اخلاق‌گرایی ویژگی بارز «یک روز بخصوص»/ نبرد فقر و آرمان‌ها
گروه هنر: همایون اسعدیان در فیلم جدید خود «یک روز بخصوص» به شکلی تاثیرگذار، اخلاق‌گرایی را مد نظر قرار داده است.
فیلم جدید همایون اسعدیان یک درام دیدنی سینمایی با مضامین مناسب، فیلمنامه منسجم، بازی‌های پذیرفتنی و کارگردانی خوب است. «یک روز بخصوص» فیلمی انسان‌مدار و اخلاق‌گراست، گرچه از نظر مضمون و ساختار سینمایی از فیلم خوب «طلا و مس» جلوتر نیست، ولی یک اثر سینمایی خوش‌ساخت درباره تلاش‌های یک روزنامه‌نگار آرمانگراست که در شرایطی ناخواسته برای نجات خواهر بیمارش به ناچار وارد مسیری مغایر با باورهای ایمانی و اخلاقی خود می‌شود.
«یک روز بخصوص» شرح سینمایی سقوط تدریجی اخلاقی یک انسان در موقعیتی ویژه است؛ حامد، روزنامه‌نگار (مصطفی زمانی) که از روی فعالیت‌های یک گروه اقتصادی قاچاق دارو پرده بر می‌دارد برای درمان خواهرش دست یاری خواهی خود را به سوی همان گروه دراز می‌کند. این اوج فروپاشی یک انسان باورمند است، البته آنچه حامد را در موقعیتی چنین دشوار قرار داده و در تنگنای جبر و اختیار سرگردان ساخته، شرایط نامبارکی است که سوداگران، بی‌اخلاق‌ها و بی‌تفاوت‌ها جامعه برای او و امثال وی ساخته‌اند، برای همین حامد ناگزیر می‌شود برای نجات زندگی یک انسان، باورها و آرمان‌هایش را در معرض تاراج و کج‌روی قرار دهد.
نکته مهم اینجاست. آنچه حامد روزنامه‌نگار انجام می‌دهد رخداد محتمل زندگی هر انسان دیگر هم می‌تواند باشد، زیرا فقر و تنگدستی قادر است سلاخ آرمان‌ها شود. جبر حاکم بر داستان فیلم اسعدیان که همان قصه زندگی حامد و خواهرش است، قدرت انتخاب نیکو را از حامد می‌گیرد و او را به زانو در می‌آورد تا در فیلم خوب «یک روز بخصوص» یک تراژدی غم‌انگیز بشری ساخته شود. هرچند باید توجه داشت عقب‌نشینی و سقوط گام به گام حامد هر چند در جهت رسیدن به امیال و خواسته‌های شخصی، جاه‌طلبی و دنیاخواهی نیست و وی برای نجات یک انسان به ناچار باورهایش را برای فروش در ویترین می‌گذارد ولی در این میان چیزی کم است؛ چیزی که جای آن در فیلم اخلاقی اسعدیان و عمق باور حامد خالی است و آن باور ایمانی محکم و استوار و در حقیقت خداباوری است.
حامد با آنکه انسانی اخلاق‌گرا و درست‌کار است، جهت کمک به دیگری تن به آرمان‌فروشی می‌دهد، اما از یاد برده است که این اتفاق می‌تواند آزمایشی برای ایستادگی و باوری ایمان مذهبی او و امتحانی جهت سلامتی و سربلند بیرون آمدن خواهرش از بستر بیماری باشد و خدا هرگز بندهایش را تنها نمی‌گذارد. این نکته همان چیزی است که همایون اسعدیان در «یک روز بخصوص» آن را نادیده گرفته است و خود او غمگینانه همراه حامد سرگردان فیلمش به جای مقاومت در برابر سختی‌ها و توکل به خدا که مشکل‌گشای حقیقی است، تسلیم ضعف و سقوط شده، اما غافل از این نکته که آن کس که جان می‌بخشد و جان می‌گیرد، دیگری است.
«یک روز بخصوص» شرح سینمایی سقوط تدریجی اخلاقی یک انسان در موقعیتی ویژه است؛ حامد، روزنامه‌نگار (مصطفی زمانی) که از روی فعالیت‌های یک گروه اقتصادی قاچاق دارو پرده بر می‌دارد برای درمان خواهرش دست یاری خواهی خود را به سوی همان گروه دراز می‌کند. این اوج فروپاشی یک انسان باورمند است، البته آنچه حامد را در موقعیتی چنین دشوار قرار داده و در تنگنای جبر و اختیار سرگردان ساخته، شرایط نامبارکی است که سوداگران، بی‌اخلاق‌ها و بی‌تفاوت‌ها جامعه برای او و امثال وی ساخته‌اند، برای همین حامد ناگزیر می‌شود برای نجات زندگی یک انسان، باورها و آرمان‌هایش را در معرض تاراج و کج‌روی قرار دهد.
نکته مهم اینجاست. آنچه حامد روزنامه‌نگار انجام می‌دهد رخداد محتمل زندگی هر انسان دیگر هم می‌تواند باشد، زیرا فقر و تنگدستی قادر است سلاخ آرمان‌ها شود. جبر حاکم بر داستان فیلم اسعدیان که همان قصه زندگی حامد و خواهرش است، قدرت انتخاب نیکو را از حامد می‌گیرد و او را به زانو در می‌آورد تا در فیلم خوب «یک روز بخصوص» یک تراژدی غم‌انگیز بشری ساخته شود. هرچند باید توجه داشت عقب‌نشینی و سقوط گام به گام حامد هر چند در جهت رسیدن به امیال و خواسته‌های شخصی، جاه‌طلبی و دنیاخواهی نیست و وی برای نجات یک انسان به ناچار باورهایش را برای فروش در ویترین می‌گذارد ولی در این میان چیزی کم است؛ چیزی که جای آن در فیلم اخلاقی اسعدیان و عمق باور حامد خالی است و آن باور ایمانی محکم و استوار و در حقیقت خداباوری است.
حامد با آنکه انسانی اخلاق‌گرا و درست‌کار است، جهت کمک به دیگری تن به آرمان‌فروشی می‌دهد، اما از یاد برده است که این اتفاق می‌تواند آزمایشی برای ایستادگی و باوری ایمان مذهبی او و امتحانی جهت سلامتی و سربلند بیرون آمدن خواهرش از بستر بیماری باشد و خدا هرگز بندهایش را تنها نمی‌گذارد. این نکته همان چیزی است که همایون اسعدیان در «یک روز بخصوص» آن را نادیده گرفته است و خود او غمگینانه همراه حامد سرگردان فیلمش به جای مقاومت در برابر سختی‌ها و توکل به خدا که مشکل‌گشای حقیقی است، تسلیم ضعف و سقوط شده، اما غافل از این نکته که آن کس که جان می‌بخشد و جان می‌گیرد، دیگری است.
