آیت‌الله مصباح یزدی:
انسان بابصیرت دنیا را ابزاری برای رسیدن به آخرت می‌داند
گروه حوزه‌های علمیه: رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) گفت: کسی که آخرین نگاهش، دنیاست، مانند آدم کور است، ولی فرد بابصیرت و تیزبین از این دنیا به ماوراء دنیا خیره می‌شود و برای مابعد توشه برمی‌دارد و دنیا را در حد ابزاری برای رسیدن به سرای دیگر می‌داند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی، دیشب 30 خرداد در سلسله مباحث تحلیل روان‌شناختی حوادث صدر اسلام گفت: تاکنون بحث ما درباره دنیا از منظر آیات قرآن بود و بنا داریم مقداری هم از زاویه روایات به آن نگاه کنیم زیرا این عامل دنیا مجموعه مخلوقاتی است که مطلوب است و براساس حکمت آفریده شده است.
وی افزود: آنچه مورد مذمت و نکوهش قرار می‌گیرد رفتار ما نسبت به عالم و لذائذ آن است آیا این لذت‌ها را اهداف مستقل می‌دانیم و به آن دلبستگی داریم یا نه نقطه مقابل آن نگاه ابزاری است و می‌خواهیم به وسیله دنیا به هدف بالاتری برسیم.
آیت‌الله مصباح یزدی بیان کرد: اگر دنیاخواهی تزاحمی با تکلیف واجب ما نداشته باشد مذموم نیست. خداوند در بیان عجیبی فرموده است و آن اینکه همه عظمت دنیا و لذائذ آن در نزد ما ارزش ندارد که از مومنی دریغ کنیم و به کافری بدهیم.
این استاد حوزه تصریح کرد: خداوند فرموده اگر نبود سنتی که با کافر و مومن یکسان رفتار کنیم هر چه زینت بود به کفار می‌دادیم تا حتی سقف خانه‌هایشان را نیز با طلا بسازند زیرا دنیا برای ما هیچ ارزشی ندارد.
وی با بیان اینکه در روایات نیز مانند قرآن نوع رفتار ما نسبت به دنیا در مذمومیت و یا مطلوبیت آن نقش دارد افزود: امام علی(ع) در نهج‌البلاغه فرموده است که خداوند دنیا را مقدمه برای آخرت قرار داده است زیرا گاهی این مباحث مطرح است که مثلا دین برای ما خلق شده یا ما برای دین که برخی منحرفان چنین چیزی را مطرح می‌کنند و فریبی است که مردم را به دین بی علاقه کنند و می‌گویند دین هم ابزاری برای رسیدن ما به لذائذ است.
وی با طرح این سؤال که ما برای دنیا خلق شده‌ایم و یا دنیا برای ما تصریح کرد: اگر ما برای دنیا خلق شده‌ایم طبیعتا باید همه هم و غم خود را برای آبادانی دنیا و درست کردن آن به کار برود البته امام جواب داده ما برای دنیا خلق نشده‌ایم بلکه دنیا برای ما خلق شده تا ما از دنیا برای رسیدن به نعمت‌های آخرت بهره ببریم.
آیت‌الله مصباح اظهار کرد: امام علی(ع) در بیان دیگری فرمودند که دنیا خودش مطلوب بالذات نیست بلکه راه و مقدمه برای آخرت است، خودش ارزش اصیلی ندارد و ارزش برای نتیجه آن است زیرا اگر دنیا چیز قابل توجهی بود خداوند آن را به مومنان می داد و به کفار نمی‌داد و چنبی ارزش است آن را به کفار داده‌ایم.
وی افزود: باز امام فرموده‌اند که روزی بدن شما از این دنیا خواهد رفت و می‌میرید و قبل از اینکه بدنتان از دنیا خارج شود دلتان را خارج کنید و به آن تعلق پیدا نکنید زیرا شما برای امتحان و اختبار به دنیا آمده‌اید.
دنیا در روایتی از پیامبر(ص)
رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) عنوان کرد: روایتی از پیامبر است که فرموده انسان باید در دنیا از دنیا برای آخرت استفاده کند زیرا ما آمده‌ایم در اینجا تا توشه‌ای فراهم برای آخرت بکنیم زیرا هرجوانی روزی پیر می‌شود و قبل از اینکه پیر شوید و توانتان از دست برود برای آخرت خود کاری بکنید.
وی افزود: اگر از دنیا می‌خواهید سالم خارج شوید این سلامتی را باید از همین دنیا با خود ببرید و اگر فکر می کنید کاری را برای دنیا انجام می‌دهید و باعث نجات شما از آخرت خواهد شد تصور باطلی است و اگر می‌خواهید از عذاب و شقاوت رها باشید چنین انتظاری نداشته باشید باید کاری را برای خدا انجام بدهید.
آیت‌الله مصباح یزدی اظهار کرد: اگر از دنیا چیزی برای آخرت اخذ کردید آن می‌ماند و از آن بهره‌مند خواهید شد و امما علی فرمودند دنیا کمک خوبی است برای به دست آوردن آخرت ولی اگر برای خودش می‌خواهید باید زحمت بکشید و بعد خوب که دلبسته شدید حساب آن را از شما می‌کشند و کج رفته باشید عذابتان می‌کنند.
وی افزود: روایت داریم که خیال نکنید دنیا پلید خلق شده و شما باید آن را نفرین کنید باید نفرین به رفتار خودمان بکنیم. روایتی در بحار از پیامبر آمده است که قبح بر کسی است که خدا را عصیان کرده است وگرنه دنیا مشمول لعنت نیست.
این استاد حوزه بیان کرد: روایت دیگری از پیامبر وجود دارد که به دنیا فحش ندهید زیرا دنیا مرکبی است که مومن می تواند بر آن سوار شود و به سمت خوبی‌ها برود و از زشتی‌ها دور شود بستگی دارد مرکب را به کدام سمت سوق بدهیم و حرکت کنیم.
وی افزود: دنیا پر از توشه است مانند رسیدگی به فقرا، مهربانی کردن، راستگویی و ... برای کسی که می‌خواهد توشه بردارد زیرا دنیا تقصیری ندارد که به دنیا فحش دهید. روایت دیگری از امام هادی(ع) است که دنیا بازار است و اگر درست توشه برداری سود می‌بری و اگر بی همت باشی و کار درست نکنی و بخواهی کلاه مردم را برداری در دنیا به شما سخت می‌گذرد و در آخرت نیز عذاب می‌شوید.
وی ادامه داد: کسی که آخرین نگاهش دنیاست، مانند آدم کور است ولی فرد بصیر و تیزبین از این دنیا به ماوراء دنیا خیره می‌شود و آن را مدنظر قرار می‌دهد؛ بینا از این دنیا برای مابعد توشه بر می دارد اما انسان کور توشه برای همینجا بر می دارد زیرا جای دیگر را قبول ندارد و نمی‌بیند در حالی که در منطق قرآن، این دنیا در مقابل آخرت اصلا زندگی نیست.
وی افزود: آنچه مورد مذمت و نکوهش قرار می‌گیرد رفتار ما نسبت به عالم و لذائذ آن است آیا این لذت‌ها را اهداف مستقل می‌دانیم و به آن دلبستگی داریم یا نه نقطه مقابل آن نگاه ابزاری است و می‌خواهیم به وسیله دنیا به هدف بالاتری برسیم.
آیت‌الله مصباح یزدی بیان کرد: اگر دنیاخواهی تزاحمی با تکلیف واجب ما نداشته باشد مذموم نیست. خداوند در بیان عجیبی فرموده است و آن اینکه همه عظمت دنیا و لذائذ آن در نزد ما ارزش ندارد که از مومنی دریغ کنیم و به کافری بدهیم.
این استاد حوزه تصریح کرد: خداوند فرموده اگر نبود سنتی که با کافر و مومن یکسان رفتار کنیم هر چه زینت بود به کفار می‌دادیم تا حتی سقف خانه‌هایشان را نیز با طلا بسازند زیرا دنیا برای ما هیچ ارزشی ندارد.
وی با بیان اینکه در روایات نیز مانند قرآن نوع رفتار ما نسبت به دنیا در مذمومیت و یا مطلوبیت آن نقش دارد افزود: امام علی(ع) در نهج‌البلاغه فرموده است که خداوند دنیا را مقدمه برای آخرت قرار داده است زیرا گاهی این مباحث مطرح است که مثلا دین برای ما خلق شده یا ما برای دین که برخی منحرفان چنین چیزی را مطرح می‌کنند و فریبی است که مردم را به دین بی علاقه کنند و می‌گویند دین هم ابزاری برای رسیدن ما به لذائذ است.
وی با طرح این سؤال که ما برای دنیا خلق شده‌ایم و یا دنیا برای ما تصریح کرد: اگر ما برای دنیا خلق شده‌ایم طبیعتا باید همه هم و غم خود را برای آبادانی دنیا و درست کردن آن به کار برود البته امام جواب داده ما برای دنیا خلق نشده‌ایم بلکه دنیا برای ما خلق شده تا ما از دنیا برای رسیدن به نعمت‌های آخرت بهره ببریم.
آیت‌الله مصباح اظهار کرد: امام علی(ع) در بیان دیگری فرمودند که دنیا خودش مطلوب بالذات نیست بلکه راه و مقدمه برای آخرت است، خودش ارزش اصیلی ندارد و ارزش برای نتیجه آن است زیرا اگر دنیا چیز قابل توجهی بود خداوند آن را به مومنان می داد و به کفار نمی‌داد و چنبی ارزش است آن را به کفار داده‌ایم.
وی افزود: باز امام فرموده‌اند که روزی بدن شما از این دنیا خواهد رفت و می‌میرید و قبل از اینکه بدنتان از دنیا خارج شود دلتان را خارج کنید و به آن تعلق پیدا نکنید زیرا شما برای امتحان و اختبار به دنیا آمده‌اید.
دنیا در روایتی از پیامبر(ص)
رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) عنوان کرد: روایتی از پیامبر است که فرموده انسان باید در دنیا از دنیا برای آخرت استفاده کند زیرا ما آمده‌ایم در اینجا تا توشه‌ای فراهم برای آخرت بکنیم زیرا هرجوانی روزی پیر می‌شود و قبل از اینکه پیر شوید و توانتان از دست برود برای آخرت خود کاری بکنید.
وی افزود: اگر از دنیا می‌خواهید سالم خارج شوید این سلامتی را باید از همین دنیا با خود ببرید و اگر فکر می کنید کاری را برای دنیا انجام می‌دهید و باعث نجات شما از آخرت خواهد شد تصور باطلی است و اگر می‌خواهید از عذاب و شقاوت رها باشید چنین انتظاری نداشته باشید باید کاری را برای خدا انجام بدهید.
آیت‌الله مصباح یزدی اظهار کرد: اگر از دنیا چیزی برای آخرت اخذ کردید آن می‌ماند و از آن بهره‌مند خواهید شد و امما علی فرمودند دنیا کمک خوبی است برای به دست آوردن آخرت ولی اگر برای خودش می‌خواهید باید زحمت بکشید و بعد خوب که دلبسته شدید حساب آن را از شما می‌کشند و کج رفته باشید عذابتان می‌کنند.
وی افزود: روایت داریم که خیال نکنید دنیا پلید خلق شده و شما باید آن را نفرین کنید باید نفرین به رفتار خودمان بکنیم. روایتی در بحار از پیامبر آمده است که قبح بر کسی است که خدا را عصیان کرده است وگرنه دنیا مشمول لعنت نیست.
این استاد حوزه بیان کرد: روایت دیگری از پیامبر وجود دارد که به دنیا فحش ندهید زیرا دنیا مرکبی است که مومن می تواند بر آن سوار شود و به سمت خوبی‌ها برود و از زشتی‌ها دور شود بستگی دارد مرکب را به کدام سمت سوق بدهیم و حرکت کنیم.
وی افزود: دنیا پر از توشه است مانند رسیدگی به فقرا، مهربانی کردن، راستگویی و ... برای کسی که می‌خواهد توشه بردارد زیرا دنیا تقصیری ندارد که به دنیا فحش دهید. روایت دیگری از امام هادی(ع) است که دنیا بازار است و اگر درست توشه برداری سود می‌بری و اگر بی همت باشی و کار درست نکنی و بخواهی کلاه مردم را برداری در دنیا به شما سخت می‌گذرد و در آخرت نیز عذاب می‌شوید.
وی ادامه داد: کسی که آخرین نگاهش دنیاست، مانند آدم کور است ولی فرد بصیر و تیزبین از این دنیا به ماوراء دنیا خیره می‌شود و آن را مدنظر قرار می‌دهد؛ بینا از این دنیا برای مابعد توشه بر می دارد اما انسان کور توشه برای همینجا بر می دارد زیرا جای دیگر را قبول ندارد و نمی‌بیند در حالی که در منطق قرآن، این دنیا در مقابل آخرت اصلا زندگی نیست.
