مقاومت، ادبیات محترمانه و تعامل سازنده؛ اضلاع منزوی‌ساز رژیم صهیونیستی
گروه سیاسی: تصویب قطعنامه پیشنهادی ایران با عنوان «جهان عاری از خشونت» نشان داد که می‌توان در عین مقاومت و ایستادگی بر اصول با ادبیاتی احترام‌انگیز و اتخاذ سیاست تعامل سازنده با جهان به نتایجی دست یافت که انزوای آشکار رژیم صهیونیستی را به دنبال داشته باشد.
در روزهای اخیر دو اتفاق مهم در عرصه بین‌المللی رخ داد که یکی بیانگر انزوای رژیم صهیونیستی در سطح بین‌المللی بود و دیگری جایگاه و نفوذ منطقه‌ای ایران را نشان داد؛ اتفاق اول قطعنامه پیشنهادی جمهوری اسلامی ایران با عنوان «جهان عاری از خشونت» بود که با اکثریت قاطع آرا، حتی رأی مثبت امریکا و کانادا، به تصویب رسید و تنها رژیم صهیونیستی به آن رای منفی داد و اتفاق دوم سخنان اخیر بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل، مبنی بر ضروری بودن حضور ایران در نشست ژنو 2 برای حل بحران سوریه و هشدار به آمریکا مبنی بر عدم مانع‌تراشی بر حضور ایران در این نشست بود.
ادبیات احترام‌انگیز - نتایج مؤثر
هر دواتفاق افزایش اعتبار بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران را به سبب به کارگیری گفتمان جدید در سطح بین‌الملل مبنی بر تعامل سازنده با جهان براساس احترام متقابل نشان می دهد و نکته مهم آنکه جمهوری اسلامی توانسته است با استفاده از ادبیاتی محترمانه و بدون شعارزدگی، رژیم صهیونیستی را به انزوا بکشاند و اجازه ندهد این رژیم جعلی با پوشش قرار دادن هولوکاست و قدرت رسانه‌ای خود بتواند در جهت مظلوم‌نمایی در سطح جهانی استفاده کند به گونه‌ای که آن چنان این سیاست خارجی جدید ایران، صهیونیست‌ها را به رفتارهای غیرعقلانی کشانده است که حتی به عنوان رفتاری ظاهری حاضر نشدند به قطعنامه «جهان عاری از خشونت» رای دهند و با این اقدام به نوعی ماهیت افراطی و جنگ‌طلب خود را به شکلی عریان در صحنه جهانی به نمایش گذاردند.
جهان عاری از خشونت؛ چالشی بر تبلیغات ضد ایرانی
از طرفی ارائه این پیشنهاد از سوی ایران و رای اکثریت قاطع کشورها به آن می‌تواند همراه با ارائه برنامه‌ای اجرایی از سوی ایران بیش از پیش تصویر نادرستی که از کشورمان در قالب ایران‌هراسی و اسلام‌هراسی ترسیم شده است، مخدوش سازد و آن را به چالش بکشاند؛ براین اساس می توان گفت تصویب این قطعنامه، هر چند غیرالزام‌آور است، در صورت پیگیری جمهوری اسلامی ایران در جهت ارائه راهکارهای عملیاتی خط تبلیغاتی رژیم صهیونیستی، برخی کشورهای عربی و رسانه‌های غربی را با مشکلات اساسی مواجه سازد.
این امر نشان‌دهنده آن است که می توان در عین مقاومت و ایستادگی بر اصول با ادبیاتی احترام‌انگیزو اتخاذ سیاست تعامل سازنده با جهان به نتایجی دست یافت که ادبیات به ظاهر انقلابی در دوره پیشین نتایجی عکس به بار آورد و بی‌جهت هم به ایران‌هراسی دامن زد و هم موجب امکان مظلوم‌نمایی جهانی رژیم صهیونیستی شد.
نشست ژنو 2؛ بدون ایران هرگز
در مسئله سوریه نیز جبهه نبرد به گونه‌ای پیش رفته است که دبیرکل سازمان ملل نیز چاره‌ای جز این ندارد که حضور ایران در نشست ژنو 2 را امری ضروری قلمداد کند و آمریکا را نیز به همراهی در این زمینه و عدم مشکل‌تراشی فرابخواند. همه اینها در حالی است که اتحاد برخی دولت‌های مرتجع عربی با رژیم صهیونیستی برای مخالفت با توافقنامه ژنو3 و اقدامات ضد ایرانی و در ادامه افزایش حمایت از تروریست‌ها در سوریه به طرزی عجیب هم افزایش یافته بود و هم به طور علنی اعلام شده بود که این مسئله نشان‌دهنده عدم موفقیت‌های مدنظرشان با توجه به هزینه‌های گزاف در سوریه بوده است. حال آنها امروز می بینند با وجود سرمایه‌گذاری‌های کلان در سوریه جهت آموزش و مجهز کردن گروه‌های تروریستی، باید بر سر میز مذاکره‌ای برای حل بحران سوریه بنشینند که بدون حضور ایران امکان حل و فصل آن به طریق مسالمت‌آمیز وجود ندارد؛ امری که در طی بیش از دو سال ازطریق نبرد مسلحانه به آن نرسیدند.
مهدی مخبری
