Qurani-Kərimin altmış dördüncü surəsi “Təğabun” adlanır. 18 ayədən ibarət bu surə Qurani-Kərimin iyirmi səkkizinci cüzündə qərar tutmuşdur. Mədinədə nazil olan bu surə İslam Peyğəmbərinə (s) nazil olan yüz onuncu surədir.
Bu surənin 9-cu ayəsində Qiyamət günü Yəvmut-Təğabun adlandırıldığı üçün bu surə “Təğabun” adlandırılmışdır. "Təğabun" bir şeyə acizlik və peşmanlıq deməkdir. Yəvmut-Təğabun, insanların həyatda etdikləri və onlara zərər verən işlərdən peşman olduqları gün deməkdir.
“Təğabun” surəsinin məqsədlərindən biri də insanlara tövhidi, qiyaməti xatırlatmaq, insanlara dünyada sahib olduqları imkanlardan xeyirxah işlərdə istifadə etmək barədə xəbərdarlıq etməkdir.
Bu surədə bəyan edilən ən mühüm mövzular qiyamətdən bəhs, insanın yaradılışı məsələsi, Allaha təvəkkül etmək, borc verməyi bəyənmək, xəsislikdən çəkinmək kimi bəzi əxlaqi və ictimai əmrlərdir.
Surənin əvvəli Allahın sifətlərini bəyan edir. Bundan sonra Allahın elmindən istifadə edərək insanları öz gizli və aşkar əməllərindən ehtiyatlı olmaq və əvvəlki insanların aqibətini unutmamaq barədə xəbərdarlıq edir. Surənin başqa bir yerində qiyamət və axirət və onun xüsusiyyətlərindən bəhs edilir. Bu günün xüsusiyyətlərindən biri də bir dəstənin öz dünyəvi əməllərindən peşman olmasıdır.
Allaha və Rəsuluna (s) itaət etməyi əmr etmək və peyğəmbərlik prinsipini vurğulamaq bu surənin digər mövzularındandır. Surənin axırıncı hissəsi də insanları Allah yolunda bağışlamağa sövq edir. Həmçinin mal-dövlət, övlad və həyat yoldaşına aldanmamaq barədə xəbərdarlıq edir. Bu surədə mal, övlad və həyat yoldaşı insanı dünyada imtahan etmək vasitəsi kimi qeyd edilir.
Bu ayələrə əsasən, bəzi insanlar bu ilahi və dünyəvi imtahanlardan uzaq durmalı olduqlarını düşünürlər. Lakin təfsir kitablarında deyilənlərə əsasən, imtahan hər kəs üçün müəyyən və qətidir və qaçış yolu yoxdur. Amma ehtiyatlı olmalı və imtahanlarda uğursuzluqdan və mümkün azğınlıqdan Allaha sığınılmalıdır.
4120307