به گزارش خبرگزاریبینالمللیقرآن (ایکنا)، آیتاللهغلامرضا فیاضی رئیس مجمع عالی حکمت، در یازدهمین پیش همایش حکیم طهران که صبح امروز، 10 دیماه، در سالن حکمت مرکز پژوهشهای علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد، در تشریح مطلب فوق گفت: انسان اگر به دنبال حقیقت باشد، ابتدا از عقل برای جستوجوی حقیقت دعوت میکند پس از کشف حقیقت و تبعیت از عقل به پایبندی و پیروی مطلق از پروردگار میرسد، آنگاه خداوند او را تحت ولایت و هدایت خود قرار میدهد و این همان هدایت تکوینی است که تنها بنده گان خاص خداوند از این موهبت برخوردار میشوند؛ موهبت حاضر همچنین باعث میشود که این انسانها که مورد عنایت ویژه پرودگار هستند، در طبقات بالاتری از عالم خلقت قرار گیرند. حکیم طهران؛ آقاعلی زونوزی در دایره این انسانهایی قرار میگیرد که از عقل خود بهترین بهره را برده و تحت ولایت و پروردگار قرار گرفته است.
انسان قدرتمندترین موجود از نظر استعداد برای کمال است
وی همچنین توجه حاضرین را به آیه « لَقَدْ خَلَقْنَاالْإِنسَان فِیأَحْسَنِ تَقْوِیمٍ :به راستی انسان را نیکوترین اعتدال آفریدیم ، سوره التین آیه 4» جلب کرد: تفسیرهای ائمه اطهار(علیهم السلام) بر این آیه چنین بوده است که با توجه به آن گفتار الهی خداوند هیچ موجودی را برتر از انسان نیافریده است و در واقع قدرتمندترین موجود از نظر استعداد برای تعالیست؛ او مختار آفریده شده تا خود را پیدا کرده و از امکانات خدادادی برای رسیدن به کمال استفاده کند و همه ی این امکانات را میتوان به فطرت الهی و یا ساختاری که انسان را از موجودات زنده دیگر متمایز میکند، تعبیر کرد.
فطرت انسان چند ساحتی است
این استاد حوزه و دانشگاه همچنین در تشریح برتری انسان به فطرت چند ساحتی او اشاره کرد و گفت: فطرت انسان که به وسیله آن او از موجودات زنده دیگر متمایز میشود سه ساحت دارد که نخستین آن علم، دانش و بینش است؛ انسان به کمک قدرت الهی توانایی رسیدن و درک معارفی را دارد که موجودات دیگر ندارند. ساحت دوم گرایشات او هستند که در نتیجه بینش او به دست میآید و آخرین ساحت او نیز کارهایی هستند که انسان در نتیجه دو ساحت پیشین انجام میدهد.
آیتالله فیاضی در ادامه عقل را به فطرت الهی در وجود انسان تعبیر کرد و گفت: اگر این فطرت الهی در وجود انسان فعال باشد اسم عقل را بر آن میگذارند.
وی همچنین با اشاره آیات 7 و 9 سوره مبارکه شمس گفت: وقتی پروردگار در آیه 9 سوره شمس خود به جان انسانها و نفس او قسم میخورد: « وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ، سوگند به نفس و آنکه را درست کرد» سپس در آیه 9 رستگاری را در شکافتن این نفس و تعالی روح میداند: « قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا: هر کس آن را پاک گردانید قطعا رستگار شد». این عقل و روح است که به دنبال انبیا راه میافتد و آنان را از مدعیان دروغین نبوت متمایز میکند.