تئاتر، تلنگری است به انسان که از دنیای ابری‌اش به جهان روشنایی هدایت شود
گروه هنرــ جمشید مشایخی؛ هنرمند پیشکسوت عرصه هنرهای نمایشی به مناسبت روز ملی هنرهای نمایشی و روز جهانی تئاتر پیامی را به رشته تحریر درآورد.
به گزارش ایکنا؛ جمشید مشایخی؛ هنرمند بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون به مناسبت 7 فروردین؛ روز ملی هنرهای نمایشی و روز جهانی تئاتر، پیامی را به شرح زیر به نگارش درآورد:
از من خواستند چند کلمه‌ای به مناسبت روز نمایش بنویسم تا شاید یادگاری برای آنها که تک تک سلول‌های تنم با عشق به آنها زنده مانده‌اند، همه آنهایی که در طول شصت‌سال با تماشای ده‌ها و ده‌ها انسانی که زاییده تخیل نویسنده‌ها، کارگردان‌ها و من بازیگر بوده‌اند را به زندگی خود راه دادند و با قدم گذاشتن به دنیای آنها زوایای پنهان و آشکار بشری را تجربه کرده‌اند و من همیشه در آن لحظات غایب بوده‌ام.
بله، من بازیگر همیشه تنها، هنرم غیب شدن در صحنه و تبدیل شدن به انسان دیگر بوده است، هربار در هیبتی یا مسلکی یا مسندی. خب، این زندگی همه ما آکتورهاست که هراز چندگاهی در قالبی نو سر کنیم تا بتوانیم زیر و بم غم‌ها، شادی‌ها و آرزوهای بشر خاکی را گاهی همچون غمنامه‌ای که بر صفحه روزگار نقش بسته و گاه همچون مجنونی که با نمایش اشتباهات انسانی خنده می‌گیرد بر روی صحنه زندگی کنیم.
گفتم من همیشه غایب بوده‌ام. شاید این شعبده‌بازی بود که در هر غیب شدن یکبار دیگر باید تلنگری به گوشه‌ای از زندگی انسان زده می‌شد تا در خلق‌الساعه‌ای از دنیای ابری‌اش به جهان روشنایی هدایت شود و در آیینه صحنه خود را بیابد.
شاید ما نمایشگران لعبتکانی هستیم که نقش‌های فلک لعبت‌باز را اینجا و آنجا زنده می‌کنیم تا در حین غیبت تبدیل به هزار کس و هیچکس شویم.
آنچه بر پیشانی هر نمایشگر نوشته شده صادر کردن شناسنامه‌هایی با مهرهای رنگی است که هر رنگ آن حکایت از کاراکتری دارد که یا دوستش می‌داریم یا دوستش نمی‌داریم، آنکه دوستش داریم در قلبمان جای گرفته و به تلطیف روحمان نشسته و آنکه مهرش بر جانمان ننشسته همچون مفیستویی در ذهنمان خانه کرده تا هشداری باشد در راه زندگیمان.
امروز به همت جوانان پرشور و هنرمندان راستین کشورمان هنر نمایش سربلند ، سر از تاریخ این هنر درآورده و آنچه را که نسل‌های پیشین کاشته‌اند با پایبندی به فرهنگ ملی و بکارگیری دانش و فنون هنری به خوبی درو می‌کنند و خاک صحنه از تن پیشینیان می‌روبند.
آرزو می‌کنم چراغ صحنه‌های نمایش این آب و خاک همیشه روشن باشد و فرزندان این سرزمین در همه زمینه‌های علمی، فرهنگی و هنری سرافراز باشند. هنر ما هویت ماست و نقش ما در دنیای امروز بازتاب هویت ماست.
