکومت منبعث از همافزایی مردمسالاری دینی، وجود ظرفیتهای مهم معنویتساز است که میتواند با بهرهمندی از عقلانیت تعالیمحور و قبول مسئولیت فردی و اجتماعی بنبستها را گشود.
خداوند در آیه 12 سوره «نوح (ع)» فرموده است: فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً «10» يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً «11» وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً. پس گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او بسيار آمرزنده است. آسمان را بر شما ريزشكنان مىفرستد و شما را با اموال و فرزندان يارى مىكند و براى شما (از همان آب باران) باغها قرار مىدهد و براى شما نهرها جارى مىسازد.
در تفسیر نور گفته شده آمرزش گناهان، زمينه دريافت الطاف بعدى است. «اسْتَغْفِرُوا ... يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً» و باران، يكى از مهمترين نعمتهاى الهى است. «يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً». يكى از آثار ايمان، بهبود زندگى مادى است. «يُرْسِلِ السَّماءَ ... يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ».
نمونه دیگر از ذخایر معنویتساز ما در جهت نزول برکات آسمانی، دعای نوزدهم صحیفه سجادیه از دعاهای صحیفه سجادیه است که برای طلب باران پس از خشکسالی خوانده میشود. در این دعا، حضرت زین العابدین(ع) به فوائد باران برای انسان، ویژگیهای بارانهای سودمند و تمثیل باد و باران به عنوان نمادی از برانگیخته شدن موجودات در روز قیامت میپردازد و از نزول باران به عنوان یکی از نعمات الهی سپاسگزاری میکند.
آیتالله جوادی آملی نیز اشاره داشته اند که «راه اصلاح، توبه و بازگشت به خداست اما توبه در حقالناس تنها با استغفار زبانی کافی نیست، بلکه باید حق مردم ادا شود» و تأکید کردند: «ایران سرزمین حضرت فاطمه زهرا (س) و امام حسین (ع) است و خدای سبحان چنین سرزمینی را خالی و بینصیب از رحمت نخواهد گذاشت».
کافی است که هر کسی فقط یک قدم برای نزول برکات آسمانی با اصلاح فردی و جمعی و با زبان انابه و مدارا و خشوع بردارد.
انتهای پیام