نصیحت‌های پدرانه از زبان لقمان حکیم + صوت
لقمان یکی از شخصیت‌های مشهور مربوط به دوره داوود نبی است که حکیمی اخلاق‌مدار بوده است و برخی نقل‌های تاریخی جایگاه پیامبری او را تأیید میکند. چنین شخصیتی در جایگاه یک پدر خیرخواه نصیحت‌هایی شنیدنی خطاب به فرزندش بیان میکند که در سوره لقمان بیان شده است.
به گزارش ایکنا، سی و یکمین سوره قرآن کریم «لقمان» نام دارد. این سوره با ۳۴ آیه در جزء 21 قرار دارد. سوره لقمان مکی است و پنجاه و هفتمین سوره‌ای است که بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است.
این سوره را به آن جهت لقمان می‌گویند که نام لقمان دو بار در این سوره آمده است و تنها سوره‌ای است که از این حکیم الهی سخن گفته است. لقمان یکی از حکیمانی بود که در دوره داوود نبی(ع) زندگی می‌کرده است. در مورد محل تولد و طول عمرش اختلاف وجود دارد با این حال تفکر عمیق، ایمان و یقین عالی، سکوت، امانت‌داری، راستگویی و حل اختلافات مردم از ویژگی‌های لقمان نام برده شده است.
در این سوره لقمان به عنوان پدری خیرخواه فرزند خود را نصیحت میکند. نصیحت‌های لقمان به فرزندش در مورد توحیدگرایی و عدم شرک به خدا، احترام به پدر و مادر و اطاعت از آن دو، اقامه نماز، امر به معروف و نهی از منکر، صبر، تواضع، عدم تکبر و گفتار نرم و آرام است.
همچنین این سوره انسان‌ها را به طور کلی به دو دسته تقسیم میکند؛ یک گروه، نیکوکاران و صالحان و گروه دوم، گمراهان و مستکبران. سپس قسمت‌هایی از اعمال، صفات و نشانه‌های آنان را توضیح می‌دهد و عاقبت کار هر دو گروه را در دنیا و آخرت نشان می‌دهد.
در قسمتی دیگر از آیات این سوره، به این نکته اشاره شده که زمین و آسمانها بدون تکیه‌گاه و بدون ستون و با پایه‌های نامرئی در میان فضا معلق هستند.
همچنین در این سوره به نشانه‌های توحید، خداشناسی، قدرت و عظمت و بزرگی خداوند متعال، دلایل و برهان‌های وجود خداوند پرداخته است.
در بخشی دیگر از این سوره خداوند متعال برخی از صحنه‌ها، اموال و اوضاع تأثربرانگیز روز قیامت را بیان میکند که انسان در این دنیای فانی و زودگذر از آن صحنه‌ها و اوضاع غافل است.
در قسمت پایانی سوره نیز، به پنج موضوعی اشاره دارد که فقط خداوند از آن اطلاع دارد؛ موضوع‌های پنجگانه عبارت است از: زمان برپایی روز قیامت، نزول باران و تعداد قطرات و آثار و خصوصیات آن، آنچه در رحم مادران قرار دارد، سرنوشتی که در انتظار انسان استف انسان در کجا و چگونه خواهد مرد.
مهدی دغاغله، مدرس قرآن با حضور در استودیو مبین ایکنا به تلاوت آیات 12 تا 19 سوره مبارکه لقمان به روایت ورش از نافع پرداخت.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ وَمَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ
و به راستى لقمان را حكمت داديم كه خدا را سپاس بگزار و هر كه سپاس بگزارد تنها براى خود سپاس مىگزارد و هر كس كفران كند در حقيقت خدا بى نياز ستوده است (۱۲)
وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ
و [ياد كن] هنگامى را كه لقمان به پسر خويش در حالى كه وى او را اندرز مىداد گفت اى پسرك من به خدا شرك مياور كه به راستى شرك ستمى بزرگ است (۱۳)
وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ
و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش كرديم مادرش به او باردار شد سستى بر روى سستى و از شير باز گرفتنش در دو سال است [آرى به او سفارش كرديم] كه شكرگزار من و پدر و مادرت باش كه بازگشت [همه] به سوى من است (۱۴)
وَإِنْ جَاهَدَاكَ عَلَى أَنْ تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
و اگر تو را وادارند تا در باره چيزى كه تو را بدان دانشى نيست به من شرك‌ورزى از آنان فرمان مبر و[لى] در دنيا به خوبى با آنان معاشرت كن و راه كسى را پيروى كن كه توبه كنان به سوى من بازمىگردد و [سرانجام] بازگشت شما به سوى من است و از [حقيقت] آنچه انجام مى‌‌داديد شما را با خبر خواهم كرد (۱۵)
يَا بُنَيَّ إِنَّهَا إِنْ تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّمَاوَاتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ
اى پسرك من اگر [عمل تو] هموزن دانه خردلى و در تخته سنگى يا در آسمانها يا در زمين باشد خدا آن را مىآورد كه خدا بس دقيق و آگاه است (۱۶)
يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَاصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَكَ إِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ
اى پسرك من نماز را برپا دار و به كار پسنديده وادار و از كار ناپسند باز دار و بر آسيبى كه بر تو وارد آمده است شكيبا باش اين [حاكى] از عزم [و اراده تو در] امور است (۱۷)
وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ
و از مردم [به نخوت] رخ برمتاب و در زمين خرامان راه مرو كه خدا خودپسند لافزن را دوست نمى‌دارد (۱۸)
وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ
و در راه رفتن خود ميانه رو باش و صدايت را آهسته ساز كه بدترين آوازها بانگ خران است (۱۹)
انتهای پیام
