زندگی و حیات امام حسین(ع) منطبق بر آیات قرآن بود

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) شعبه اروپا، آیت‌الله رمضانی، امام جمعه مرکز اسلامی هامبورگ، دوم آبان‌ماه در خطبه‌های نماز ظهر عاشورا، گفت: امام حسین(ع)، انسان آزاده‌ای است که برای دفاع از حریت و کرامت انسان و احیای دین خدا از عزیزترین‌ها گذشت و آن جریان و قیام بزرگ را به‌وجود آورد و روح آزادگی و ظلم‌ستیزی را جاودانه کرد.

وی بیان کرد: امام حسین(ع) مانند پیامبر اکرم(ص) و سایر ائمه هدی(ع) زبان قرآن هستند و برای فهم جامع، دقیق و عمیق قرآن باید با زبان قرآن انس برقرار کرد؛ البته رابطه عترت نبی مکرم اسلام(ص) با قرآن آن‌قدر عمیق و تنگاتنگ است که به هیچ وجه قابل تفکیک نیست، چراکه بر اساس حدیث مشهور و متواتر «ثقلین» که از پیامبر (ص) نقل شده؛ با تمسک به این دو ثقل است که یک مسلمان گمراه نمی‌شود، زیرا در آن حدیث آمده است «من می‌روم و دو متاع سنگین، گران‌بها و ارزشمند را در میان شما می‌گذارم؛ یکی کتاب خدا(قرآن کریم) و دیگری عترت و اهل بیتم و این دو، هرگز از هم جدا نمی‌شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند».

مدیر مرکز اسلامی هامبورگ افزود: قرآن کریم به عنوان کتاب زندگی در نزد امام حسین(ع) جلوه‌ای عمیق دارد و انس آن حضرت با قرآن وصف‌ناشدنی است. برای اینکه انسان از محضر قرآن بیشترین بهره را ببرد باید از طهارت روحی و معنوی و فکری برخوردار باشد. هر چه فهم، درک، دانایی و دارایی انسان از قرآن بیشتر باشد به درجه و جایگاه و مقام او افزوده می‌شود.

وی گفت: امام حسین(ع) درباره مراتب و معارف قرآن کریم می‌فرمایند «کِتابُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ عَلی اَرْبَعَةِ اَشْیآءِ، عَلَی الْعبادَةِ وَ الاْشارَةِ وَ اللَّطآئِفِ وَ الْحَقآئِقِ، فَالعِبادَةُ لِلْعَوامِ، وَ الاْشارَةُ لِلْخَواصِّ، وَ اللَّطائِفُ لِلاْوْلیاءِ وَ الْحَقآئِقُ لِلاْنْبِیاءِ عَلَیهمُ السَّلامُ؛ کتاب خدا بر چهار چیز استوار است به عبارات ظاهر، و اشاره‌ها و لطایف و حقایق؛ عبارات آن برای توده مردم است، اشاره و رموزات از آن خواص و بندگان ویژه‌ است، لطایف آن برای اولیا و حقایق آن نیز برای پیامبران و انبیا(ع) است».

امام جمعه مرکز اسلامی هامبورگ ادامه داد: آن حضرت از دوران کودکی به این کتاب آسمانی علاقه فراوانی داشت و در همه مراحل زندگی از قرآن سخن می‌گفت و لحظه‌ای از آن جدا نبود و این علاقه و انس با قرآن به اندازه‌ای بود که حتی شب عاشورا از دشمن مهلت خواست تا به نماز، دعا و استغفار مشغول باشد.

آیت‌الله رمضانی با بیان اینکه زندگی و حیات امام حسین(ع) منطبق بر آیات قرآن بود، عنوان کرد: آن حضرت به لحاظ رفتاری و اخلاقی، شریک و حقیقت قرآن بود؛ از این‌ رو بر اساس مقام علمی و معنوی امام حسین(ع) می‌توان ادعا کرد که آن حضرت تجسم عینی قرآن و قرآن ناطق بوده و هر آنچه که از زندگی فردی، اجتماعی، و سیاسی‌ آن حضرت به دست می‌آید با آیات قرآن کریم منطبق است.

مدیر مرکز اسلامی هامبورگ افزود: از جمله فلسفه‌های قیام آن حضرت که با آیات قرآن قابل تفسیر است، این است که بر اساس آموزه‌های قرآن، در عین آنکه انسان باید برای دست‌یابی به ایمان و تقوای درونی تلاش کند تا خود را از آسیب‌ها و آفت‌ها حفظ کند، باید در مسیر هدایت جامعه نیز تلاش و افراد جامعه را به معروف دعوت کند و نسبت به منکر هشدار داده و آنها را از آن باز دارد.

وی گفت: امر به معروف و نهی از منکر وظیفه بهترین امت‌ها در طول تاریخ بوده است و لذا آن حضرت می‌فرماید «مگر نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل جلوگیری نمی‌شود، من بنا دارم امر به معروف و نهی از منکر کنم»، همچنین در جمله‌ای دیگر به برادرش محمدبن حنفیه می‌فرماید «من برای فساد، طغیان و ظلم قیام نکردم بلکه تنها برای اصلاح امت جدم قیام کردم می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر و به دوستی پیامبر و علی(ع) عمل کنم».

امام‌جمعه مرکز اسلامی هامبورگ ادامه داد: امام حسین(ع) نیز یکی از دلایل خود را وجوب قیام علیه سلطان ستمگر دانسته و می‌فرماید «هر کسی حاکم ستمگری را ببیند که حرام خدا را حلال کرده و عهد الهی را نادیده گرفته، با روش پیامبر(ص) مخالفت و در میان مردم، به ظلم و گناه عمل می‌کند، اگر علیه او سخنی نگوید و مشورتی نکند بر خدا لازم است که او را به جایگاه خود (جهنم) ببرد» و چون آن حضرت با دستگاه حکومتی فاسق و فاجر مواجه بود، به گونه‌ای که هیچ یک از شرایط حکومت و رهبری در اسلام را در یزید به عنوان حاکم جامعه اسلامی نمی‌دید، به وظیفه و تکلیف الهی خود عمل کرد.

وی اظهار کرد: امام حسین(ع) فرمودند «یزید مردی فاسق است، قاتل افراد بی‌گناه است، شراب می‌نوشد، این مردم ملزم به اطاعت از شیطان شده‌اند و اطاعت خدا را ترک کرده فساد را در زمین آشکار کرده‌اند، حرام خدا را حلال و حلال او را حرام کرده‌اند»، بر این اساس حضرت در برابر آن حاکم ستمگر ایستاد و دین خدا را از دست پست‌ترین‌ها نجات داد و به آن حیاتی دوباره بخشید.