دوبله «محمد رسول‌الله» با کارهای دیگرم قابل مقایسه نیست
گروه هنر: مدیر دوبله «محمد رسول‌الله» گفت: زمان و انرژی که برای این فیلم صرف کردم، به هیچ وجه قابل مقایسه با دیگر فیلم‌ها نیست.
منوچهر اسماعیلی، دوبلور پیشکسوت سینما و تلویزیون، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) درباره دوبله فیلم «محمد رسول الله» اظهار کرد: سال 58 این فیلم دوبله شد، کاری که دوبله آن نزدیک 40 روز طول کشید، زیرا 23 پرده داشت که هر پرده آن تقریبا 14 ساعت وقت به خود اختصاص می‌داد. نکته دیگر اینکه در آن زمان دوبله به وسیله ویدیو و دستگاه‌های پیشرفته زمان حال نبود، بلکه از طریق آپارات انجام می‌شد و ما مجبور بودیم برای گرفتن برخی از صحنه شاید 20 بار تکرار داشته باشیم، همچنین یادم می‌آید که برخی مواقع مجبور می‌شدیم 20 بار صدای یک صحنه را در استودیو گوش دهیم و بارها نیز از طریق گوشی تا بتوانم همخوانی خوب با صدای فیلم داشته باشیم.
از منابع و افراد آگاه دینی برای بهتر شدن کار استفاده کردم
وی افزود: صاحب این فیلم (مرحوم محمدزاده) «الرساله» را به همراه فیلم «عیسی بن مریم» خریداری کرد و به ایران آورد؛ به ویژه اینکه در آن دوران تازه انقلاب انجام شده بود و مردم به شدت احساست قوی دینی داشتند. دلیل انتخاب من برای دوبله این کار گرایش‌های مذهبی‌ام بود، البته باید بگویم که برای دوبله این کار توجهم تنها متکی به داشته‌های حرفه‌ای و اعتقادیم نبود، بلکه از منابع و افراد آگاه دینی برای بهتر شدن کار استفاده کردم.
دوبلور نقش حضرت «حمزه(ع)» درباره تأثیرات معلومات دینی در بالا رفتن کیفیت دوبله این کار گفت: درباره تمامی نقش‌ها فکر بسیار شد تا با توجه به خشونت و رأفتی که در هر یک از نقش‌ها وجود دارد، صداپیشگان انتخاب شوند. برای مثال درباره نقش خودم ما وسواس بسیار بالایی داشتم، البته پیشتر من در فیلم‌هایی دیگری چون «باراباس» به جای آنتونی کوئین حرف زده بود، اما آنتونی کوئینی که در «الرساله» حرف می‌زدم، نباید با نقش‌هایی چون باراباس یکی می‌شد.
ویژگی دوبله برای نقش حمزه(ع)
اسماعیلی ادامه داد: من معمولا در کارهایم یک لکنتی به صدایم می دهم که سبک خودم است، اما درباره این نقش نمی‌شد این ویژگی را لحاظ کرد، چون به صورت تیپ درمی‌آمد و به نوعی از اعتبار و ویژگی‌های عرفانی نقش کاسته می‌شد. نکته دیگر اینکه نمی‌خواستم به شکل یک پهلوان صرف به جای حمزه(ع) سخن بگویم؛ با وجودی که آن بزرگوار شکارچی شیر بودند، پس خیلی تلاش کردم تا به صدایی که در کار می‌بینید، دست پیدا کنم.
وی با اشاره به اینکه کار کردن در این فیلم برای تمامی عوامل دوبله افتخار بود، گفت: من همانند تمامی کسانی که در این فیلم حرف زدند، افتخار می‌کنیم که توانستیم در این کار حرف بزنیم؛ به ویژه اینکه عشق به حضرت رسول(ص) از کودکی در وجود همه ما تنیده شده است. من به خوبی به یاد دارم که بسیار از مواقع بر سر صحنه این فیلم تحت تأثیر سکانس‌ها بودم و خود را در فیلم غرق می‌دیدم، اما خوشحالم توانستم کارم را به نحوی انجام دهم که مردم از من راضی باشند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: اینکه می‌گویم خوشبختانه با وجود احساسی شدن توانستم کارمان را خوب در این فیلم انجام دهم، به این دلیل است که دوبلور نباید در فیلم به نحوی احساساتی شود که بر روی صدایش تأثیر منفی بگذارد. برای همین ما باید بتوانیم خود را در سخت‌ترین موقعیت‌های حسی کنترل کنیم.
این صدا‌پیشه در پاسخ به این سؤال که چرا بزرگانی چون جلیلوند، بهرام و والی‌زاده در این کار حضور نداشتند، گفت: جلیلوند را یادم می‌آید که در زمان دوبله فیلم در آمریکا بود، والی‌زاده و بهرام را هم یادم نمی‌آید چه شد که در کار حضور نداشتند با وجود اینکه والی‌زاده یکی از دوستان بسیار خوب من است، اما به هر جهت فکر کنم بهترین انتخاب‌ها را برای تک تک نقش‌ها داشته‌ام.
وضعیت دوبله امروز با گذشته قابل مقایسه نیست
وی درباره وضعیت دوبله در زمان حال بیان کرد: مقایسه دوبله در زمان حال با گذشته امری غیرممکن است، چون به هیچ وجه امکانات موجود در آن دوران را نمی‌توان با وسایل پیشرفته زمان حال مقایسه کرد. درباره کارهایم هم باید بگویم که من به هیچ هنرپیشه خاصی دلبستگی خاص ندارم که بگویم صحبت کردن به جای آن فرد برایم از دیگر نقش‌ها لذت‌آورتر است.
اسماعیلی در پایان بیان کرد: مدتهاست که با بخش خصوصی فعالیت نمی‌کنم و کارم بیشتر مختص به تلویزیون شده است، چون مناسباتی که در برخی استودیو‌های خصوصی وجود دارد، درک نمی‌کنم و نمی‌توانم با آن کنار بیایم.
