خداشناسی واقعی تنها با کار علمی حوزه و دانشگاه به دست نمی‌آید
گروه حوزه‌های علمیه: مفسر قرآن کریم با بیان اینکه قرآن کتاب علمی صرف نیست و با دل و قلب سر و کار دارد، تاکید کرد: عده‌ای از مردم خدا را از طریق برهان و استدلال می‌شناسند که این کار وظیفه حوزه و دانشگاه است، اما اگر کسی می‌خواهد طعم خداشناسی را بچشد باید عقل عملی خود را بارور کند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) آیت‌الله‌العظمی عبدالله جوادی آملی امروز 15 اسفند ماه در درس تفسیر در مسجد اعظم قم در ادامه تفسیر سوره مبارکه دخان گفت: اصل عالم و بشر ظلمت و تاریکی و عدم بوده است، ولی نور الهی آنها را از عدم بیرون آورده و در پرتو این نور است که انسان خدا را می‌شناسد.
وی با اشاره به نقش اعمال انسان در سرنوشت دنیا و آخرت او تصریح کرد: اگر کسی به خیاط پارچه سیاه داد، لباسش سیاه خواهد بود و اگر پارچه سفید داد، لباسش سفید خواهد بود تا ما چه به صورتگرمان بدهیم اگر اعمال بد داشته باشیم در قیامت «تسود الوجوه» و اگر اعمالمان خوب باشد «یوم تبیض وجوه» است؛ عده ای مانند یوسف زیبا محشور می شوند و برخی معاذلله مانند بوزینه و از بوزینه بدتر محشور می‌شوند.
این مفسر قرآن با توجه به ابزار شناخت خدا از طریق برهان، عقل عملی و نظری و شهود و ... بیان کرد: سرفصل همه علوم و فنون و ... توحید است و خدا آنها را ایجاد کرده و بعد از تشریح آن، به تبیین مسایل دیگر مانند معاد و ... پرداخته است.
وی افزود: در بخش‌هایی از آیات فرمود ما ادله را نشان می دهیم تا شما یقین پیدا کنید و ایمان بیاورید؛ در جایی که سخن ظاهری است به دقت در شتر و نظم آن تاکید می شود و می فرماید «الی الابل کیف خلقت» و در جایی که سخن از مشاهده است اوحدی از اولیاء الله به آن نایل می شوند.
اولیاء الله خدا را شهود می‌کنند
این مرجع تقلید تصریح کرد: متکلم و محدث از راه استدلال و برهان خدا را می‌شناسند اما اوحدی از افراد روشنی خدا را مانند آفتاب می بینند، گاهی خود آفتاب را می بینند و گاهی از روزنه؛ اینها اگر به عقل نظری و عملی و وهم و خیال و غضب و هویت خود هم بنگرند خدا را می بینند زیرا بالای هر چیزی، الله است، ولی برای توده مردم راه نظر و نگاه در خلقت شتر و عالم مطرح است زیرا هر چه در عالم است آیه است.
وی اظهار کرد: اگر کسی نه از راه آیت و نه استدلال بخواهد خدا را بشناسد این کار مخصوص اولیاء الهی است؛ دیگران که در برهان سیر می‌کنند مسایل پیچیده نظری را با مسایل بدیهی حل می کند و با سیر صفا و مروه، مفهوم گیرشان می‌آید اما آنان که این مسیر را طی نکنند می گویند آفت ادراک این قیل است و قال. بنابراین کار حوزه این است که در اثبات توحید و اسماء و صفات با مفهوم سر و کار دارد ولی این دهان کسی را شیرین نمی کند اما خدای دلپذیری را که خلیل حق می گوید شیرین کننده دهان است، می گوید من خدایی را که آخر است و افول می‌کند دوست ندارم این طرز حرف زدن را در تمام کتب حکما و ریاضیدانان هم اگر بگردید نمی یابید.
وی اظهار کرد: قرآن در استدلال توحید سخن از دوست داشتن مطرح کرده است که طرز وحی در گفتار است؛ قرآن خدایی را ثابت می کند که دلپذیر باشد؛ خدایی که وحی او را ثابت می کند با ایمان همراه است و خدایی که دل در برابر او خاضع است.
قرآن کتاب علمی صرف نیست
استاد برجسته حوزه عنوان کرد: قرآن کتاب علمی خشک نیست علمی است که با دل سر و کار کار دارد، لذا چیزی که دلپذیر نباشد خدا نیست در تثلیث سوره فصلت نیز فرمود چیزی در عالم نیست جز اینکه آیه است ولی وقتی کسی خود آفتاب را دید دیگر آیه نیست خود آفتاب است.
وی اظهار کرد: در بیان امام صادق(ع) هست که خدا چون شاهد است اولیاء الله اول خدا را می‌بینند و بعد حکیم بودن و قادر بودن و سایر اسماء او را که در سوره یوسف این مسئله تعلیم به ما شده است؛ ببینید قرآن طرز معرفت شناسی را چگونه معرفی کرده است چه اینکه برادران یوسف اول او را شناختند و بعد به اسمش پی بردند.
