فارغ‌التحصیلانی که با مفاهیم اولیه حلال هم آشنا نیستند!
گروه سلامت: در جامعه معاصر سفر به کشورهای غیر اسلامی برای تحصیل، کار، تفریح و ... در میان جوانان گسترش یافته و بر همین اساس مسئولیت خانواده‌ها نیز در آموزش مباحث حلال گسترده‌تر شده است، آموزش‌هایی که گاهی از آن غفلت می‌شود!
در نظام آموزشی، برای خانواده‌ها در فرآیند تعلیم و تربیت، مسئولیت‌ها و نقش‌هایی تعیین و بر این اساس از آنان تکالیفی خواسته شده است.
کارکرد اولیای آموزش و پرورش، نافی مسئولیت‌های خانواده‌ها نیست و اگر این دو تعامل لازم را با یکدیگر نداشته باشند، فرآیند آموزش و پرورش به سرانجام مطلوب نمی‌رسد.
پدر و مادر مسلمانی که می‌خواهند فرزندشان در فضای اسلامی بالنده شود، باید خود نیز زمینه‌هایی را فراهم کنند. از نظر وظایف اولیه، تدارک غذای حلال برای خانواده از مسیر کسب و کار حلال، نخستین اولویت است.
اهتمام کسب و کار حلال خود موضوع مقاله جداگانه‌ای است. اما به اختصار باید گفت در انتخاب شغل معیارهای کسب معیشت از مسیر حلال باید پیموده شود. برخی از کسب و کارها از دیدگاه شریعت حرام است و نباید انتخاب شود. مثلا «ربا»، «کم فروشی»، «حرام فروشی»، «ارتزاق از مسیر رشوه»، «احتکار» و امثال آن از مصادیق کسب و کار حرام است و نباید درآمد انسان‌ها از این طریق باشد. یعنی در نهایت «نان حرام» نباید منشا ارتزاق خانواده قرار گیرد.
با پول تهیه شده از طریق حلال، نباید کالاهای حرام تهیه شود
نکته بعدی انتخاب غذای حلال است. یعنی با پول تهیه شده از طریق حلال، نباید کالاهای حرام تهیه شود. مثلا گوشت غیر مزکّی (حیوانی که ذبح حلال نشده باشد) یا مواد تهیه شده از حیوانات حرام گوشت مثل خوک و …. یا محصولات حرام مثل الکل و مشروبات الکلی، کالاهای ناپاک و پلید یا مشکوک از این نوع هستند.
پس از رعایت این دو موضوع، بحث آموزش در خانواده مطرح می‌شود. اولیای فرزندان، باید فرزندان را از همان کوچکی با واژه حلال (آن چه خدا از آن رضایت دارد) و حرام (آنچه خداوند از آن رضایت ندارد و ناخشنود است) آشنا کنند و آنان را نسبت به انواع حلال و حرام اغذیه و نوشیدنی‌ها آموزش دهند. فقط در این صورت است که فرزندان نسبت به وظایف خود آشنا و برای یک زندگی پاک آماده می‌شوند.
برخی فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها با مصادیق حلال و حرام آشنا نیستند
دیده شده است که حتی بعضی از فارغ التحصیلان دانشگاه‌ها که هزاران مطلب را در مراکز رسمی آموزشی یاد گرفته‌اند، نسبت به بعضی مصادیق شاخص حرام و حلال اطلاعات کافی ندارند و دچار مشکل می‌شوند.
نکته مهم بعدی، ورود به محیط‌های خارج از کشور است. بسیار دیده می‌شود که خانواده‌ها، فرزندان خود را برای ادامه تحصیل به کشورهای اروپایی و خلاصه غیر مسلمان می‌فرستند بدون آنکه آموزش‌های لازم را به فرزندان خود در آن محیط‌ها که تهیه غذای حلال با کمی دشواری روبروست، داده باشند و فرزندان در کنار سایر دانشجویان غیر مسلمان در محیط دانشگاه از همان چیزی ارتزاق می‌کنند که غیر مسلمانان می‌خورند. اما این موضوع با کمی آموزش و مشاوره با مراکز مسئول در این زمینه‌ها، قابل پیشگیری است.
حتی خود خانواده‌ها که خانوادگی یا دسته جمعی به منظور گردشگری یا ماموریتی و خویشاوندی به کشورهای غیر اسلامی سفر می‌کنند باید از پیش برای طول مدت سفر تدارک لازم را انجام دهند. اگرچه امروزه رستوران‌های حلال در شهرهای بعضی کشورهای غیراسلامی تأسیس شده اما هنوز در برخی کشورها مثل چین، تایلند، هندوستان و … به یک فرهنگ عمومی تبدیل نشده است و اگر از پیش برنامه‌ریزی نشود، مسافران با مشکل جدی روبرو هستند و حتی گاهی این موضوع به بیماری و فشارهای روانی می‌انجامد.
تور گردانان و شرکت‌های مسافرتی نیز باید این موضوع را در دستور کار خود قراردهند و مسافران را در مقاصد گردشگری به سوی مراکز ارائه غذای «حلال» راهنمایی کنند و بروشورهایی نیز تهیه و در اختیار آنان قرار دهند.
به طور خلاصه باید گفت «حلال» باید از درون خانواده‌ها شروع شود و اولیای فرزندان باید از همان ابتدا با اهتمام عملی و آموزشی زمینه بالندگی عزیزان خود را بر محور رضایت الهی که «حلال» نام دارد فراهم آورند.
عبدالحسین فخاری
دبیر کل مؤسسه حلال جهانی
