«رستاخیز» فیلمی ارزشمند و شریف در سینمای ایران

در تجلیل از «رستاخیز» همین بس که فیلمی فاخر و قابل ستایش در روایت روز عاشورا می بینیم که به غایت حرفه‌ای و ارزشمند است و به مدد کارگردانی خوب و حرفه‌ای احمدرضا درویش و نقش آفرینی بازیگرانش به اثری در خور توجه تبدیل شده است.

این فیلم مقطع تاریخی مرگ معاویه تا شهادت امام حسین (ع) در روز عاشورا را روایت می‌کند و بازیگرانی همچون پوریا پورسرخ، حسن پورشیرازی‌، فرهاد قائمیان، بابک حمیدیان، بهادر زمانی، یاور احمدی‌فر، انوشیروان ارجمند، انوش معظمی، کوروش زارعی، محمود محکمی، سعید علیپور، امیر مولوی، علی‌جاویدفر، میرطاهر مظلومی، حمید جدیدی، قادر پزشکی، محمدرضا حقگو، علی عباسی، تورج فرامرزیان، بابک والی، رضا اکبری‌ارطه، ابراهیم سلطانی، خلیل‌الله خواجه‌نظام، پژمان جعفری سمرقندی و ... به ایفای نقش پرداخته‌اند.

این فیلم پس از دو سال انتظار به نمایش درآمد. سال گذشته عباسیان دبیر جشنواره سی و یکم فیلم فجر در اقدامی غیرمعمول برای حضور فیلم «رستاخیز» در جشنواره سی و یکم دعوت به عمل آورد که با موافقت کارگردان و تهیه‌کننده اثر مواجه نشد و این اولین اکران رسمی «رستاخیز» در جشنواره سی و دوم است.

پیش تولید این اثر به ده دوازده سال گذشته برمی‌گردد که در این بازه زمانی به تحقیق و پژوهش پیرامون این اثر تاریخی صرف شد و از سال 88 این فیلم جلوی دوربین رفت. طبق گفته‌های درویش تحقیقات وسیع و جامعی زیر نظر گروه‌های پژوهشگر پیرامون نگارش فیلمنامه این اثر انجام شده است و فیلمنامه آن نزدیک به هفت بار بازنویسی شده است.

درویش با ساخت این فیلم نشان داد که میانه‌اش با پروژه‌های عظیم سینمایی خوب است؛ اتفاقی که در فیلم تحسین‌برانگیز «دوئل» نیز به گونه‌ای دیگر رخ داده بود. آنچه از «رستاخیز» برمی آید این است که با فیلمی حساب شده و تکنیکی روبرو هستیم که در فرم و محتوا حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد. به لحاظ مضمونی این فیلم از منابع تاریخی بسیاری بهره گرفته و آنچه در کانون و محوریت این فیلم قرار دارد اشاره به روز عاشورا و اتفاقات پیرامون آن است اما در کنار اصل داستان نیز از تخیل بهره گرفته شده و به مجموع کار داستان‌هایی افزوده شده است.

شاید یکی از انتقادهایی که به «رستاخیز» می‌شود عدم تطبیق دقیق تاریخی آن است که در این خصوص باید گفت همانطور که در ابتدای تیتراژ هم به آن اشاره شد این فیلم روایتی سینمایی از واقعه عاشوراست و هیچ خلل و کوتاهی در اصل ماجرای منتهی به عاشورا رخ نداده است.

بازی خوب بازیگران از جمله بابک حمیدیان در نقش یزید و ابن‌زیاد ستودنی است؛ همچنین نمی‌توان بازی بهادر زمانی، فرهاد قائمیان و حسن پورشیرازی را در این کار نادیده گرفت. «رستاخیز» به لحاظ فرم و تکنیک در اجرا اثری مثال‌زدنی و بی نقص است که توانسته به مدد کارگردانی، فیلمبرداری، تدوین، طراحی صحنه و موسیقی خوب به فیلمی قابل توجه در حوزه فیلم های تاریخی و فاخر با پروداکشن عظیم بدل شود.

یکی از ویژگی‌های مهم «رستاخیز» تاریخ‌دار نبودن آن است، بدین معنی که این فیلم در گذر زمان کهنه نمی‌شود و معنای خود را از دست نمی‌دهد و می‌توان برای نسل های آینده سند مصور و روایت سینمایی از واقعه عاشورا باشد. سینمای ایران به داشتن چنین پروژه هایی که ارزش های دینی و مرتبط با تاریخ صدر اسلام را حفظ و بازگو کند، نیازمند است، علیرغم اینکه این فیلم با بودجه خصوصی تولید شده و می توان به خوبی دغدغه های فردی عوامل را در ساخت چنین پروژه ای دید اما حضور بخش های دولتی و پیگیری مستقیم نهادهای فرهنگی مرتبط با دولت برای تولید آثاری از این دست ضروری است.