مقام و منزلت امام جواد(ع) در بیان آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی
خبرنگاران افتخاری/ امیرمحسن سلطان‌احمدی: به مناسبت ولادت آن امام همام، گزیده‌ای از سخنرانی حضرت آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی درباره احترام ویژه علی‌بن‌جعفر(ره) نسبت به امام جواد علیه الصلاة و السلام در اختیار دوستداران آن حضرت قرار می گیرد.
به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، امام جواد(ع)، امام نهم شیعیان در 10 ماه رجب سال 195 هجری در مدینه ولادت یافت. نام نامی آن حضرت «محمد»، کنیه آن حضرت «ابوجعفر» و القاب معروف و مشهور آن حضرت «جواد» و «تقی» است.
امام محمد تقی(ع) هنگام وفات پدر هشت ساله بودند و پس از شهادت جانگداز حضرت رضا(ع) در اواخر ماه صفر سال 203 ه.ق مقام امامت به آن حضرت انتقال یافت.
ابن عمار می‌گوید «من دو سال در مدینه در محضر درس علی بن جعفر مشرف بودم. احادیثی را که علی بن جعفر از برادرش موسی بن جعفر(ع) نقل می‌کرد، من می‌نوشتم. روزی در مجلس درس وی ما دیدیم که استاد ما، این پیر خرد، بدون کفش و عبا، به استقبال کودکی رفت و دست مبارک آن کودک را بوسید و او را تعظیم کرد.
آن کودک فرمود «عموی من بشین» عرض کرد «چگونه من بشینم و شما ایستاده‌اید» این صحنه گذشت. شاگردان علی بن جعفر به عرض او رساندند که شما با این قدمت و با این سوابق درخشان تدریس در برابر یک کودک این همه پر خضوع. فرمود «ساکت باشید»، سپس دست به محاسن شریف خود گذاشت و گفت «خدا مرا با این محاسن سفید دید، ولی مرا لایق امامت ندانست و این کودک را اهل امامت دانست. چه اعتراضی دارید؟ چه حرفی دارید؟».
امام جواد این چنین است و مظهر جود خداست و بهترین جود، جودهای علمی است.
