اختلاف‌نظرها در آمریکا نسبت به تحریم‌ها و وظیفه دستگاه سیاست خارجی ایران
گروه سیاسی:ز امروز، وزارت امور خارجه و شورای عالی امنیت ملی باید خود را برای ورود به مرحله دشوارتر در پیگیری حقوق هسته‌ای تصریح‌شده در توافق ژنو آماده کرده و در ضمن در حد توان خود با به‌کارگیری ظرافت‌های لازم از اثرگذاری مخالفان در کنگره امریکا در روند اجرای توافق‌نامه جلوگیری کنند.
امروز، نمایندگان و سناتورهای امریکایی از تعطیلات باز می‌گردند و بالطبع باید شاهد دور جدید و جدی‌تر واکنش‌ها و رایزنی‌های آنان نسبت به توافق‌نامه ژنو میان جمهوری اسلامی ایران و 1+5 باشیم.
هرچند پیش از آغاز دور سوم مذاکرات نیز سناتورها سخت کوشیدند، دولت را نسبت به تشدید تحریم‌ها علیه تهران قانع کند، اما نهایتاً با نشست دو ساعته‌ای که با اوباما برگزار کردند، پذیرفتند که موقتاً از تشدید تحریم‌ها خودداری کرده تا در روند مذاکرات و دستیابی به توافق، خللی ایجاد نکند.
کوشش‌های کنگره جهت فشار بیشتر به ایران با توافق ژنو متوقف نشده و پس از آن نیز برخی اعضا، بدون اینکه دست‌کم تا آغاز مرحله اجرایی توافق‌نامه و نحوه عملکرد ایران درنگ کنند، از لزوم تداوم روند رو به افزایش تحریم‌ها سخن گفتند، به‌عنوان مثال «باب کروکر»، سناتور جمهوری‌خواه و عضو کمیته روابط خارجی سنا، کنگره را متعهد به ورود به توافق ژنو خواند و اظهار کرد: از تبدیل توافق موقت ژنو به دائم نگرانیم؛ چنانکه «هری راید» رهبر اکثریت دموکرات سنا تأکید کرد: سنا تحریم‌های جدید را پیگیری خواهد کرد و «رابرت منندز» رئیس کمیته روابط خارجی سنا نیز اعلام کرد که جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها در هفته‌های آینده خواهند کوشید تحریم‌های جدیدی علیه ایران تصویب کنند.
وی از باراک اوباما به‌دلیل تلاش برای توقف بررسی طرح افزایش تحریم‌های ایران، انتقاد کرد و سخنان او به قصد بازداشتن کنگره از اعمال تحریم بیشتر علیه ایران به علت احتمال ترک میز مذاکره، توسط هیئت ایرانی و احتمال بروز جنگ را اغراق‌آمیز عنوان کرد و دیگر سناتور دموکرات ـ «چاک شامر» ـ هم از طرح افزایش تحریم‌های ایران در نشست مشترک با سناتورهای جمهوری‌خواه در روز نهم دسامبر خبر داد.
از یک منظر می‌توان چرایی تفاوت بارز دیدگاه کنگره و دولت امریکا بر سر اعمال تحریم‌های جدید، علیه کشورمان را می‌توان در ادامه بعضی اختلافات اخیر، میان قوای مجریه و قانون‌گذاری امریکا به‌ویژه اختلاف بر سقف بدهی‌های دولت بررسی کرد، زیرا زمانی که تعادل درونی قوا به‌هم می‌خورد، سیاست خارجی امریکا که خروجی آن برآیند ساختاری پیچیده از تضارب منافع میان گروه‌های ذی‌نفوذ، نظامیان و ... است، با چالش مواجه خواهد شد.
در میان نخبگان تأثیرگذار متعلق به هر طبقه سه گروه قابل تشخیصند، گروه اول، نخبگانی هستند که مواضع خود را با مواضع نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی هماهنگ می‌کنند که بیشتر در کنگره و کمتر در دولت، عضویت دارند.
گروه دوم، اکثریت نخبگان حاضر در دولت و اقلیت کنگره را تشکیل می‌دهند که به انتخابات 24 خرداد ریاست جمهوری ایران به چشم یک فرصت مغتنم، جهت اخذ هر چه بیشتر امتیاز نگریسته که پس از هشت سال برای دولت امریکا حاصل شده و نباید آن را ارزان از دست دهند.
و گروه سوم نخبگانی که هم در کنگره و هم در دولت در اقلیت محض قرار دارند، منتقد سیاست خارجی خصمانه ایالات متحده نسبت به ایران بوده و خواهان رویکردهای مصالحه‌جویانه‌تر در دیپلماسی واشنگتن نسبت به تهران هستند.
به هر حال از امروز، وزارت امور خارجه و شورای عالی امنیت ملی باید خود را برای ورود به مرحله دشوارتر در پیگیری حقوق هسته‌ای تصریح‌شده در توافق ژنو آماده کرده و در ضمن در حد توان خود با به‌کارگیری ظرافت‌های لازم از اثرگذاری مخالفان در کنگره امریکا در روند اجرای توافق‌نامه جلوگیری کنند.
