شما هم یادتان هست؟! زمانیکه مدرسه میرفتیم، هنوز چند روز به عید مونده، پدر و مادرامون هنگام مدرسه رفتن، یک کادو آماده شده رو به ما می دادند ما هم که از روزهای قبل در جریان این هدیه بودیم شاد و خوشحال برای شرکت تو جشن نیکوکاری بدو به سمت مدرسه می رفتیم؟
سر رو بالا می گرفتیم و خوشحال کادو رو تحویل میدادیم و سعی میکردیم هدیه رو بالای کادوهای دیگران قرار بدیم و تا از خانم ناظم آبنبات نمیگرفتیم همون جا میایستادیم و به هدیه بقیه بچههای مدرسه نگاه میکردیم.
یادمه مادرها، بچههای سال اولی را بلند می کردند تا اونها پول و یا کادوها رو هدیه کنند تا رسم هدیه کردن رو از بچگی یاد بگیرند و به آنان میگفتند این کمکها به دست دانشآموزان و دوستان نیازمند شما می رسه.
این روزها هوا، مثل هوای همون روزها میمونه، جشن احسان و نیکوکاری و به صدا در آمدن زنگ بخشش و نیکی دانشآموزان به صدا درآمده؛ نواخته شدن زنگ احسان و نیکوکاری در مدارس یعنی؛ زنگ عشق به بخشش، زنگ آموزش خودباوری، زنگ احسان و نیکوکاری، زنگ ایثار و گذشت، زنگ ترویج مهربانی، کاشت بذر بخشش وگذشت به نفع نیازمندان، آموزش انساندوستی به دانشآموزان و نمایش مهرورزی و سخاوت ماست.
این روزها صدای پای تغییر آرام آرام به گوش میرسد، تغییر طبیعت با بهار، تغییر غصه با شادی، عید از راه می رسه و امروز چهارشنبه، 13 اسفند در بیش از 50 هزار مدرسه سراسر کشور زنگ شور احسان ونیکوکاری به صدا درآمد.
بعداز این روز نباید دل نازکی بشکنه، قلبی آزرده بمونه، دلی مضطرب و سرد باشه، چراغ خونهای نباید خاموش بمونه، غروبی نباید غمگین، سکوتی نباید سنگین باشه و چشم کودکی نباید قبل از عید پراز اشک بمونه.
اگه من و تو صدای زنگ رو بشنویم از فردای این روز قطعا صدای این زنگ امید را از خانهای کودکی به خانه دیگر، از محلهای به محله دیگر، از روستایی به روستای دیگر و از شهری به شهر دیگر میبرد و همزمان با عطر آگین شدن بهار در جامعه، صدای پای بچههای شاد پر می شه تو کوچههای عاشقی؛ تقسیم قسمتی از شادی سخت نیست.