به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآنی(ایکنا) از یزد، تاسوعا و عاشورای حسینی در ایران اسلامی سرتاسر ماتم و غم است و مردم به سوگ اباعبدالله الحسین بر سر و سینه میزنند.
در استان دارالعباده یزد و حسینیه ایران نیز مردم با آداب و رسوم قدیمی به عزاداری میپردازند که در شهرستان اشکذر 20 کیلومتری مرکز استان مردم با برگزاری جوش دوره، رسمی دیرینه در صبحدم عاشورا ارادت خود را به حسین(ع) به نمایش میگذارند.
جوش دوره در اشکذر رسمی خاص و شاید منحصر بهفرد باشد که صبحگاه عاشورا در حسینیه سفید اجرا میشود. در این مراسم در صبحگاه دهم محرم نوحه خوان از بلندگو مردم را به شرکت در این مراسم فرا میخواند.
در قدیم که بلندگو نبود، چند نفر از ذاکرین امام حسین (ع) پشت بام تکیه حسینیه میرفتند و با همخوانیهایی به مردم ندا میدادند که به آن «صلاه کشیدن» میگفتند.
بعد از این اعلام که در سالهای اخیر نواختن طبل هم به آن اضافه شده است، نوحهخوانان بالای یکی از غرفههای حسینیه میایستند و مردم نیز در قسمت پایین غرفهها در مقابل آنها قرار میگیرند و با یكدیگر به عزاداری میپردازند.
ابتدا مرثیه و نوحهای که غمانگیزی این روز را حکایت میکند میخوانند سپس دست در دست یکدیگر داده و گرادگرد کلک و نخل و خیمهها، در حسینیه حلقهای تشکیل میدهند و در حالی که این حلقه ماتم در چرخش است، نوحهای با لحن و شیوه خاصی خوانده میشود.
بعد از تکرار نوحه، دستهای یکدیگر را رها کرده با فریاد یا حسین(ع) و به حالت هجومی به طرف نوحهخوان میدوند و نوحهخوان نوحه «شور است و شین است و واویلا / قتل حسین است و واویلا»، «شورش ناس است و واویلا / قتل عباس است و واویلا» را میخواند.
مراسم حسینیه در اینجا به پایان میرسد و مردم با شیر گرم و کیک نذری پذیرایی میشوند سپس نوحهخوانان بعد از اینکه از کسانی که در سال گذشته در مراسم حضور داشته و طی عاشورای سال قبل تاکنون به رحمت حق پیوستهاند، یاد میکنند و با مردم به راه میافتند و در کوچه و محل با حالت نوحهخوانی به صورت دوره حرکت میکنند.
مردم به ترتیب به خانههایی که طی یک سال گذشته، از عاشورای سال قبل تاکنون، کسی از آن خانه فوت کرده است، وارد می شوند و نوحه و مرثیهای می خوانند.
یادآوری میشود نامگذاری این مراسم با عنوان جوش دوره به این دلیل است كه «جوش» به معنی هیجان و التهاب است چرا که در این روز مردم در وضعیت عادی و آرام خود نیستند و همچنین «دوره» بودن آن نیز از آن جهت است که مردم به صورت حلقه دور حسینیه میچرخند و سپس برای رفتن به خانه فوتشدگان به صورت دورهگردی، محله را دور میزنند.