شهادت سیدمحمدباقر حکیم، زخمی باز در وجدان عراق و امت اسلامی است
آیتالله سید یاسین الموسوی تأکید کرد که شهادت آیتالله شهید محراب سید محمدباقر حکیم، فاجعهای بزرگ برای عراق، جهان اسلام و بهویژه جامعه تشیع بود و زخمی عمیق بر دل مسلمانان در شرق و غرب جهان بر جای گذاشت.
به گزارش ایکنا، آیتالله سیدیاسین الموسوی، امام جمعه بغداد و استاد برجسته حوزه علمیه نجف اشرف در نماز جمعه این هفته، این جنایت را که در نخستین سال پس از سقوط رژیم صدام رخ داد، نشانهای روشن از عمق هدفگیری سازمانیافته علیه نمادهای دینی و رهبری دانست.
امام جمعه بغداد توضیح داد: سید محمدباقر حکیم در نجف اشرف، پس از شهید آیتالله سید محمدباقر صدر، برجستهترین شخصیت علمی و دینی به شمار میرفت؛ جایگاهی که حتی در زمان حیات پدر بزرگوارش، مرجع عالیقدر امام سید محسن حکیم نیز برای او محفوظ بود و این منزلت را با تلاشهای گستردهاش در خدمت به عراق، تشیع و اسلام به دست آورده بود.
آیتالله الموسوی با اشاره به حضور تاریخی شهید حکیم در اجلاس سران کشورهای اسلامی در اواخر دهه 60 میلادی، پس از شکست ۱۹۶۷، گفت: امام سیدمحسن حکیم، ایشان را به همراه برادرش سید محمدمهدی حکیم برای نمایندگی در این اجلاس برگزید و حضور آنان نقطه عطفی در موفقیت این نشست بود؛ زیرا با ارائه دیدگاهی فکری، راهکارهایی برای مواجهه با پیامدهای شکست جهان اسلام مطرح کردند.
وی افزود: روی کار آمدن حزب بعث با طرحی آشکار برای نابودی مرجعیت نجف و جداکردن امت شیعه از رهبری دینی خود همراه بود. بعثیها مرجعیت را بزرگترین تهدید برای نظام سکولار تحمیلی میدانستند؛ طرحی که به گفته مسئولان همان رژیم، ریشه در سیاستهای بریتانیا داشت.
امام جمعه بغداد در ادامه به ماجرای دیدار هیئتی از شورای فرماندهی انقلاب با امام سید محسن حکیم اشاره کرد و گفت: آنان تلاش داشتند مرجعیت را به همکاری با رژیم وادار کنند، اما سید محمدباقر حکیم با صراحت در برابر آنان ایستاد و سخنان علنیشان درباره مبارزه با اسلام سیاسی و مرجعیت را یادآوری کرد؛ موضعی که ماهیت واقعی پروژه بعث را از همان ابتدا آشکار ساخت.
آیتالله الموسوی سپس به دوره سرکوب شدید پس از رحلت امام حکیم پرداخت و گفت: هدف اصلی رژیم، حذف دو شخصیت محوری بود: شهید سید محمدباقر صدر و سید محمدباقر حکیم. هر دو در یک ساعت بازداشت شدند؛ با این تفاوت که سیدحکیم به دلیل وضعیت جسمانی، در حالی که دستبند به دست داشت، به بیمارستان کوفه منتقل شد و شهید صدر در زندانها باقی ماند.
وی تأکید کرد: پس از شهادت سید صدر، سید محمدباقر حکیم بهعنوان رهبر دوم امت و یکی از گزینههای رهبری جایگزین مطرح بود و همین امر او را به خروج از عراق برای ادامه مسیر انقلابی واداشت.
آیتالله الموسوی افزود: خروج سید حکیم از عراق نه فرار، بلکه تصمیمی سنجیده بود که پس از چندین بار استخاره در روزهای ماه رجب اتخاذ شد و نتیجه آن آیهای درباره جهاد بود؛ نشانهای معنوی که او را به ادامه مسیر مصممتر کرد.
وی با اشاره به نقش برجسته شهید حکیم در رهبری و ساماندهی جریان معارضه عراق، گفت: ایشان توانست دلها و صفوف را متحد کند تا جایی که صدام حسین ناچار شد در تلویزیون به او اعتراف کند و حتی پیشنهاد برگزاری انتخابات میان خود و سید حکیم را مطرح سازد؛ موضوعی که بیانگر نفوذ گسترده مردمی و سیاسی او بود.
امام جمعه بغداد خاطرنشان کرد: معارضه عراق در آستانه سرنگونی رژیم صدام قرار داشت، اما دخالت آمریکا و بریتانیا و برخی کشورهای منطقه ـ که از روی کار آمدن شیعیان و علما و گسترش اندیشه ولایت فقیه بیم داشتند ـ مانع تحقق این هدف شد.
وی افزود: سید حکیم از تهران آمادگی خود را برای نامزدی تحت نظارت سازمان ملل اعلام کرد، اما رژیم بعث در واکنش، موجی از بازداشتها را علیه فرزندان و نوادگان امام حکیم به راه انداخت و دهها نفر از آنان را در دهه 80 میلادی به شهادت رساند.
آیتالله الموسوی با اشاره به موضع مشهور شهید حکیم در نماز جمعه که با شعار «هیهات منا الذلة» اعلام شد، گفت: این موضعگیری کاملاً الهی بود؛ زیرا ایشان با وجود شایستگی برای مرجعیت، همه مناصب و پیشنهادهای جمهوری اسلامی را نپذیرفت و ترجیح داد از خط شهید صدر و پروژه فکری و سیاسی او دفاع کند.
وی افزود: اختلاف اصلی با سید حکیم، پایبندی صریح او به اصل ولایت فقیه بود؛ اصلی که آن را امتداد شرعی رهبری امت در عصر غیبت میدانست و هر نظامی را که فاقد پشتوانه شرعی باشد، مردود میشمرد. از نگاه او، مرجعیت و ولایت فقیه دو عنوان برای یک حقیقت واحد بودند.
امام جمعه بغداد همچنین گفت: سیدحکیم موضعی قاطع در برابر دولت آمریکا داشت و طرح «آزادسازی عراق» در دوره کلینتون را رد کرد؛ درحالی که واشنگتن برای مشارکت او در این پروژه و حتی جلوگیری از مشارکت دیگران بدون حضور او اصرار داشت.
انتهای پیام
