مومن باید برای خود، دیگران و خدا آینه باشد

به گزارش ایکنا؛ در کانال حجت‌الاسلام و المسلمین احمد عابدی در شبکه اجتماعی سروش، یادداشتی در این زمینه که مومن باید آینه خود و دیگران باشد، منتشر شده است که در ادامه متن آن از نظر می‌گذرد:
در برخی از روایات آمده است که اگر کسی زیاد در آینه نگاه کند و حمد و ثنای الهی بگوید اهل بهشت خواهد شد و در بعضی دیگر از احادیث آمده است که پیامبران نیز زیاد به آینه نگاه می‌کردند. همچنین در مورد پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که هر وقت می‌خواست از منزل بیرون برود، به آینه نگاه می‌کرد و خودش را آراسته می‌نمود تا مرتب و منظم باشد. در این مورد فراوان حدیث داریم که خودتان را مرتب کنید، تمیز و نظیف باشید، معطر باشید، لباس و بدن خود را زود به زود بشویید.
در قرآن کریم کلمه آینه نیامده است؛ اما عبارتی شبیه آن هست که در آیه نور آمده به عنوان «زجاجه»، در قدیم که برق نبوده، چراغ روشنایی را در طاقچه می‌گذاشتند و برای اینکه دود نکند یک شیشه جلوی آن قرار می‌دادند و نیز برای اینکه نور آن بیشتر به جلو منعکس شود، یک شیشه یا آینه در پشت آن قرار می‌دادند؛ مشکات نیز به معنای چراغدان است.
آینه هر چیزی را که در مقابلش باشد نشان می‌دهد؛ البته آن طور که آینه هست نشان می‌دهد؛ یعنی اگر آینه صاف باشد، آن چیز هم صاف و شفاف دیده می‌شود، اگر آینه موج دار باشد، محدب باشد یا مقعر، به گونه دیگری نشان می‌دهد.
اگر یک آینه باشد یک عکس نشان می‌دهد و اگر دو آینه روبروی هم باشند بی نهایت عکس نشان می‌دهد. هر چیزی و هر کسی در مقابل آینه قرار بگیرد فقط به خود او نشان می‌دهد؛ تا وقتی در مقابل آن است نشان می‌دهد نه قبل و نه بعد از آن؛ عیب او را فقط به خودش می‌گوید نه به دیگری؛ کم و زیاد هم نمی‌کند؛ اگر عیب برطرف شد و مجدداً در مقابل آینه قرار گرفت دیگر بازگو نمی‌کند.
مسائل آینه برخی معرفتی است و بعضی هم عملی و اخلاقی است. در کتب عرفانی هم از آینه بحث می‌شود؛ از جمله اینکه می‌گویند خدا عالم را آفرید تا خود را در آینه عالم ببیند. البته شرط نشان دادن آینه این است که روبروی آن باشد، نور کافی باشد، خیلی دور و خیلی نزدیک نباشد، اگر خیلی نزدیک باشد محو می‌شود و اگر خیلی دور باشد نشان نمی‌دهد.
در مقابل خدا نیز اینگونه است؛ اگر کسی خیلی نزدیک شود و مقرب گردد فنای فی الله می‌شود و اگر خیلی هم دور باشد اثر نمی‌گذارد. هر کدام از ما نیز باید آینه باشیم، از جهتی آینه خودمان باشیم که جسم و روح ما در آن دیده شوند؛ از جهتی آینه دیگران باشیم، هر کسی نسبت به دیگری آینه باشد، خوب و بد او را نشان دهد و راهنمایی کند؛ نسبت به خدا هم آینه شویم؛ البته آینه در مقابل آینه خدا بی نهایت می‌شود.
زیارت از جهتی، نوعی آینه است، روح زائر با روح زیارت شونده و امام مثل دو آینه می‌شود و هر دو در یکدیگر اثر می‌گذارند؛ لذا کسی که گناه کند و به حرم برود روح امام را اذیت کرده، امید است که خدا ما را آینه صاف و صیقل یافته قرار دهد، هم برای خودمان، هم برای دیگران و هم برای خودش.
و چند بیت نیز از آینه در نگاه شعر:
آیینه شو جمال پری طلعتان طلب
جاروب کن تو خانه سپس میهمان طلب
روی جانان طلبی آینه را قابل ساز
ور نه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی
حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد
این هم نقش در آیینه اوهام افتاد
ای آفتاب آینه دار جمال تو مشک سیاه مجمره گردان خال تو
انتهای پیام