شمه‌ای از زندگی شهید «نیت‌علی جمشیدی» از شهدای استان اردبیل

به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، عباس‌قلی جمشیدی، پدر شهید فردی با ایمان و معتقد بود که با کار کشاورزی امرار معاش می‌کرد؛ آقاسناء، مادر شهید نیز بانویی ساده‌دل و پاک‌دامن است که با خون دل فرزندان صالح و پاک‌نیت پرورش داده و به جامعه تقدیم کرده است.

نیت‌علی وقتی به سن شش سالگی رسید یعنی در سال 1348 برای تحصیل علم در مدرسه ابتدایی قره قشلاق ثبت نام کرده و علاقه فراوانی به تحصیل داشت و تمام تکالیف درسی خود را به دقت انجام می‌داد.

او بعد از اتمام تحصیلات ابتدایی در سال 1353 برای ادامه تحصیل در مقطع راهنمایی به شهرستان کوثر رفت و توانست در سال 1356 این مقطع را با موفقیت به پایان رساند، سپس برای ادامه تحصیل در همین سال در رشته علوم انسانی در مقطع متوسطه ادامه تحصیل داد تا اینکه توانست در سال 1361 در رشته علوم انسانی دیپلم بگیرد.

وضعیت تحصیلی شهید بسیار خوب بود به‌طوری که در اوقات فراغت برای دیگر همکلاسی‌های خود کلاس جبرانی می‌گذاشت و به آنها درس می‌داد. ضمن اینکه در تعطیلات به پدرش در کشاروزی نیز کمک می‌کرد.

نیت‌علی بعد از اخذ دیپلم با پذیرش در دانشکده تربیت معلم تبریز، موفق به کسب مدرک فوق دیپلم در رشته امور پرورشی شد. چون نیت‌علی در دانشکده تربیت معلم تحصیل کرده بود از خدمت سربازی معاف شده بود.

او بیشتر در اوقات فراغت مطالعه می‌کرد و نهج‌البلاغه را بیش از کتاب‌های دیگر دوست داشت به‌طوری که اکثر خطبه‌های این کتاب مقدس را حفظ کرده بود. در اکثر مراسم مذهبی سخنرانی می‌کرد و در سخنرانی‌های خود از این کتاب ارزشمند سود می‌جست؛ به گفته برادر شهید نیت‌علی هرگز با مشکل جدی مواجه نشده بود البته اگر هم مشکلی داشت به کسی بروز نمی‌داد.

نیت‌علی آرزو داشت که درسش را تمام کند و به مردم خدمت کند پس شغل مقدس معلمی را انتخاب کرد. وی سال 1364 ازدواج کرد و تابستان سال 1365 دوره آموزش نظامی را پشت سر نهاد تا آماده نبرد با دشمنان قسم خورده انقلاب شود.

وی در آذرماه سال 1365 داوطلبانه از طرف سپاه پاسداران به جبهه اعزام شد و 21 دی‌ماه سال 1365 به دیار عاشقان حق شتافت و به شهادت رسید. از شهید والامقام یک فرزند پسر به یادگار مانده است.

فرازی از مناجات‌نامه «شهید نیت‌علی جمشیدی»

سپاس بى‌حد و حصر خداى را که حیات و ممات کل هستى از اوست و درود بى‌پایان بر بزرگ‌ترین منجى عالم بشریت حضرت ختمى مرتبت محمد(ص) و تحیات بى‌شمار به روان پاک ائمه اطهار(ع) و عترت پیغمبر خدا که معلم و مربى جامعه بشریتند.

خداوندا مرا نیز از روندگان واقعى راه خود قرار ده چراکه روندگان راه تو پیروزند. بنده حقیر تو دست خالى به‌سوى تو آمده است و چیزى جز خروارها گناه و معصیت در خود احساس نمى‌کند.

خداوندا تو مى‌دانى که تنها براى رضاى تو به این مکان مقدس که از خاک آن نداى هزاران شهید بخون طپیده و گلگون شده بر گوش مى‌رسد گام نهاده‌ام. خداوندا جهاد من به خاطر رضاى توست و به خاطر رضاى تو به این جا آمده‌‌ام نه به طمع بهشت و حوران بهشتى و نه چیزى دیگر تنها و تنها رضاى تو و خشنودى تو مرا به اینجا کشانده است من هیچ چیزى دیگر جز رضاى تو نمى‌خواهم.

خداوندا مى‌بینم که هزاران بى‌گناهان هر روز به خون آغشته مى‌شوند دلم از غصه و درد پر شده است مى‌خواهم گریه کنم. چکمه‌پوشان بر علیه ما متحد شده‌اند سنگ را بسته و سگ را باز کرده‌اند تا اینکه شکم کثیف خود را چون خفاشان خون‌آشام از خون عاشقان تو پر کنند، اما ما هیچ هراسى و هیچ بیمى از این جنایتکاران نداریم. چراکه خود در قرآن با حکمت فرموده‌اى از هیچ کسى و قدرتى و نیرویى هراس نداشته باشید. تنها از من بترسید ما نیز هیچ هراسى از جنایتکاران نداریم.

خداوندا تو خود فرموده‌اى که «یا ایها الذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا...» ما نیز در این راه صبر و بردبارى کردیم و خواهیم کرد و از وطن و ناموس و دین خود دفاع خواهیم کرد.

به روان پاک محمد(ص) رحمت فرست که چه زیبا فرموده است «النّاس کُلّهُم هالکون الّا العالمون، و العالمون کلّهم هالکون الّا العاملون، و العاملون کلّهم ... والعالمون کلهم هلکى إلا العاملون ، والعاملون کلهم هلکى إلا المخلصون ، والمخلصون على خطر عظیم».
بر مخلصون است که خطر عظیمی هستند که در برابر شداید و سختى‌ها استقامت مى‌ورزند و از فرمایشات مولا على(ع) است که مى‌فرمایند «البلاء» و امتحان براى دوستان و مقربان خداوند است خداوندا تو را به احترام مقربان درگاهت ما را از استقامت‌کنندگان در سختى‌ها قرار بده.