پیروزی انقلاب و دفاع مقدس بدون شهادت ناممکن بود

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، رئیس جمهور در کنگره ملی «روز شهید» که امروز، 18 اسفند برگزار شد عنوان کرد: آن وقتی شهادت معنا پیدا می‌کند و آن وقتی جنگ و ایثار ارزش‌گذاری می‌شود که دارای اهداف مقدسی باشد.
حجت‌الاسلام روحانی با طرح این سؤال که چرا ما به دفاع مقدس‌مان می‌بالیم، افزود: ما به شما و به خانواده‌های شما می‌بالیم و افتخار می‌کنیم. چه روز پرافتخاری و چه جمع بزرگ و نورانی که یاد و نام شهیدان و عطر راه و مسیرشان امروز در این جمع به مشام‌مان می‌رسد.
وی در دومین کنگره ملی بزرگداشت روز شهید افزود: عطر شهید روح‌بخش و نجات‌بخش است و ما را به صراط مستقیم هدایت می‌کند. مگر پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و ایستادگی کنونی یک ملت بزرگ در برابر قدرت‌های جهانی بدون ایثار، گذشت، فداکاری، ایستادگی و آمادگی برای شهادت امکان‌پذیر بود یا ممکن است؟
حجت‌الاسلام روحانی افزود: آن روزی که انقلاب اسلامی در برابر رژیم تا دندان مسلح طاغوت بود، ملتی دست خالی، اما با اراده‌ای محکم، مسیری روشن و امامی همچون پیامبران در پیش روی خود داشت و توانست در برابر آن قدرت استبدادی پیروز شود، اما روزی ما ندای پیروزی را شنیدیم که طلاب فیضیه از مرگ نهراسیدند.
وی گفت: آن روز طلاب از بام فیضیه نترسیدند، روزی که از طبقه دوم آنان را به کف حیاط فیضیه پرتاب کردند و صحن فیضیه مالامال از خون شهیدان شد و همه جا نشان از ایثار و ایستادگی آنان بود.
رئیس جمهور افزود: آن روزی بود که طلاب جوان و میانسال، مراجع و بزرگان در برابر رژیم نترسیدند و شهید دادند؛ اگر روحانیت مردم را به مسیر شهادت دعوت می‌کرد و ابتدا خود شهید نمی‌داد، این ندا کارگر نمی‌شد.
حجت‌الاسلام روحانی گفت: پیامبر(ص) ابتدا خود ایثار و فداکاری کرد، آن گاه مردم را به ایثار و فداکاری دعوت کرد؛ به همین علت این ندا در سراسر آن روز دنیای اسلام و نیز امروز و فردا گوش شنوا دارد و خواهد داشت.
وی افزود: اگر امام(ره) خود سینه سپر نمی‌کرد و در روز عاشورای 42 با آن همه خطر و ده‌ها هزار کماندویی که به قم آمده بودند و اطراف فیضیه و در مسیر خیابان ارم که امام به فیضیه می‌آمد ایستاده بودند و هر لحظه با خطر مواجه بود، فریادش در غروب عاشورای 42 تأثیرگذار نبود، او خود به میدان آمد.
حجت‌الاسلام روحانی گفت: در انقلاب قبل از اینکه خانواده‌های دیگر، فرزندان‌شان را به میدان مبارزه بفرستند، امام(ره) فرزندانش را به مبارزه فرستاد. امام(ره) سال 42 به زندان رفت، سال 43 تبعید شد و در همان سال فرزندش حاج آقا مصطفی دستگیر، زندانی و تبعید شد.
وی اظهار کرد: اگر امام(ره) ‌به زندان نمی‌رفت، اگر از تبعید می‌هراسید، اگر از تقدیم فرزند بزرگ، مجتهد و عالی‌مقامش چون حاج آقا مصطفی هراس داشت، انقلاب به پیروزی نمی‌رسید. ولی انقلاب با ایثار به پیروزی رسید.