به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، فردا سالروز وفات حضرت امالبنین(س)، همسر امیرالمؤمنین(ع) و مادر حضرت اباالفضل عباس(ع) است. مادری که وقتی خبر شهادت فرزندانش در کربلا را به او دادند، ابتدا از احوال حسین(ع) پرسید.
امالبنین(س) که نام اصلی وی فاطمه کلابیه است، دختر حزام بن خال از طایفه کلابیه (بنیکلب) بود. این طایفه در میان طوایف و قبایل مختلف عرب به شجاعت و رزمآوری مشهور و معروف بودند.
روایت است که امیرالمؤمنین(ع) از برادر خود عقیل که در علم انساب مهارت داشت، خواست تا زنی را برای ایشان خواستگاری کند که طایفه وی در شهامت و شجاعت سرآمد عرب باشند که عقیل نیز در آن زمان حضرت امالبنین(س) را به امیرالمؤمنین(ع) معرفی کرد.
امالبنین(س) پس از ازدواج با امیرالمؤمنین(ع) دارای چهار پسر به نامهای عباس، جعفر، عبدالله و عثمان شد که به همین خاطر به امالبنین یعنی مادر پسران معروف شد.
این مادر طوری فرزندان خود را در دامان پروراند که همگی آنها در نهایت فدایی اباعبداللهالحسین(ع)، حجت خدا بر روی زمین شدند و راه کمال و سعادت را یک شبه پیمودند.
فرزند ارشد این بانوی بزرگوار عباس(ع) بود. دلاوری که چنان در راه برادر خود وفاداری کرد که تاریخ را دگرگون کرد. عباس(ع) فرمانده لشکر حسین(ع) و سقای طفلان او در کربلا بود.
عباس(ع) با آنکه میتوانست از اماننامهای که شمر بنذیالجوشن (که از طایفه مادری وی بود) در کربلا استفاده کند، با نهایت ادب و فداکاری جان خود را در راه برادر داد تا نشان دهد که حجت خدا بر روی زمین تنها و بییاور نیست.
حضرتامالبنین(س) مادر اباالفضل العباس(ع) چنان به فرزندان زهرای مرضیه(س) احترام میگذاشت و تکریم ایشان میکرد که حاضر بود فرزندان خود را در راه ایشان فدا کند و در نهایت نیز همین کار را هم کرد.
هنگامى که پس از واقعه کربلا، بشیر به مدینه بازگشت تا خبر شهادت حسین(ع) و یارانش را بدهد، امالبنین(س) را ملاقات کرد، خواست تا خبر شهادت فرزندانش را به وى دهد که ایشان گفت: «رگ قلبم را پاره کردى بچههایم و آنچه زیر آسمان است فداى اباعبدالله(ع)، از حسین برایم بگو».