به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، حجتالاسلام والمسلمین سیدحسین حسینی قمی، کارشناس مباحث اجتماعی و تربیت دینی روز گذشته، 13 اردیبهشتماه در دومین روز اعتکاف در جمع معتکفان دانشگاه تهران، گفت: مرحوم میرزا جواد آقای ملکی تبریزی در کتاب المراقبات برای ایام ماه رجب هشت ذکر یاد میکنند. یکی از آنها ذکری است که امام باقر(ع) در خاصیت آن فرمودند: اگر کسی این ذکر را بگوید خدای متعال قسم میخورد که من پروردگار شما نیستم اگر شما را نیامرزم. ذکر یاد شده بدین صورت است؛ که شخص در کل ماه هزار مرتبه بگوید «استغفرالله ذاالجلال و الاکرام من جمیع الذنوب و الاثام».
وی افزود: در حدیث قدسی است که خدا میفرماید: «طوبی للذاکرین طوبی للعابدین. الشهر شهری و الرحمة رحمتی إن سألنی أجبته و إن دعانی أجبته». البته جواب خدای متعال را با گوش فیزیکی نمیشنویم بلکه با قلب آن را درک میکنیم.
حجتالاسلام حسینی قمی با طرح این سؤال که برای چه معتکف شدهاید؟ و آیا فردا که اعتکاف تمام شد، به اهدافتان رسیدهاید یا نه؟ اظهار کرد: چه شاخصههای را برای پاسخ به این دو سؤال نیاز داریم؟ یکی از تفاوتهای انسان و حیوان همین پدیده نقد است. انسان هر چیزی را جلوی خود میگذارد از چرا و چگونگی آن میپرسد؟ چه دردی و چه مشکلی شما را به اعتکاف کشانده است؟
وی خطاب به معتکفان ادامه داد: پاسخ به این سؤال به سه دلیل سخت است؛ انسان دارای حرکت دائمی است و همیشه در این حالت نیست. یک نفر ممکن است نیم ساعت پیش فرشته بوده و الان تبدیل به حیوان شده باشد و بالعکس. امیر المؤمنین علی(ع) در همین راستا میفرمایند: «اگر شب هنگام گنهکاری را دیدی، صبح حق نداری به چشم گنهکار به او نگاه کنی، شاید توبه کرده باشد». ارزیابی بر اساس یک هدف است. آیا هدف از اعتکاف انجام روزه و مناسک یا ریختن چند قطره اشک است؟ یا لایههای عمیقتری هم دارد؟ شما اکثراً جوان هستید و جوانان حالتپذیری و تغییر حالشان خیلی سریع است.
این سخنران مذهبی عنوان کرد: علامه مطهری میفرماید: یکی از تفاوتهای اصلی انسان و حیوان احساس درد غیر فیزیکی است. منشأ درد بد است اما احساس درد داشتن و درد را درک کردن خیلی چیز خوبی است. جزو نعمتها و عطیههای الهی است. تمایز دیگر انسان و حیوان این است که نوع درد انسان هم فرق میکند. همین درد است که شما را به اعتکاف آورده است. یکی از دانشمندان غربی میگوید انسان چون انسان است، سه نوع درد دارد. درد بیگانگی از خود، خدا و جامعه. اعتکاف یک جور آشتی کردن انسان با خود و خدای خود است.
اعتکاف جزیرهای
وی اظهار کرد: دو نوع معتکف داریم. کسی که میگوید اعتکاف من همین سه روز و داخل مسجد است. در آخر هم از خدا طلبکار است که چرا بعد از این سه روز روزهداری و عبادت حاجتم را ندادهای! این، اعتکاف جزیرهای است که نه به قبل آن ربطی دارد و نه به بعد از آن. نوع دوم، اعتکافی است که انسان همیشه تمام عمر خودش را اعتکاف و کل وجودش را معتکف میداند. از خدا هم ممنون است که این توفیق را به او عنایت کرده است.
حجتالاسلام قمی گفت: پس همه ما معتکف هستیم، اما جهت اعتکاف هر کس فرق میکند. یکی معتکف پول، قدرت و شهوت؛ و دیگری معتکف اخلاق، عرفان و ذکر خدا و غیره است. آدمهایی که بیدارترند، مسئولتر هستند؛ لذا آدمهایی که خواب هستند مسئولیّت هم قبول نمیکنند. نقل میکنند پیغمبر اکرم(ص) با اینکه همیشه لبخند بر لب داشتند، اما دائمالحزن هم بودند. اعتکاف اسلامی، اعتکافی است که درد انسان را زیاد کند. آدم را هوشیارتر و بیدارتر کند.