جشن میلاد حضرت مسیح(ع) در پیشاور
جشن میلاد حضرت عیسی مسیح(ع) با حضور مسیحیان، مسلمانان و پیروان دیگر ادیان، با همکاری مؤسسه دانشجویان مسیحی پیشاور و با مشارکت خانه فرهنگ ایران و اداره هماهنگی بینالمذاهب «هملوگ»، در محل خانه فرهنگ ایران در شهر پیشاور برگزار شد.
به گزارش ایکنا از پیشاور؛ این مراسم با حضور حسین چاقمی، مسئول خانه فرهنگ ایران؛ حسن معظمی، معاون سرکنسول ایران در پیشاور؛ کشیش ارنس جیکوب؛ جیمس اقبال، نماینده اقلیت مسیحی در مجلس ملی پاکستان؛ اصغر پرویز، نماینده اقلیت مسیحی در مجلس ایالت خیبرپختونخوا، بابا کردپال، نماینده اقلیت سیک در مجلس ایالت خیبرپختونخوا؛ امجد عزیز ملک، رئیس چاینا ویندو و جمعی از شخصیتهای برجسته دینی، فرهنگی و سیاسی در سالن امام خمینی(ره) خانه فرهنگ ایران در پیشاور برگزار شد.
سخنرانان با اشاره به جایگاه والای حضرت عیسی مسیح(ع) بهعنوان پیامآور محبت، صلح و عدالت، از جمهوری اسلامی ایران و ملت غیور ایران بهسبب حمایت از گفتوگوی ادیان، ارزشهای انسانی و دفاع از کرامت انسانها، تمجید کردند.
حسین چاقمی، مسئول خانه فرهنگ ایران در پیشاور ضمن تبریک میلاد حضرت مسیح(ع) به حاضران، گفت: قرآن کریم، وقتی از حضرت عیسی مسیح(ع) سخن میگوید، سه آیه کوتاه اما انسان ساز را در کنار هم مینشاند؛ جملاتی که شناسنامه یک انسان الهیاند: إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ (من بنده خدایم)؛ انسانی که خود را بنده خدا میداند، نه بنده قدرت است، نه اسیر خودخواهی و نه ابزار ظلم. وَ جَعَلَنِي مُبارَكاً أَيْنَ ما كُنْتُ(و مرا هر جا که باشم، مایه برکت قرار داد)؛ برکت یعنی حضور انسان، به دیگران زندگی ببخشد؛ یعنی بودنِ ما، باری از دوش انسانها بردارد، نه زخمی بر دلها بیفزاید. وَ السَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ (سلام بر من، روزی که زاده شدم)؛ تولد عیسی، تولد سلام است؛ پیامی که میگوید آمدن انسان الهی به جهان، آغاز صلح است نه خشونت، آرامش است نه ترس. پس حضرت عیسی مسیح(ع) در قرآن، انسانی است که با بنده بودن معرفی میشود، با برکت ادامه مییابد و با سلامت و صلح معنا پیدا میکند. اگر این سه اصل در زندگی ما زنده شود، جهان امروز میتواند جای امنتری برای زیستن باشد.
وی با اشاره به معرفی الگوی مناسب برای مردم با نقل بخشی از خطبه امام علی(ع) در نهجالبلاغ گفت: امام علی(ع) در بخشی از خطبه 160 نهجالبلاغه در باره زهد حضرت عیسی(ع) میفرماید: اگر میخواهی (نمونه دیگری از زهد و وارستگی) در مورد حضرت عیسی(ع) بگویم: بالش او سنگ بود، و لباس زبر و خشن میپوشید و نان خشک میخورد. خورشت او گرسنگی و چراغ شب او ماه و سایبان زمستانش، شرق و غرب زمین بود (صبحها در جانب مغرب و عصرها در جانب مشرق بر روی آفتاب قرار میگرفت). میوه و گلهای او آن بود که در زمین برای چهار پایان میرویید، نه زنی داشت که او را به خود مشغول دارد و نه فرزندی که او را اندوهگین سازد و نه ثروتی که توجهش را به خود جلب کند و نه طمعی داشت که او را خوار سازد. مرکب او دو پایش و خدمتکار او دو دستش بود.
انتهای پیام مطالب مرتبط
