دلواپسی‌های جناحی در بوته نقد کلام الهی
گروه سیاسی: ما هم «دلواپسیم» که به اسم نقد، توهین و تخریب شود و «فرزندان انقلاب» را با مذاکره‌کنندگان قرارداد ننگین ترکمانچای یکی کنند. قرآن عزیز می‌فرماید: «وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ».
روز شنبه، 13 اردیبهشت، همایشی با عنوان «دلواپسیم» با موضوع نقد توافقنامه ژنو در لانه جاسوسی سابق برگزار شد که با حاشیه‌های فراوانی همراه بود.
این یادداشت کوتاه بنا دارد درعین احترام به حق همه منتقدان در برگزاری همایش، سخنرانی، مناظره و بیان نظرات در مخالفت با سیاست‌ها، برنامه‌ها و رویکردهای مجموعه قوا، مسئولان و سازمان‌ها، نقدی قرآنی به نحوه و روش انتقادات مطرح شده در این همایش در قالب پوسترها، شعارها و سخنرانی‌ها داشته باشد.
برادران و خواهران دلواپس!
آری، ما هم «دلواپسیم»، دلواپس اینکه همه نتوانند دلواپسی‌های خود را بیان کنند و عده‌ای خود را محق‌تر بدانند، چرا که قرآن کسی را محق‌تر در بیان و گفتار ندانسته آنجا که می‌فرماید: « یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» (زمر، آیه 18).
آری! ما هم «دلواپسیم» که در نبرد دیپلماتیک عده‌ای به یادداشت‌ها و مقالات سایت‌ها و روزنامه‌های صهیونیستی - آمریکایی استناد کنند و صحبت‌های سربازان خط مقدم جبهه دیپلماسی را باور نکنند، اما اصل قرآنی این است: « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِن جَاءکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَیَّنُوا أَن تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ» (حجرات، آیه 6).
آری! ما هم «دلواپسیم» که به اسم نقد، توهین و تخریب شود و «فرزندان انقلاب» را با مذاکره‌کنندگان قرارداد ننگین ترکمانچای یکی کنند، زیرا قرآن در برخورد با مشرکان – نه حتی برادران دینی - به ما آموخته است که: «وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ» (انعام، آیه 108).
آری! ما هم «دلواپسیم» که به جای بدبینی به دشمن و تقاضای هوشیاری از دوستان، اما در واقع به‌شکلی معکوس، دوستان مورد شک و تردید قرار گیرند و سازشکار خطاب شوند، چرا که خطاب الهی به مؤمنین آن است که : «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ»(حجرات، آیه 12).
آری! ما هم «دلواپسیم» که دلواپس‌های امروزی چرا پیش از این در مقابل تورم و رکود همزمان، بیکاری گسترده و فسادهای شگفت‌انگیز هزاران میلیاردی سکوت می‌کردند و ماهیت انقلاب را در خطر نمی‌دیدند و همین است که معیارهای حب و بغض و صداقت دلواپسی آنان را بیش از پیش با سؤال مواجه می‌سازد و می‌توان حب و بغض‌های شخصی و جناحی، بی‌تقوایی‌های سیاسی و هواهای نفسانی، را در پس این دلواپسی‌ها آشکارا مشاهده کرد، در حالی که قرآن خطاب به همه ما می‌فرماید: «وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَى» (نجم، آیه 3).
در پایان باید گفت درعین اینکه به دلواپسی‌های همه جریان‌های سیاسی و فکری باید اجازه بروز و ظهور داده شود و در عین احترام به همه آنها به ویژه برگزارکنندگان همین همایش، اما سخن اصلی شیوه و روش بیان دلواپسی‌ها و انتقادات است که پوسترهایی همچون «ترکمانچای 2»، سازشکار دانستن تیم مذاکره‌کننده و به فروش و مناقصه گذاشتن دستاوردهای هسته‌ای کشور، که همگی درست در نقطه مقابل نگاه رهبر معظم انقلاب به نفس مذاکرات، تیم مذاکره‌کننده و دشمنان است، نمی‌تواند جز توهین و تخریب نام دیگری به خود بگیرد.
مهدی مخبری
اینکه آیا اگر واقع بینانه و فراجناحی نگاه کنیم، واقعا دستاوردهای مذاکرات جز چیزی مشابه ترکمنچای و غیره نبوده است؟؟!!
یک نکته را باید حتما بهش توجه کرد، اینکه رهبر نفس مذاکرات را با اینکه خوشبین نبودند مخالفتی نداشتند - توجه شود: نفس مذاکرات - اما درباره چگونگی روند مذاکرات در تمام سخنرانی های خود در این ایام مواضعی را اعلام کردند و بارها و بارها تأکید کردند همچون حفظ اقتدار، چشم پوشی از امید به دشمن و .. که نمیشه نادیده شان گرفت ...
عرضی داشتم با آقای مخبری و مسئولین محترم سایت ایکنا
آقای مخبری اولا چرا اینقدر شما و دولت نقد پذیر!! با کمی انتقاد برآشفته می شوید ؟؟؟؟
اولا رهبر عزیز همیشه در مورد کلیات مذاکرات صحبت کردند و هرگز جزئیات را تایید نفرمودند (این در حالیست که جزئیات شفاف سازی نمی شود و ایران هنوز هم تاکید بر محرمانه بودن دارد !) . ثانیا 12 سال پیش را که فراموش نکرده اید . رهبر عزیز اجازه دادند مذاکرات انجام شود و دو سال صبر کردند تا دولت وقت هرطور که صلاح می داند عمل کند تا روزی نگویند ما می توانستیم مذاکره کنیم رهبر مانع شد . اما نتیجه آن شد که دیدید و نیاز به توضیح نیست پس استناد کردن به سخن رهبری فرافکنی و مغالته ست.
ثالثا یادتان که نرفته دولت قبل را و سیل انتقادها و توهینها و تهمتهایی که مدام سرازیرش میشد از جناحهای مختلف و سعه ی صدر بالای آنها را که بدون برآشفتگی و پرخاشگری (مانند دکتر عزیز، روحانی!!) بسیار پرکارتر از این دولت، به اموری که موظف بود می پرداخت و خود را درگیر نمی کرد . بازترین فضای نقد و متاسفانه در زمان آقای احمدی نژاد بود و او همیشه با آرامش در مقابل مردم و در برابر منتقدانش موضع می گرفت و حال آنکه می بینیم عصبانیت آقای روحانی را هر چند روزی یک بار در عرض این 9 ماه . آیا این مصداق آیه ی شریفه ی اشداء علی الکفار و رحماء بینهم است ؟؟
و مطلب آخر ؛ می شود بفرمایید نمونه هایی از متخصصین فیزیک هسته ای را که از مواضع ایران در مذاکرات حمایت کردند ؟؟ و حالا مقایسه کنید رقمی که دارید با منتقدین، در همین حوزه را !
موید باشید