دوبله آثار مذهبی متفاوت است/ افسوس می‌خورم که در «محمد رسول‌الله» نقشی نداشتم

منوچهر والی‌زاده، دوبلور سینما و تلویزیون، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان این‌که دوبله یک کار مذهبی با دیگر فیلم‌ها متفاوت است، اظهار کرد: زحمتی که برای دوبله یک کار مذهبی انجام می‌شود، نمی‌توان با  دیگر فیلم‌ها مقایسه کرد، چون تعلق خاطری که برای این کارها به وجود می‌آید در دیگر فیلم‌ها وجود ندارد. برای مثال در فیلم «محمد رسول‌الله» صداپیشگان فیلم بیشترین انرژی را برای کارشان گذاشتند و حاصل آنچه شد که می‌بینید و هیچگاه از ارزش‌های کیفی آن کاسته نخواهد شد.

وی افزود: هرگاه فیلم «محمد رسول‌الله» را می‌بینم به شدت افسوس می‌خورم چراکه در زمان دوبله این فیلم وضعیت جسمی خوبی نداشتم تا بتوانم در دوبله آن کار حضور داشته باشد؛ به ویژه این‌که منوچهر اسماعیلی مدیر دوبله این فیلم امکان نداشت کاری را دوبله کند و برای من نقشی را در نظر نگیرد. در آن دوران حتی یادم هست که نتوانستم در فیلم «تیرباران» به جای مجید مجیدی نیز حرف بزنم.

توجه اهالی رسانه به هنر دوبله

این صداپیشه درباره توجهی که هم‌‌اکنون به هنر دوبله می‌شود، گفت: به نظرم توجه به دوبله طی دو دهه اخیر بسیار چشمگیر بوده، این اتفاق نیز به مدد توجهی که اهالی رسانه به این هنر داشته‌اند، حاصل شده است؛ درصورتی که در گذاشته به ویژه قبل از انقلاب دوبلورها را کسی نمی‌شناخت، هرچند من به دلیل بازی در سینما و تلویزیون کمی وضعیت برایم فرق می‌کرد و بیشتر چهره‌ام برای مردم آشنا بود. مثال دیگر چنگیز جلیلوند است که بعد از بازگشت به وطن، توانست کارهای بسیار خوبی از خود ارائه دهد و تواناییش را به مردم عرضه کند.

وی درباره وضعیت مالی عرصه دوبله هم بیان کرد: وضعیت مالی دوبلورها بسیار ناراحت کننده است، حتی می‌توانم بگویم که ما دستمزدی که هم اکنون می‌گیریم، مبلغی است که 15 سال پیش به ما می‌دادند، البته دوبلورهای جوان وضعیت‌شان از ما نیز بدتر است، چون باز به ما چند آگهی داده می شود که با آن گذران زندگی کنیم، اما به جوانان چنین پیشنهاداتی نمی‌شود. در ضمن استودیوهای دوبله یکی پس از دیگری بسته می‌شود، همین امر هم سبب شده که وضعیت اقتصادی ما به شدت آسیب‌پذیر باشد.

پاسخ به برخی نقدها

این صداپیشه درباره برخی نقدها که از دوبله می‌شود، چنین توضیح داد: نمی‌دانم چرا برخی از دوستان سینماگر تا این اندازه نسبت به دوبله از خود حساسیت نشان می‌دهند، درصورتی که ما با فیلم‌ فارسی کاری نداریم بلکه کار خودمان (دوبله فیلم‌های خارجی) را می‌کنیم، البته در برخی مواقع که نیاز به دوبله است، در برخی از کارهای ایرانی نیز حضور داریم، اما در مجموع بیشتر توجه ما به فیلم‌های خارجی اختصاص دارد.

والی‌زاده در پایان خاطرنشان کرد: برخی از بزرگان سینما اگر شرایط به آنها اجازه دهد هنوز هم دوست داشتند فیلم‌هایشان دوبله شود؛ اما برای این‌که کارشان با انتقاد مواجه نشود و نمره پایین نگیرد، صدابرداری سر صحنه می‌کنند. مطلب انتهایی این‌که کسانی که مخالف دوبله فیلم‌های ایرانی هستند هم به این امر معترفند که کیفیت دوبله به شدت به لحاظ شنیداری و زیبایی بهتر از صدا سر صحنه است، ولی بنا به دلایلی حاضر به قبول این مطلب نیستند.