«تئاتر مقاومت» با هر شیوه اجرایی، برای توفیق نیاز به استمرار کار ستادی و اجرایی دارد
گروه هنر: دوسالانه برگزار شدن جشنواره «تئاتر مقاومت» به منظور ایجاد فرصت بیشتر تحقیقاتی گروه‌ها و همچنین تمرکز بر اجرای عموم آثار شرکت‌کننده در شهرستان‌های محل تولید، هیچ کدام به تنهایی ضامن موفقیت این جشنواره نیست؛ «تئاتر مقاومت» برای توفیق نیاز به مداومت در کار ستادی و مدیریت اجرایی دارد.
سیدجواد روشن، مسئول دفتر ارزشیابی، مطالعات و پژوهش مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: واقعیت این است که بعد از وقفه‌ای که تصور می‌کنم در دوره یازدهم جشنواره «تئاتر مقاومت» دچار آن و بر اساس آن تصمیم گرفته شد که این رویداد هر دو سال یک بار برگزار شود، دیگر نتوانست به یک وحدت رویه برسد و هر زمان دستخوش برخی تغییرات و آزمون و خطاها قرار گرفت.
وی گفت: این مسئله ناشی از این نکته است که جشنواره «تئاتر مقاومت» همچنان در حوزه سیاستگذاری دچار چالش است و هر از چند گاهی تغییرات ساختاری ایجاد شده در آن از رهگذر مشاوره مسئولان برگزاری آن با برخی صاحبنظران و فعالان این عرصه صورت می‌گیرد، چیزی که شاید بتواند در مقطع زمانی محدود کارساز باشد، اما به عنوان یک دستورالعمل جامع و ماندگار با توجه به تفاوت شرایطی که هر لحظه با آن روبرو هستیم، نتیجه مطلوبی به دست نمی‌دهد.
برگزاری دوسالانه «تئاتر مقاومت» به منظور ایجاد فرصت بیشتر باید هدفمند باشد
روشن تصریح کرد: اینکه در زمانی تصمیم گرفته می‌شود با این فرض که حوزه تئاتر مقاومت نیاز به کار پژوهشی و تحقیقاتی روی اسناد جنگ و دفاع مقدس دارد و نباید در این حوزه شتابزده کاری صورت گیرد، لذا با برگزاری هر دو سال یک بار این جشنواره به اهالی تئاتر و فعالان حوزه تئاتر مقاومت این فرصت داده می‌شود که کار پژوهشی بیشتری انجام دهند، باید دید که آیا این مطلوب در قالب یک برنامه‌ریزی هدفمند به انجام می‌رسد و یا شرایط به حال خود رها می‌شود و عملاً کاری صورت نمی‌گیرد که البته تجربه ثابت کرده است این رویکرد در عمل به دلیل نبود برنامه مشخص، خروجی مثبت و مثمر ثمری نداشته است.
این نویسنده و کارگردان تئاتر در ادامه گفت: البته در رویکرد جدید ساختاری جشنواره «تئاتر مقاومت» شاهد تمرکز و توجه ویژه به اجراهای عموم هستیم که باید گفت این نقطه روشن و مثبت جشنواره است؛ چرا که در قالب اجرای عموم آثار نمایشی است که کارها بهتر دیده شده و مورد ارزیابی عمومی قرار می‌گیرند و نقاط ضعف و قوت آنها در مواجهه با مخاطب برای اصلاح و رسیدن به نقطه مطلوب بروز بیشتری پیدا می‌کند، با این وجود باید دید که آیا صرف اجرای عموم آثار و ارائه آمار و بیلان کاری از سوی ستاد برگزاری ملاک نظر مسئولان است و یا با این دورخیز به دنبال ترمیم شرایط برگزاری جشنواره و بهبود کمی و کیفی آثار هستند.
اجرای عموم آثار فرصت بیشتری به گروه‌ها برای اصلاح کارشان می‌دهد
روشن افزود: تأکید بر اجرای عموم آثار جشنواره و طی شدن مراحل ارزیابی و داوری در جریان این روند که برخلاف جریان جشنواره‌ای محدود به یکی دو اجرا نیست، این فرصت را به گروه‌های شرکت‌کننده می‌دهد که بهتر و بیشتر بر روی نکات فنی و هنری اثر خود متمرکز شوند و با اصلاح ساختاری و محتوایی اثر خود، تئاتری درخورتر را ارائه کنند. با این وجود باید گفت که هیچ‌کدام از این راهکارها یعنی نه دوسالانه برگزار شدن جشنواره و نه برگزاری آن در قالب اجرای عموم آثار در شهرستان‌های محل تولید نمایش‌های شرکت‌کننده، به تنهایی ضامن موفقیت این جشنواره نیستند.
وی تأکید کرد: اگر با دو سال یک بار برگزاری جشنواره این هدف را دنبال می‌کنیم که به گروه‌ها فرصت بیشتری برای ارائه هر چه بهتر آثار داده شود باید گفت که این در سایه مداومت و استمرار جریان جشنواره‌ای از کار ستادی و دبیرخانه‌ای گرفته تا قرارگیری در روند تولید است که میسر می‌شود نه اینکه در زمان زیادی در این محدوده دوساله شاهد توقف همه برنامه‌ها باشیم و تنها در 5 ـ 6 ماه مانده به برگزاری جشنواره همه‌چیز به تکاپو برای برگزاری موفق این رویداد آن هم با شیوه‌ای نو، بیفتد.
روشن در پایان گفت: در صورت داشتن برنامه‌ای مدون و عملیاتی است که می‌توان حتی با فرض برگزاری جشنواره با شیوه جدید که تمرکز بر اجرای عموم آثار آن هم در شهرستان‌های محل تولید دارد این مجال را به گروه‌های تئاتری مستعد در حوزه مقاومت داد تا در زمانی کافی با نظارت کارشناسی، به بحث پژوهش و مطالعه در زمینه نگارش نمایشنامه موفق در حوزه تئاتر مقاومت و در پی آن تولید یک نمایش قابل تأمل بپردازند.
یادآور می‌شود، 10 مرداد آخرین فرصت برای ارسال آثار به پانزدهمین جشنواره سراسری «تئاتر مقاومت» است.
