عذر بدتر از گناه مسئولان در فاصله دو روز مانده به جشنواره

پوستر، نخستین، مواجهه مخاطبان با یک رویداد فرهنگی و هنری است در نتیجه عناصر بصری و نوشتاری که در آن به کار می‌رود باید معرف ویژگی‌های آن اتفاق باشد و اطلاعات ابتدایی را در رابطه با چرایی و چگونگی برگزاری آن در اختیار مخاطب بگذارد.
معمولاً از زمانی که فراخوان یک جشنواره و رویکردها و موضوعات آن اعلام می‌شود، مسئولان به تکاپو می‌افتند تا با اجماع هنرمندان غالباً گرافیست، طراحی پوستر را واگذار کرده تا در نهایت از میان انبوه آثار رسیده، اثری که واجد همه خصوصیات یک رویداد فرهنگی آن هم در سطح بین‌المللی است به عنوان نماد و اعلان آن جشنواره معرفی، تکثیر تا در انظار گذاشته شود.
چند روز پیش پوستر سی و سومین جشنواره «تئاتر فجر» رونمایی شد؛ اثری که به محض رونمایی از آن اعتراض هنرمندان و منتقدان تئاتر و حتی هنرمندان فعال در حوزه گرافیک را برانگیخت که البته با توجه به شرایط بحرانی که جشنواره به سبب تغییر مدیریت تئاتر در روزهای منتهی به برگزاری جشنواره پیدا کرده بود، حساسیت در مورد این اقدام و موضع منفی نسبت به آن دوچندان شد تا آنجا که دامنه این اعتراضات به نشست خبری جشنواره نیز کشیده شد که البته قبل از آن دبیرخانه جشنواره تصمیم گرفت طراحی جشنواره را دوباره به رقابت بگذارد تا بهترین طرح جایگزین پوستر قبلی شود.
امروز پوستر جدید سی و سومین جشنواره بین‌المللی «تئاتر فجر» رونمایی شد؛ پوستری که هر چند حرفه‌ای‌تر از پوستر قبلی طراحی شده است، اما فاقد همان المان‌ها و نمادهای مبتدی است که در پوستر قبلی دیده شد؛ دو چشمی که حکم چشم ناظر و مخاطب تئاتر را دارد اما چرا این پوستر فاقد المان‌های تئاتر یعنی همان طرح اشک و لبخند معروف است، چیزی است که باید آن را از طراح پوستر و تأییدکننده آن به عنوان پوستر رسمی «تئاتر فجر» پرسید؟!
در پوستر قبلی هر چند که از هیچ تکنیک گرافیکی و نمادینی در آن استفاده نشده بود و صرفاً یک مرد و زن در حالیکه اشاره به نقشه رنگارنگ ایران دارند، شاهد این المان آشنای تئاتر هستیم که اشخاص به چهره خود صورتک اشک و لبخند را زده‌اند تا حداقل آن را با پوستر یک همایش جغرافیایی، زمین شناسی و یا حتی ایرنگردی اشتباه نگیریم.

انصافاً برگزاری جشنواره‌ای در عظمت و گستره «تئاتر فجر» آن هم در این وضعیت بحران مدیریتی و در شرایطی که تنها با نیمی از بودجه پیش‌بینی شده برای برگزاری آبرومند آن موافقت می‌شود کار بس دشوار است که نیاز به توان علمی و دانش کافی گردانندگان آن دارد؛ شاید طراحی پوستری حرفه‌ای برای رویداد بزرگی همچون «تئاتر فجر» نیاز به خدمت گرفتن طراحی حرفه‌ای داشته باشد و هزینه‌ای را به هزینه‌های جشنواره بیافزاید اما اگر از مدتها قبل مسئولان به فکر طراحی پوستر جشنواره باشند، مطمئناً طراحانی جویای‌نام وجود دارند که بدون چشم‌داشتی به طراحی پوستری درخور بپردازند.