Ano ang Sinabi ng Qur’an/22 Kaganapan ng Mubahala; Ang Pagpipilit ng Qur’an sa Diyalogo
Ang Mubahala ay isang kalagayan na kung saan ang dalawang mga kani-kanya o mga pangkat ay naghahanap ng banal na sumpa laban sa magkabilang panig upang patunayan ang kanilang pagiging tama.
Nagsimula ang Kaganapan ng Mubahala nang ang Banal na Propeta (PBUH) ay nagpadala ng liham sa mga Kristiyano ng Najran upang anyayahan sila sa Islam at nagwakas pagkatapos nilang bawiin ang kanilang pag-aangkin at ang ilan sa kanila ay tumanggap ng Islam.
Isang kinatawan mula sa mga Kristiyano ng Najran na binubuo ng higit sa sampu ng kanilang mga nakatataas na miyembro ang naglakbay patungong Madina at pagkatapos igiit ng dalawang panig ang kanilang karapatan, napagpasyahan na ang paksa ay lutasin sa pamamagitan ng Mubahala.
Ang talata ng Mubahala (talata 61 ng Surah Al-Imran) ay tumutukoy sa pangyayaring ito: “Yaong mga nakikipagtalo sa inyo tungkol sa kanya pagkatapos na dumating sa inyo ang kaalaman, ay magsabi: 'Halika, ating tipunin ang aming mga anak na lalaki at ang iyong mga anak na lalaki, ang aming mga kababaihan. at ang inyong mga kababaihan, ang aming sarili at ang inyong sarili. Kung gayon, tayo ay mapagpakumbaba na manalangin, kaya't ang sumpa ng Allah ay ipataw sa mga nagsisinungaling.’”
Sa umaga ng Araw ng Mubahala, ang Banal na Propeta (PBUH) kasama ang kanyang anak na babae na si Zahra (SA), ang kanyang manugang na si Ali (AS) at ang kanyang mga apo na sina Imam Hasan (AS) at Imam Husayn (AS) umalis ng Madina. Nang makita ni Abu Haritha, isa sa mga nakatataas na miyembro ng kinatawan ng Kristiyano, ang mga kasama ng Banal na Propeta (PBUH), sinabi niya, "Isinusumpa ko sa Panginoon na siya ay nakaupo tulad ng mga propeta na nakaupo para sa Mubahala", at bumalik. . Idinagdag niya, "Kung si Muhammad (PBUH) ay hindi tama, hindi siya mangangahas na pumunta para sa Mubahala tulad nito, at kung siya (PBUH) ay nakikibahagi sa Mubahala kasama natin, kahit isang Kristiyano ay hindi mananatiling buhay bago matapos ang taong ito."
Ayon sa iskolar sa unibersidad ng Iran na si Rasoul Raoulipour, ang pagsusuri sa mga talata ng Qur’an, lalo na sa mga talata na dumating sa Surah Al-Imran pagkatapos ng talata ng Mubahala, ay nagpapakita na ang pangunahing paglapit ng Qur’an ay hindi Mubahala kundi pakikipag-ugnayan sa pagitan ng dalawang panig at gabay sa landas ng katotohanan.
Sabi niya: Pagkatapos ng Mubahala, nang ang mga Kristiyano ng Najran ay tumanggi na gawin ang Mubahala, ang talatang ito ay ipinahayag: “Sabihin: 'Mga Tao ng Aklat, dumating tayo sa isang karaniwang salita sa pagitan namin at ninyo na wala kaming sasambahin maliban sa Allah, na aming iuugnay. wala sa Kanya, at na walang sinuman sa amin ang kumuha ng iba bilang mga panginoon maliban sa Allah.'” (Surah Al-Imran, talata 64)
Pagkatapos ay sinabi sa kanila ng Banal na Propeta (PBUH) na ngayon na ayaw ninyong gawin ang Mubahala, magkasundo tayo tungkol sa ating mga pagkakapareho.
Hindi naganap ang Mubahala at hindi sinabi ng Qur’an na gawin natin ang Mubahala tuwing naghahanda ka para dito. Sa halip, sinasabi ng Qur’an na ngayon ay pag-usapan natin ang mga karaniwang batayan.
Sa palagay ko sa sagradong teksto, kapwa sa Lumang Tipan at Bagong Tipan, mayroong ground para sa dialogue. Dinadala ng mga tao ang kanilang mga reklamo sa mga mensahero ng Panginoon at itatanong sa kanila ang kanilang mga katanungan.
Ang isa pang punto ay na sa Qur’an at sa mga sagradong teksto ay makikita natin na ang Banal na Propeta (PBUH) at iba pang mga sugo ng Panginoon ay iniinsulto at inaakusahan ngunit ipinagpatuloy nila ang diyalogo at pakikipag-ugnayan. Karaniwan, ang mga sagradong teksto ay dumating upang lumikha ng pagkakaunawaan at pakikipag-ugnayan. Ang kanilang pangunahing layunin ay pagkakasundo. Naparito sila upang sabihin sa mga taong hindi alam ang landas na may matuwid na daan, may Panginoon, at may tagapagtanggol, kaya hindi ka dapat mag-alala.
