جوشکاری که پای ثابت جلسات قرآن بود

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، عقیل شیبک، جوان مومن 30 ساله‌ای بود که 21 فروردین امسال در دفاع از حریم حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسید. به گفته خانواده و اقوام، این شهید از کودکی پای ثابت جلسات قرآن بود و صوت قرآنش به دیگران آرامش می‌داد.

صدیقه اردونی، همسر شهید شیبک به خبرنگار ایکنا می‌گوید: هشت سال با عقیل زندگی کردم که حاصل این ازدواج دو فرزند به نام‌های یوسف و ابوالفضل است که ابوالفضل زودتر از پدرش از جمع ما پر کشید و اکنون من و یوسف با خاطرات آنها زندگی می‌کنیم.

اردونی با بیان اینکه یوسف هنوز شهادت پدرش را باور نکرده و درک این حقیقت که دیگر پدرش را نمی‌بیند در سن هفت سالگی برایش دشوار است، می‌افزاید: عقیل مردی بزرگوار و دوستدار اهل بیت(ع) بود و در هشت سال زندگی مشترک‌مان غیر خوبی از وی ندیدم. وی عضو بسیج بود و قبل از اعزام به سوریه،‌ به حرفه جوشکاری و آرایشگری مشغول بود.

همسر شهید شیبک می‌گوید: عقیل ارادت خاصی به اهل بیت(ع) داشت و همه را به پیروی از فرامین ولی فقیه دعوت می‌کرد. می‌گفت همه ما باید پشت سر رهبرمان باشیم و دستوراتش را اجابت کنیم.

اردونی می‌افزاید: عقیل عاشق و شیفته امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) بود و وقتی جریان حمله داعشی‌ها به سوریه پیش آمد از جان و دل خواست خداوند به او توفیق جهاد و شهادت بدهد. به درخواست وی پس از شهادت سرش را به سمت حرم زینب(س) برگرداندند تا با ایشان برای آخرین بار وداع کند. خوشحال بود که این افتخار نصیبش شده که در راه دفاع از حرم خواهر امام حسین(ع) بجنگد.

وی می‌گوید: صوت دلنشین تلاوت قرآن عقیل همیشه باعث آرامش من می‌شد. عقیل همیشه نماز را اول وقت می‌خواند و پای ثابت مساجد بود. خصوصاً در ایام محرم و شب‌های قدر شور و هیجان خاصی داشت و در انجام تمام امور حسینیه و مسجد مشارکت می‌کرد. روحیه عقیل به گونه‌ای بود که وقتی از امامان(ع) و پیامبر(ص) سخن گفته می‌شد، اشک می‌ریخت.

همسر شهید شیبک تاکید می‌کند: عقیل نمونه انسانی کامل بود و علاقه زیادی به خانواده داشت، به طوری که تا لب باز می‌کردیم و درخواستی داشتیم، آن را اجابت می‌کرد و هیچ گاه تندی و رفتاری نادرست نداشت. وی همسری صبور و مهربان بود که همیشه به من آرامش می‌داد و پس از رفتنش بسیار احساس تنهایی و بی‌کسی می‌کنم.

وی می‌گوید: عقیل 15 فروردین امسال برای جنگ با داعشی‌ها به سوریه اعزام شد و یک هفته بعد در روز 21 فروردین به شهادت رسید و 25 فروردین پیکرش را به زاهدان آوردند. از یک طرف خوشحالم که شوهرم به بالاترین فیض رسیده و از طرف دیگر دلتنگ وی هستم. شهادت افتخاری است که تنها نصیب دوستان خاص امام حسین(ع) می‌شود و خدا را شکر می‌کنم که هشت سال در کنار یکی از دوستان مخلص امام حسین(ع) زندگی کردم.

اردونی اضافه می‌کند: عقیل در آخرین خداحافظی به من سفارش کرد که یوسف را قرآنی و مطابق دستورات اسلام تربیت کنم که امیدوارم بتوانم درخواستش را به انجام برسانم. اکنون از حضرت زینب(س) تمنا دارم به من صبر بدهد تا با آرامش پسرم را به سرانجامی نیکو برسانم.

وی می‌گوید: پسرم هنوز شهادت پدرش را باور نمی‌کند و چشم به راه او است. امیدوارم روزی این پسر مانند پدرش اهل تلاوت قرآن، مومن و مجاهدی مخلص و مایه افتخار جامعه شود.

اردونی تاکید می‌کند: امیدوارم تمام جوانان ایرانی پیرو واقعی ولی فقیه باشند و مسئولان نیز به احترام خون شهدا پاسدار ارزش‌های اسلامی و خادم واقعی مردم باشند.

وی ادامه می‌دهد: لازم است پیام واقعی شهدای مدافع حرم به گوش مردم و مسئولان برسد و زندگی آنها سرمشقی برای دیگران باشد.