چرا باید از توافقنامه ژنو حمایت کرد؟ این سؤالی است که شاید در نگاه اول جواب آن کاملا بدیهی به نظر برسد؛ آری باید حمایت کرد، اما واکنش و رویکرد برخی از جریانها و نیروهای سیاسی داخل کشور- هر چند در اقلیت باشند - به گونهای است که تبیین حمایت از این توافقنامه ملی را ضروری می کند.
ملی بودن؛ عامل اساسی حمایت از توافقنامه ژنو3
اهمیت حمایت از این توافقنامه از همین واژه «ملی» بر می خیزد. متاسفانه عدهای از جریانهای سیاسی در انتقاد از این توافقنامه بیش از آنکه بحثهای محتوایی و فنی را مورد واکاوی قرار دهند اساس این توافقنامه را زیر سئوال برده و با عباراتی مانند «قرار داد ترکمانچای»، «جام زهر» و ...عملا و بدون اینکه علنا بیان کنند هیئت مذاکره کننده مورد حمایت رهبر معظم انقلاب را در اذهان عمومی به عنوان افرادی واداده، ضعیف و متاسفانه در بدترین حالت خائن معرفی می کنند.
«خنجر زدن از پشت»، مصداق برخی از انتقادات
باید توجه کرد توافقنامه اخیر تنها ناشی از عملکرد وزارت امور خارجه و هیئت مذاکرهکننده نبوده است بلکه نتیجه ساعتها کار در شورای عالی امنیت ملی و هماندیشی اعضای آن و از جمله نماینده مقام معظم رهبری در این شورا بوده است، لذا به تمام معنا توافقنامه ژنو 3 توافقنامهای براساس اجماع داخلی بوده است هر چند میتوان انتقاداتی به بندهای مختلف آن وارد کرد، امری که وزیر امور خارجه نیز به آن اشاره کرده است و توافقنامه را عاری از خطا و مبرا از نقد ندانسته است، اما اینکه با تعابیر ناپسندی که در بالا ذکر شد نه فقط کلیت توافقنامه بلکه نیروهای خط مقدم جبهه دیپلماسی کشور را تضعیف کرد چیزی جز تضعیف جبهه داخلی در گامهای بعدی مذاکره نیست و اتفاقا به کار بردن این گونه تعابیر را میتوان مصداق نوعی «خنجر زدن از پشت» دانست با توجه به این مسئله که رهبر معظم انقلاب ازگام اول توافقنامه و تلاشهای تیم مذاکره کننده تقدیر و تشکر کردند.
یک بام و دوهوا در ادعای ضدیت با استکبار
نکته بعدی که باید در انتقادات اخیر به آن توجه کرد و آن را مصداق تضعیف جبهه خودی دانست استناد ابزاری برخی نیروهای سیاسی داخل کشور و جریان رسانهای آنها به اخبار رسانههای خارجی به ویژه صحبتهای مقامات صهیونیستی و آمریکایی در زمینه توافقنامه ژنو3 است به گونهای که با بیان اخباری که حکایت از تناقض میان گفتههای آنها با مسئولان کشور دارد و جهتدهی آن به نحوی که گویی مسئولان داخلی خلاف واقع می گویند، بر صحبتهای مقامات اسرائیلی و آمریکایی صحه میگذارد، این در حالی است که این جریانها و رسانهها بیش از همه ادعاهای ضد اسرائیلی و آمریکایی دارند و نکته جالب آنکه عصبانیت و آشفتگی نتانیاهو از توافقنامه ژنو در این رسانه ها آن چنان مورد توجه قرار نمی گیرد و بعضا با تفاسیر عجیب و غریب مطرح می شود و این یک و بام و دوهوای آنها را در ضدیت با استکبار جهانی بیش از پیش به ذهن متبادر میسازد.
آیا جز این است که این رویکرد به اصطلاح انتقادی و در واقع تخریبی، به جای تقویت نیروهای داخلی در این نبرد دیپلماسی، خط تضعیف و در نهایت بی اعتمادی به تیم مذاکره کننده را دنبال می کند؟ همه این موارد در حالی است که قرآن کریم در آیه 6 سوره حجرات میفرماید: «اى کسانى که ایمان آوردهاید اگر فاسقى برایتان خبرى آورد نیک وارسى کنید مبادا به نادانى گروهى را آسیب برسانید و بعد از آنچه کردهاید پشیمان شوید».
آیا از نظر این عده سخنان مقامات و رسانههای رژیم صهیونیستی و آمریکایی از سخنان وزیر امور خارجه کشور مورد قبولتر است که اساسا به بیان مقایسه میپردازند و در نهایت خواستارتوضیح از سوی وزیر خارجه می شوند، در حالی که ظریف خود بارها هم به تشریح توافقنامه و هم پاسخ به ادعاهای مقامات جریان استکباری پرداخته است.
حمایت جریانهای سیاسی از هیئت مذاکرهکننده ایرانی؛ وظیفهای ملی
لذا ضروری است همه جریانهای سیاسی کشور با پرهیز از بدبینی و خوشبینی مطلق به این توافقنامه با نگاهی واقعبینانه آن را مورد نقد و بررسی قرار دهند و با وجود اختلاف نظرهای سیاسی و جناحی با دولت و تیم مذاکرهکننده به این مسئله به عنوان موضوعی ملی نگاه کرده و با پرهیز از تخریب و تضعیف و انگزدنهای بیپایه و اساس و برخاسته از منویات و هواهای نفسانی، گروهی و جناحی، حمایت، در عین انتقاد محتوایی و فنی، از تیم مذاکره کننده در گامهای بعدی را مورد توجه قرار دهند و بدانند که پیروزی و شکست در چنین عرصهها و موضوعاتی، شکست و پیروزی یک جناح و جریان سیاسی نیست بلکه متعلق به همه ملت است.
مهدی مخبری