ترویج اخلاق پزشکی و مفاهیم دینی با درونی کردن معارف قرآنی

محمد هادی ایمانیه، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، به اهمیت ترویج آموزه‌های قرآنی میان دانشجویان علوم پزشکی پرداخت و تصریح کرد: در قرآن و روایات معصومین(ع)، یگانه راه سعادت بشر و عبور از عقبه‌های دنیا و آخرت، انس و تمسک به حبل‌الله که مصداق آن قرآن کریم و اهل بیت علیهم‌السلام هستند، معرفی شده است.

ایمانیه افزود: اگر این معارف در جامعه و به ویژه بین جوانان و دانشجویان ترویج و نهادینه شود دارای اثرات فردی و اجتماعی فراوان و بی‌بدیلی مانند دین‌باوری، ایمان، امانت‌داری، داشتن وجدان‌کاری و اخلاق دینی در برخورد با مردم و حساسیت در حفظ بیت‌المال خواهد بود.

وی بیان کرد: افراد دارای روحیه قرآنی غالبا در امر اصلاح فردی و اجتماعی موفق‌تر هستند و در نتیجه تاثیر مستقیمی بر آینده تحصیلی و شغلی جوانان دارند. در روایتی از حضرت امام صادق(ع) آمده که با رفتار و عمل خود مردم را به معارف دینی و مکارم اخلاقی رهنمون کنید. این استراتژی در علم روانشناسی و جامعه‌شناسی مدرن نیز مورد تایید و تاکید قرار گرفته است. اگر متولیان امور اجرایی کشور و در سطح کوچک‌تر آن یعنی دانشگاه خود متخلق به اخلاق قرآنی باشند بزرگترین دعوت از مردم را اخذ مفاهیم دینی انجام می‌دهند.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز در ادامه به راهکارهای دیگر ترویج معارف قرآنی و اخلاق اسلامی در میان دانشجویان علوم پزشکی پرداخت و بیان کرد: کلاس‌ها، دوره‌ها و کارگاه‌های آموزشی دینی- مذهبی، برگزاری محافل و یا مسابقات قرآنی و در نظر گرفتن موارد انگیزشی مناسب جهت جلب دانشگاهیان، ساده‌سازی مفاهیم بلند دینی با استفاده از ابزارهای مختلف ادبی و هنری و بهره‌گیری از حضور چهره‌های شاخص و محبوب قرآنی در سطح دانشگاه از جمله راه‌های ترویج مفاهیم قرآنی و اخلاق اسلامی در میان دانشجوهای علوم پزشکی است.

ایمانیه، با بیان اینکه یادگیری مفاهیم قرآنی، در یک سیر تدریجی و تکاملی صورت می‌گیرد، اظهار کرد: برای انتقال آموزه‎های قرآنی به دانشگاهیان باید به این نکته توجه داشت که انس و یادگیری این مفاهیم، عموماً می‌بایست در یک سیر تدریجی و تکاملی آشنایی با روخوانی و روانخوانی، معانی و مفاهیم، تفسیر و تدبر در آیات کریمه قرآن صورت پذیرد.

وی یادآور شد: این سیر تدریجی نهایتا منجر به درونی شدن مفاهیم قرآنی که در روایت شریف از آن تعبیر به مخلوط و ممزوج شدن قرآن با گوشت و خون قاری شده است شده و با عمل صالح همراه می‌شود.