روایتی از دلدادگی استاد پرورش به پیامبر(ص) و اهل بیت‌(ع)

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، مرتضی نجفی قدسی، از فعالان قرآنی کشورمان که از دوستان و نزدیکان سید علی‌اکبر پرورش، وزیر سابق آموزش و پرورش بوده است از عشق و دلدادگی وافر استاد نسبت به پیامبر اکرم(ص) و ذریه طیبه ایشان یاد کرد و گفت: بروز و ظهور این علاقه در اکثر سخنرانی‌ها و سلوک عملی وی دیده می‌شد.

وی اولین کتاب‌هایی که از استاد پرورش در دوره جوانی ایشان منتشر شد را «پیامبر(ص) در مکه» و«علی(ع) در مدینه» معرفی کرد و گفت: بسیاری از اوقات در هنگام سخنرانی و یا در هنگام تدریس در مدرسه و دانشگاه در بیان فرمایشات اهل بیت(ع) منقلب و اشک از چشمانش جاری می‌شد، که این امر حاکی از عشق عمیق ایشان نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بود.

وی ادامه داد: حضور پررنگ ایشان در هیئت‌های مذهبی و مجالس روضه خوانی امام حسین(ع) گویای همین عشق و دلدادگی بود. از جمله کسانی که شیفته معارف و شخصیت معنوی استاد پرورش شد، جناب استاد حاج علی انسانی، از شاعران و مرثیه سرایان اهل بیت(ع) است که حقیقتا مرید استاد پرورش شد و سعی کرد تا برخی جلسات و محافل را به منظور بهره‌مندی از خرمن علم و دانش و معرفت استاد تشکیل دهد که نمونه‌ای از آن‌ها مجالس سخنرانی استاد پرورش در حسینه صنف لباس فروش‌های تهران و یا سخنرانی‌هایی که در منزل خود جناب انسانی، جمعه شب‌ها برگزار می‌شد، بود.

نجفی‌قدسی با بیان اینکه توصیف این مجالس و سخنرانی‌ها به گفتن نیست و فقط با شنیدن و دیدن میسر می‌شد، گفت: این جلسات بسیار پرشور، عارفانه و مالامال از عشق‌ورزی دلسوختگان و شیفتگان آستان حضرت اباعبدالله حسین(ع) بود. در این مجالس ابتدا استاد پرورش با بیانات عالمانه و عارفانه خود همگان را سیراب می‌کردند و کم کم هیجان جلسه به اوج می‌رسد و صدای گریه از گوشه گوشه مجلس شنیده می‌شد و این بار نوبت حاج علی انسانی می‌رسید که با اشعار و مرثیه‌های محتشم گونه خود این جمع سینه سوخته را به فیض برساند و یا بهتر بگوییم مست فیض کند.

گریه‌های مستانه استاد پرورش

وی ادامه داد: استاد پرورش نیز پس از سخنرانی همیشه پای منبر می‌نشست و به استماع مدیحه سرایی و مرثیه گویی جناب آقای انسانی می‌پرداخت و مثل ابر بهار اشک می‌ریخت و حقیقتا گریه‌های مستانه‌ای می‌کرد. استاد پرورش مرثیه سرایی «علی انسانی» را بسیار می‌پسندید و به بنده می‌گفت: «این آقای انسانی هم به شعرش عنایت شده است و هم به خواندنش و می‌بینید که هر وقت و هر کجا بخواهند، کاملا با دیگران متفاوت است و جلسه جور دیگری می‌شود».

نجفی‌قدسی تصریح کرد: چقدر خوب است که جلسات و هیئت‌های مذهبی، شور و شعور را با هم داشته باشند و سعی کنند از بهترین دانشمندان و سخنوران دینی در کنار بهترین مداحان و ذاکران اهل بیت(ع) استفاده کنند تا در پرتو این شور و احساسی که پدید می‌آید، جوانان و مستمعان از معارف قرآن و اهل بیت(ع) نیز بهره کافی ببرند.

وی افزود: البته سخنران‌ها هم اگر می‌خواهند جاذبه داشته باشند، اولا باید مطالعه داشته و صرفا به محفوظات کفایت نکنند. استاد پرورش برای هر سخنرانی که داشتند، ساعت‌های زیادی را به مطالعه اختصاص می‌دادند و لذا سخنرانی‌های وی بسیار پرمغز و قابل استفاده است. به‌طوری که اگر از نوار پیاده شود، عینا قابل کتاب شدن است، همانند سخنرانی‌های استاد شهید مرتضی مطهری که بسیاری از آن‌ها عینا کتاب شده است. ویژگی‌ دومی که سخنران‌ها باید داشته باشند، «فن بیان» است و اینطور نباشد که مصداق شعر سعدی باشد که گفت: «اگر قرآن بدین نمط خوانی ببری رونق مسلمانی».