Peyğəmbərlərə atılan böhtanlar
Qurani-Kərim əhdi pozan və həddi aşan yəhudi dəstəsini mötədil qrupdan ayırır: “Onların mötədil və düz olan bir dəstə var. Çoxlarının gördüyü işlər pisdir” (Maidə, 66). Birinci qrup üçün tarixdə bir çox mənfi xüsusiyyətlər qeyd edir. Bu xüsusiyyətlər arasında yalanları dərc etmək və Peyğəmbər haqqında yalan danışmaq da var. “Süleymanın qəzəlləri” kitabında romantik və bəzən ədəbsiz ifadələr də Həzrət Süleymana aid edilir ki, Vill Durant da buna etiraz etmişdir. O, öz sivilizasiyasının tarixində yazır: Tövratda o məhəbbət nəğmələrinin mövcudluğu füsunkar bir sirrdir! Din alimlərinin necə laqeyd qaldıqlarını və ya özlərinə etinasız göstərərək bu qəzəllərin bütün o şəhvətli duyğularla o kitaba salınmasına necə icazə verdiklərini bilmirik.
İlahi əmrlərə qarşı çıxmaq, bütkədə tikmək və Yehovadan uzaqlaşmaq (1 Padşahlar 11:1-9; 1 Salnamələr 22:9-10) Süleymana qarşı atılan başqa saxta ittihamlardır. Qurani-Kərimdə yəhudilər tərəfindən irəli sürülən küfr və cadugərliyin Süleyman peyğəmbərə (ə) nisbət verildiyi bəyan edilmiş və rədd edilmişdir: “Süleyman kafir olmadı (həmin dövrdə küfrə səbəb olan və ya küfr hesab olunan sehr günahına batmadı), lakin şeytanlar camaata sehr öyrətməklə kafir oldular" (Bəqərə, 102). Peyğəmbəri mədh edən çoxlu ayələr də vardır; o cümlədən "o, yaxşı bir bəndə və (çox tövbə edən) bir bəndə idi" (Sad, 30). Həmçinin onun elm və hikməti vurğulanır: "Həqiqətən, Biz Davuda və Süleymana bir elm verdik (şəriət, qəzavət, siyasət, sənət və quşların dilini başa düşmək elmi) və onlar dedilər: Bizi öz mömin bəndələrinin çoxundan üstün tutan Allaha həmd olsun!" (Nəml, 15). Allah yanında onun üçün yaxşı aqibət və uca məqam var: “Əlbəttə, Bizim yanımızda onun üçün (dünyada olduğu müddətdə) yaxınlıq məqamı və (axirətdə) qayıdışın gözəlliyi və gözəl qayıdış yeri vardır” (Sad, 25).
Peyğəmbərlərə yalan ittihamlarından başqa bir nümunəsi də Həzrət İshaq (ə) haqqında deyilən bir hadisədir: O, itaətkarlığı və korluğu səbəbindən Həzrət Yəqubun (ə) oğlu tərəfindən aldadılmış və sonda səhvən bərəkət və nübüvvəti yanlışlıqla ona verir. (Yaradılış/27-1-dən 40-a qədər).
Tövratda peyğəmbərlərə qarşı iyrənc ittihamların çoxlu nümunələri var; İbrahimə qarşı qeyrətsizlik ittihamı (Yaradılış 12:10-19), həmin ittihamın İshaqa qarşı təkrarlanması ki, maraqlıdır, Fələstin padşahının danlaması ilə qarşılanır. (Yaradılış 26:6-10), Lut və sərxoşluq ittihamı və qızlar! (Yaradılış 19: 30-36), Nuhun şərab içməsi hekayəsi! (Yaradılış 9:20-24) və Həzrət Davud (ə) üçün çoxlu günahların qeyd olunması (2 Şamuel, 11:2-5 və 27, 2 Şamuel, 27:11) Bunların hamısı Allahın kitabında peyğəmbərlərin bu davranışının nəqlinin səbəbini ağılın dərk edə bilmədiyi qəribə və qeyri-qanuni nisbətlərdəndir. İnsanları hidayət etmək üçün ilahi elçilərin tarixini nəql etməli olan bir kitab, onlardan yanlış və küfr edən davranışları nəql edir.
