محدودیت تنوع موضوعی نمایش‌های دینی با اعمال برنامه شوراهای هنری
گروه هنر: تبیین برنامه‌های اجرایی سالن‌های نمایشی تئاتر شهر از سوی شوراهای هنری موجب انسجام اجرای عموم آثار متقاضی می‌شود، اما با توجه به حجم بالای تقاضای گروه‌های نمایشی، اعمال برخی بندهای سلیقه‌ای در شیوه‌نامه هر یک از سالن‌ها، ممکن است تنوع موضوعی نمایش‌ها به ویژه نمایش‌های دینی را محدود کند.
شهرام کرمی، مدیر مرکز هنرهای نمایشی سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: شخصاً با شکل‌گیری شوراهای هنری برای مدیریت سالن‌های نمایشی همانند آنچه در مجموعه تئاتر شهر شاهد آن هستیم موافق هستم و اعتقاد دارم در شرایطی که همچنان کمبود سرانه فضاهای نمایشی یک دغدغه در جامعه تئاتری محسوب می‌شود، تصمیم‌گیری به شکل جمعی نتایج بهتری از تصمیم فردی مدیران تئاتری خواهد داشت.
وی ادامه داد: آنچه که از سوی شوراهای هنری هر یک از سالن‌های مجموعه تئاتر شهر به عنوان دستورالعمل تبیین شده نیز اتفاق جالبی است و موجب هویت‌بخشی به سالن‌های نمایشی شده، به ویژه در مورد سالن شهید قشقایی تئاتر شهر که با اعلام فراخوان عمومی شورای هنری، فضای نمایشی این سالن با همه امکانات در زمان مشخصی تماماً در اختیار یک گروه واجدالشرایط قرار می‌گیرد.
کرمی تصریح کرد: این شیوه نوین فعالیت حرفه‌ای تئاتر است که به نوعی از آنچه که در تئاتر جهان در حال جریان است گرته‌برداری شده و به شکلی وطنی درآمده که با توجه به اقتضائات گروه، در اختیار آنها قرار می‌گیرد. با این وجود همچنان نگرانی‌هایی در زمینه توفیق این شیوه مدیریت اجرایی تئاتر وجود دارد.
انبوه تقاضا برای اجرای عمومی در تئاتر شهر
مدیر تالار هنر در ادامه گفت: نخستین نگرانی مربوط به این موضوع آن است که گروه‌های نمایشی تا چه اندازه برای استقرار در این شیوه مدیریت و بهره‌مندی از امکانات سالن‌های نمایشی در زمانی معین تربیت شده‌اند که به نظر می‌رسد در مورد اکثر گروه‌های نمایشی وضعیت به این شکل باشد که هر کدام دیدگاهی سلیقه‌ای در زمینه پروسه تمرین و آماده‌سازی نمایش خود را داشته باشند که شاید آن چنان با شرایط موجود و دستورالعمل شوراهای هنری همخوانی نداشته باشد.
وی تأکید کرد: ضعف و نگرانی بعدی که در مورد این شیوه مدیریت اجرایی تئاتر وجود دارد این است که به هر حال با توجه به کمبود سرانه فضاهای نمایشی و رشد روزافزون گروه‌های تئاتری که خواهان فعالیت در حوزه تولید نمایش و بهره‌مندی عادلانه از امکانات نمایشی هستند، در یک محدوده زمانی به ویژه در مورد تئاتر شهر با انبوهی از تقاضا برای اجرای عمومی آثار نمایشی مواجه هستیم که این رویکرد مدیریتی نمی‌تواند جوابگوی آن باشد.
کرمی افزود: با برنامه‌ای که هر یک از شوراهای هنری سالن‌های نمایش آن را تبیین کرده‌اند، هر کدام از سالن‌های نمایشی مجموعه تئاتر شهر که همچنان نقش آن در جذب گروه‌های نمایشی و تولید و اجرای آثار نمایشی بی‌بدیل است و طی این سال‌ها نتوانستیم نمونه‌های مشابه آن را در نقاط گوناگون پایتخت ایجاد کنیم، قادر به جذب تعداد محدودی اجرای نمایشی خواهند بود و سایر گروه‌ها در عین شایستگی در بلاتکلیفی به سر خواهند برد.
وی در پایان گفت: به هر حال باید این مسئله را قبول داشت که موضوع تولیدات نمایشی متنوع و همه ژانرها و موضوعات مورد دغدغه جامعه تئاتری را در بر می‌گیرند. اگر قرار بر این باشد که اصرار شوراهای هنری بر آنچه که خود صلاح می‌دانند به اجرا گذاشته شود، اقتضائات نمایشی کشور نادیده گرفته می‌شود. به طور مثال حجمی از آثار نمایشی را تولیداتی با موضوع دینی و ارزشی به خود اختصاص می‌دهند؛ چه تضمینی وجود دارد که تنها با فرض برخی ویژگی‌های مورد نظر شوراهای هنری، این آثار در طول سال امکان اجرای عموم پیدا کنند؟ لذا تصور می‌کنم باید به فکر یک راهکار عملی‌تر برای خروج تئاتر از بحران کمبود سرانه فضاهای نمایشی بود.
