به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، راحتی، دبیر همایش در ابتدا طی سخنانی اظهار کرد: میتوان استدلال کرد که رابطه مستقیمی بین کمیت و کفیت همایشها با رشد و توسعه یک جامعه وجود دارد؛ در سال 91 فکر ایجاد کمیسیون بین بانکی در بانک مسکن شکل گرفت و در جلسهای اعضا در مورد کمیسیون مشارکت نظام پیشنهادهای شبکه بانکی به توافق رسیدند.
وی افزود: این موضوع در جلسه دیماه مطرح شد و مورد توافق همه مدیران بانکها قرار گرفت. جهاد دانشگاهی واحد تهران همه ساله مبادرت به برگزاری همایش نظام پیشنهادها در سطح ملی میکند اما بانکهای کشور بهره لازم را از این همایش نمیبردند لذا تخصصیکردن نوع همایشها یک ضرورت بود تا از قبل برگزاری این همایش ارزشافزودهای برای شبکه بانکی حاصل شود.
راحتی ادامه داد: در تیرماه 93 برگزاری این همایش تصویب و جلسات انتخاب مجری برگزار شد که در نهایت مؤسسه عالی آموزش بانکداری ایران براساس تجربهاش واجد شرایط تشخیص داده شد و شعار این همایش «کارآمدی نظام پیشنهادها؛ سرآمدی شبکه بانکی کشور» تعیین شد.
مسگرها، معاون بانک مرکزی نیز در ادامه اظهار کرد: ابداع روشهای تازه، افزایش خلاقیت در سازمان و افزایش رضایتمندی از اهداف مطرح شدن نظام پیشنهادها است و روشهایی هم در این زمینه در واحدهای تولیدی پیشنهاد شده بود که ابتدا به ساکن فرمهایی را تهیه کرده و خواسته شده بود که هر کس هر پیشنهادی دارد مطرح کند و در ابتدا جوایزی برای افراد در نظر گرفته شده بود، اما وقتی که این بحث در سیستم بانکی کشور مطرح شد با سیستمهای تولیدی تفاوتهایی داشت و ابتدا سعی شد همه پیشنهادها دریافت شده و به همه افراد جوایزی یا دست کم لوح تقدیری اهدا شود.
وی اظهار کرد: به دلیل اینکه ساختار شبکه بانکی به شدت غیر متمرکز است، عموم پیشنهادهایی که به واحدهای ستاد میرسید قابل اجرا در کل سیستم نبود و بعضا افراد با قوانین و دستورالعملها آشنایی نداشتند و حتی گاهی اعتراض میکردند که به پیشنهادهای ما ترتیب اثر داده نشده است. مشکل دیگر این بود که اگر پیشنهادی ارائه شده و اجرایی میشد و پاداش هم دریافت میکرد بقیه همکاران در استانهای دیگر اعتراض میکردند که ما هم این پیشنهادها را ارائه داده بودیم.
معاون بانک مرکزی ادامه داد: بنابراین لازم است آسیبشناسی کنیم که در مقابل این همه تلاش چه بهرهوری داشتهایم تا این نظام پیشنهادها را به خوبی در نظام بانکی پیاده کنیم؛ چرا که با وجود این آسیبها، اصل موضوع بسیار مفید و مهم است.
رحیمی انارکی، عضو هیئت مدیره بانک مسکن سخنران بعدی این همایش بود که در سخنان خود اظهار کرد: بنده سالهاست درگیر موضوع بررسی نظام پیشنهادها در شبکه بانکی هستیم و پیشنهاد این همایش هم از طریق بانک مسکن ارائه شد و اکنون که این حجم شرکتکننده در این همایش مشاهد میکنم بسیار خوشحال هستم و اصلا پیشبینی نمیکردیم که این همه مقاله به این همایش ارسال شود.
وی افزود: ایجاد یک سیستم سازمانی برای نظام پیشنهادها از سال 84 مطرح شد و بنده در آن زمان مسئولیت طرح و برنامه بانک مسکن را بر عهده داشتم و اقدامات اولیه در دبیرخانه این بانک شکل گرفت و در این 8 سال فراز و فرودهای داشتهایم.
عضو هیئت مدیره بانک مسکن اظهار کرد: چون در کارخانههای تولیدی میتوان قیمت تمام شده کالا و بهره وری را محاسبه کرد، نظام پیشنهادها مورد استقبال قرار میگیرد اما در کارهای خدماتی همانند نظام بانکی این کار بسیار سخت است اما ما ناامید نشدهایم و با یک سیستم و برنامهریزی جدید این کار را شروع کردیم و تاکنون دستاوردهای خوبی هم داشتهایم.
در ادامه، شنائی کارشناس مالی بانک صنعت و معدن به ارائه توضیحاتی درباره مقاله خود با عنوان چرخههای زیست آهنگ و نظام پیشنهادها پرداخت و اظهار کرد: کارشناسان هر اداره به دلیل داشتن خلاقیت با ارزشترین سرمایههای آن محسوب میشوند و در نظام پیشنهادها در جهت تقویت هویت انسان گام برداشته میشود و این امر به شناسایی استعدادهای وی برای تحقق کارآمدی سازمان کمک میکند.
طلائی، عضو هیئت علمی دانشگاه در ادامه به ارائه توضیحاتی درباره مقاله خود با عنوان جایگاه و نقش نظام پیشنهادها در ارتقاء بهرهوری پرداخت و اظهار کرد: رشد اقتصادی منفی 5/8 که در انتهای دولت گذشته تحقق پیدا کرد در حالی بود که ما بیشترین درآمدهای ارزی و بالاترین میزان افزایش پایه تولید و نقدینگی را داشتیم اما مجموعه فشارهای که به سیستم بانکی وارد شد نهایتا چنین وضعیتی حاصل شد و هر چند به لطف دولت جدید شرایط در حال بهبود است اما همه تلاش دولت در ابتدا این است که نرخها را به صفر برساند، سپس به سمت مثبت حرکت کند.
قلی پور عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در ارائه مقاله خود با عنوان طراحی و جاری سازی مکانیزمهای فرهنگی موثر در کارآمدی نظام پیشنهادها اظهار کرد: از وضعیت رشد پیشنهادها در سیستم بانکی ناامید نباشیم؛ چرا که وضعیت تقریبا همه جایی دنیا همین گونه است و پیترسینگر هم میگوید که 70 درصد پیشنهادها به نتیجه نمیرسید. او میگوید در همه ادارات این گونه است که کارها از بالا به پائین انجام شود در غیر این صورت نتیجهای حاصل نخواهد شد و بنده معتقدم تجربه ایران نشان میدهد همه چیز قرار است از بالا به پایین انجام شود در حالی که سیستم پیشنهادات، مبتنی بر دموکراسی صنعتی و ارزش قائل شدن برای کارکنان است اما پیتر سینگر میگوید همه منتظرند ببینند مدیر عامل چه میگوید؟