جامعه تنها بر مبناى آگاهى به حق راه می‌برد
گروه شبکه‌های اجتماعی ــ مصطفی دلشاد تهرانی بیان کرد: جامعه را جز بر مبناى آگاهى نمى‌توان به راه حق برد و جز از این مسیر نمى‌توان عدالت را برپا ساخت و این امر نزد امام على (ع) تا بدان پایه حیاتى شمرده شده که حضرت آموخته است که امکان دانستن همه امور مملکت براى مردمان فراهم باشد، مگر اسرار نظامى که امکان آشکارسازى آن‌ها تا زمانى معین وجود ندارد.
به گزارش ایکنا؛ مصطفی دلشاد تهرانی، استاد دانشگاه و پژوهشگر نهج‌البلاغه در کانال تلگرامی خود مطلبی را در زمینه «لوازم عدالت فرهنگی، آگاهی یابی و گردش آزاد اطلاعات» منتشر کرده است که متن آن در ادامه تقدیم می‌شود؛
جامعه را جز بر مبناى آگاهى نمى‌توان به راه حق برد و جز از اين مسير نمى‌توان عدالت را برپا ساخت و اين امر نزد امام على(ع) تا بدان پايه حياتى شمرده شده كه حضرت آموخته است كه امكان دانستن همه امور مملكت براى مردمان فراهم باشد، مگر اسرار نظامى كه امكان آشكارسازى آن‌ها تا زمانى معين وجود ندارد. بر اين اساس فرموده است: «أَلاَ وَ إِنَّ لَكُمْ عِنْدِي أَلاَّ أَحْتَجِرُ دُونَكُمْ سِرًّا إِلاَّ فِي حَرْبٍ» (نهج البلاغه، نامۀ ۵۰)، هان بدانيد كه حقّ شما در نزد من آن است كه هيچ رازى را جز در امور جنگ بر شما نپوشانم.
امام على(ع) آگاهى يافتن را حقّ هر انسانى دانسته و از اين رو براى پرسشگرى به منظور دانستن و آگاهى يافتن، هيچ خط قرمزى قائل نشده است، زيرا اقتضاى عدالت، پاسداشت حقوق است. شريف رضى آورده است كه يكى از ياران حضرت از وى پرسيد: «كَيْفَ دَفَعَكُمْ قَوْمُكُمْ عَنْ هذَا الْمَقَامِ وَ أَنْتُمْ أَحَقُّ بِهِ»؟ (چگونه قومتان شما را از اين مقام يعنى خلافت بازداشتند، در حالى كه از ديگران سزاوارتر بدان بوديد»؟ حضرت فرمود: «يَا أَخَابَنِي أَسَدٍ! إِنَّکَ لَقَلِقُ الْوَضِينِ، تُرْسِلُ فِي غَيْرِ سَدَدٍ. وَ لَکَ بَعْدُ ذِمَامَةُ الصِّهْرِ، وَ حَقُّ الْمَسْأَلَةِ، وَ قَدِ اسْتَعْلَمْتَ فَاعْلَمْ: أَمَّا الاِسْتِبْدَادُ عَلَيْنَا بِهذَا الْمَقَامِ وَ نَحْنُ الاْعْلَوْنَ نَسَبًا، وَ الاْشَدُّونَ بِرَسُولِ اللهِ ـ صَلَّى‌اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ـ نَوْطًا، فَإِنَّهَا كَانَتْ أَثَرَةً شَحَّتْ عَلَيْهَا نُفُوسُ قَوْمٍ، وَ سَخَتْ عَنْهَا نُفُوسُ آخَرِينِ؛ وَ الْحُكَمُ اللهُ، وَ الْمَعْوَدُ إِلَيْهِ الْقِيَامَةُ».(همان، خطبۀ ۱۶۲).
اى برادر اسدى! تو نااستوارى و ناسنجيده گفتار؛ ليكن تو را حقّ خويشاوندى است، و نيز حقّ پرسش، و آگاهى خواستن و كسب دانش. مى‌خواهى از حقيقتى آگاه شوى؛ پس بدان، كه آن زورگويى و خودكامگى كه در امر خلافت با ما نمودند ـ در حالى كه ما به نسب برتر از آنان بوديم و با رسول خدا(ص) پيوند استوارترى داشتيم ـ بدان سبب بود كه امر خلافت مقامى رغبت افزاست. گروهى سخت بدان آزمند شدند، و گروهى سخاوت ورزيدند و از آن چشم پوشيدند. داورى با خداست و جاى داورى بازگشتگاه قيامت است.
دلالت سخن امام(ع) در اين كه آگاهى يافتن حقّ مسلّم انسان‌ها است، كاملا روشن است، و كسى نمى‌تواند اين حقّ خداداد را از انسان بگيرد، زيرا حقيقت‌جويى و آگاهى‌طلبى، امرى فطرى است، چنان‌كه در آموزه‌هاى على(ع) آمده است: «الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ، فَخُذِ الْحِكْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ». (همان، حکمت ۸۰)، حكمت گمشده مؤمن است. پس، حكمت را فراگير، هر چند از منافقان باشد.
انتهای پیام
