حوزه مراقب تمرکز مستشرقان بر برخی جریانات علمی شیعه باشد

به گزارش خبرگزاری بین‎المللی قرآن (ایکنا) حجت‎الاسلام والمسلمین محمدتقی سبحانی، استاد حوزه و دانشگاه در این نشست علمی به تشریح  جریان‎های کلامی شیعه  پرداخت و گفت: جریان‎های کلامی شیعه یکی از مباحاث مهم در سده اخیر به شمار می‎رود ولی کمتر مورد توجه دانش پژوهان علمی حوزوی قرار گرفته است.
این استاد حوزه ادامه داد: جریان‎های شیعه شناسی دنیا که به سرعت روبه افزایش است متمرکز بر روی مطالعات مستشرقین است و آنها تاکید فراوانی بر روی جریانها و شخصیت‎های معاصر دارند.
 سبحانی گفت: توجه بیش از حد مستشرقین به جریان‌ها و شخصیت های معاصر شیعی، خطر بزرگی برای محققان و حوزویان است و همچنین خطر بزرگی برای آینده تاریخی معاصر شیعی است؛ آنها با هزینه های کلان  اصرار دارند به جریان های جزئی داخلی شیعه بپردازند.
این پژوهشگر اظهار داشت: این کنجکاوی مستشرقین بی دلیل نخواهد بود و قطعا برنامه مدونی و فکری در پشت این قضیه است؛ اگر حوزویان و مراکز علمی نتوانند در این عرصه فعالیت و تحقیقات علمی گسترده ای داشته باشند؛این خطر وجود دارد که در آینده مرجعیت علمی و مطالعات تاریخی معاصر شیعه به دست دیگران بیافتد به طوری که حوزویان برای بازشناسی هویت شیعه محتاج منابع و استخراجات مستشرقین باشند و این همان خطری بود که در تاریخ پرفراز و نشیب اسلام و سایر ملل و تمدن اسلامی به وقوع پیوست.
وی افزود: نهایت این بازشناسی این می شود که ما برای بازشناسی تاریخ معاصر شیعه در فضا و چارچوب معیارهای آنها حرکت کنیم و به مطالعه بیردازیم.
استاد حوزه و دانشگاه خاطر نشان ساخت: باید مراکز علمی و حوزویانی باشند که بر روی این امر متمرکز شوند و باید بدانیم هویت کلامی امامی در دوران معاصر چه ظرفیتهای تولید و چه محصولاتی آفریده و امروز چه وضعیتی در جبهه بندی معاصر دارد.
سبحانی گفت: بازشناسی کلامی معاصر، بدون یک عقب گرد کلامی معاصر ممکن نیست و در این بخش هم نتوانستیم خوب عمل کنیم و مطالعات معاصر اصلا تناسبی با کلام امامیه ندارند و اساتید نامدار هم اشتباهات فاحشی در این رابطه دارند.
این محقق اظهار داشت: از نظر تاریخی قرن 12 و 13 هجری سیر افول تحولات امامیه کلامی شیعه است و این هم اختصاص به شیعه ندارد و حتی مورخان اهل سنت هم تاکید دارند که کلام سنی خط اشعری بجز جریان افراطی سلفی دچار همین بحران هستند.
وی ادامه داد: افول به معنای این است که آثار عموما  حاشیه نویسی است  ودر این دوران کمتر به موضوع کلام شیعی توجه شده و نظریه نوپدیدی ارائه نشده و هرچه هست تکرار قرنهای گذشته و یا به نوعی تقلیدی است.
استاد حوزه افزود: قرن 14 برای کلام شیعه و سایر نحله ها دوران احیاء و نوع سازی است و محققین توانسته اند آثاری  را بیافرینند که بسیاری از عقب ماندگی های گذشته را جبران کند و چهره تازه ای از میراث گذشته ارائه دهد.
سبحانی گفت: در طول تاریخ جریان های مهم کلامی شیعه به وجود آمده و جریان متکلمان و محدثان معروفترین آنها هستند و اساسا خط فکری جریان کلام شیعه به این دو جریان برمی گردد که در نجف و قم پای ریزی شده بود.